“ท่านพี่ ท่านช่างคึกคักนักราวกับม้าศึกก็ไม่ปาน” เต้าเฟยยั่วยวน ทำให้หินผาหลอมละลายลงทีละน้อย
ยามอยู่บนเตียงร่วมรักกับนางลู่เคอตัวช่างแตกต่างจากยามปกตินัก เขาอ่อนโยน เอาอกเอาใจไม่รุนแรงเช่นครั้งแรก เต้าเฟยสัมผัสได้ว่าแม้เขาจะดูเหน็ดเหนื่อยกับการเคี่ยวกรำทหารใหม่มาทั้งวัน แต่เรื่องรบกับนางบนเตียง แม่ทัพใหญ่ก็ไม่ย่นย่อ มีกระบวนท่าใดก็จัดมาให้นางครบหมด ทั้งค่ำคืน
เสียงครางปนคำรามของบุรุษและสตรีดังอื้ออึงไปตลอดรัตติกาล จนในที่สุดก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นแผ่วเบา แต่เปี่ยมไปด้วยความอิ่มอกอิ่มใจ
“ท่านพี่ข้ายอมแพ้แล้ว ท่านลงไปก่อนเถอะเจ้าค่ะ”
เต้าเฟยถึงได้พลิกกายนอนได้ แผ่นหลังของลู่เคอตัวเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เขาเดินไปหยิบผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตัวแล้วกลับไปนอนข้างๆนาง
“ยามศึกต่อให้เจ้ายกธงยอมแพ้ข้าศึกก็ไม่ปราณีเจ้าหรอก แต่ข้าเป็นสามีไม่ใช่ข้าศึกคืนนี้ข้าจะยอมถอยทัพกลับ”เขายิ้มแล้วนึกขันเมื่อเห็นร่างอ
