“ฮ้า! สะ...สองเดือน”
รถเบนซ์คันสีดำมันปลาบที่แล่นอยู่บนถนนดีๆ ถึงกับกระตุกเซเกือบตกขอบถนน เมื่อสารถีหนุ่มได้ร้องเสียงหลง ทำตาเหลือกด้วยความตกใจ พอเหลือบสายตามองเจ้าเหนือหัวผ่านกระจกมองหลัง ก็ได้แต่หดหัวลงราวกับเต่าหดหัวอยู่ในกระดองไม่มีผิด รู้แล้วว่าคราวนี้ตัวเองผิดเต็มประตู แต่กระนั้นก็ยังไม่วายต่อ
รองเสียงกระปอดกระแปด
“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมขอไปเยี่ยมคุกหลวงแค่ 2 ชั่วโมงก็พอแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
อามิลถึงกับสำลักหัวเราะ อดที่จะต่อว่าลูกน้องของตัวเองไม่ได้ “ไอ้บ้า! ต่อรองจากพันๆ ชั่วโมง เหลือแค่ 2 ชั่วโมงนี่น่ะ”
“ถ้าคุณอามิลช่วยรับโทษไปสักครึ่งหนึ่ง ก็จักเป็นพระคุณอย่างยิ่ง”
อัสมานโยนโทษให้หัวหน้าองครักษ์หน้าตาเฉย จากนั้นก็หัวเราะร่วนอย่างเห็นเป็นเรื่องสนุก แต่พอเหลือบสายตามองพระพักตร์ที่ยังคงเรียบเฉยของเจ้าเหนือหัวก็หุบปากฉับ เสียงหัวเราะหายไปราวกับสั่งได้ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียง
