“ใครว่าเราจะไปลิต้า ยิ่งเจ้าไล่เรา เราก็ยิ่งต้องอยู่ที่เดอะ คิง ออฟ คอรันดัม”
ปาลิตาอ้าปากค้าง เบิกตากว้าง หยุดดิ้นราวกับสั่งได้ เมื่อได้ยินภาษาไทยที่ชัดถ้อยชัดคำยิ่งกว่าเจ้าของภาษาหลุดออกมาจากพระโอษฐ์หนา เพราะมัวแค่ตกตะลึงคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะฟังและพูดภาษาของตนได้ หญิงสาวจึงไม่ทันได้ปัดป้อง เมื่อพระพักตร์คมเข้มลดลงมาใกล้จนพระปัสสาสะอุ่นๆ เป่ารินรดทั่วพวงแก้มแดงปลั่ง
“ถึงกับพูดไม่ออกเลยหรือคนสวย”
เจ้าชายอีสดรีสส์ทรงกระซิบถาม พร้อมด้วยรอยแย้มสรวลอย่างเยาะหยันปรากฏขึ้นตรงมุมโอษฐ์ ทรงเริ่มรู้สึกชอบหญิงสาวขึ้นมาทุกขณะจิต ร่างเล็กที่โอบกอดอยู่ กอปรกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ของแป้งเด็ก ปราศจากกลิ่นน้ำหอมฉุนจมูกเหมือนสาวๆ คนอื่น ได้กระตุ้นให้อารมณ์รักของพระองค์เดือดพล่านขึ้นทันที
“ปล่อยเดี๋ยวนะ!”
ปาลิตาดิ้นรน ทุบมือไปบนพระอุระกว้าง เมื่อรู้สึกตัวว่ากำลังตกอยู่ในอ้อมพระพาหาแข็งแกร่งของเจ้าชายนักรัก
