วาทินเริ่มคำนวณในหัว เงินสามล้านห้าจะน้อยหรือเปล่าเมื่อเทียบกับไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับม่านพิรุณอีก เมื่อเหลือบตาเจ้าเล่ห์มองลูกเขย แววตาของตฤณเปิดเผยก็จริงแต่ก็นิ่งลึก สุขุม ไม่ใช่ยอมคนทั้งหมด ไม่อย่างนั้นคงไม่วางแผนเรื่องนี้มาอย่างแนบเนียนจนเขาไม่มีทางเลือกอื่น
“หมอตฤณห้ามพ่อลูกเจอกันแบบนี้ผมว่าไม่ยุติธรรมต่อคนเป็นพ่อแบบผมเลยนะครับ”
ตฤณบิดยิ้ม ดวงตาไม่คลาดไปจากใบหน้าเจ้าเล่ห์ เขาโน้มตัวไปใกล้แล้วเอ่ยเสียงเย็นชา “ผมเลือกหนทางประนีประนอมที่สุดสำหรับคุณวาทินแล้วนะครับ มันดีสำหรับทุกฝ่าย ผมเองก็ไม่ได้มีเวลาเจรจากับคุณวาทินนานนัก ทั้งที่เรื่องนี้คุณมีแต่ได้ประโยชน์ เงินห้าล้านหลังจากใช้หนี้สินแล้วก็ยังมีเงินไว้ตั้งตัวอีกก้อน ถ้าไม่ไปเล่นการพนันจนหมดอีก มันก็มากพอให้อยู่ได้อย่างสบายๆ แล้วผมเองก็ไม่คิดจะช่วยเหลือซ้ำ เงินก้อนนี้เป็นก้อนแรกและจะเป็นก้อนสุดท้ายที่คุณจะได้รับจากผมและอิ๊งค์”
เขาพูดแท
