ผมเคยบอกว่าคุณมีค่ากว่านี้หรอ?
764 คำ
ดาริกาเผลอหลับไปรู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีมือของใครอีกคนมาโอบกอดลูบไล้ไปทั่ว ลืมตาขึ้นมาไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไร คิมหันต์ประกบจูบทันที ริมฝีปากอุ่นๆ ของเขาแตะลงมาบนปากรูปกระจับของหญิงสาว
จากนุ่มนวลเปลี่ยนเป็นรุนแรงเร่าร้อน เค้าบังคับเธอให้อ้าปากเล็กน้อยเพื่อตอบสนองให้เขาใช้ลิ้นดุนดันเข้ามา ปลายลิ้นของสัมผัสกับลิ้นอุ่นของเธอเขาตวัดลิ้นรัวๆซอกซอนดูดดื่มและรุนแรง จนเธอรู้ว่าปากเธอเหมือนจะบวมจากแรงจูบของเขา มือหนาของเขาเกาะกุมประทุมถันของเธอบีบบี้เบาๆ หญิงสาวรู้สึกเสียวสยิวเหมือนกำลังลอยตัวอยู่ในปุยเมฆสติที่กระเจิดกระเจิงรู้ตัวอีกทีก็เหลือร่างอันร่อนจ้อน
คิมหันต์เลื่อนจากริมฝีปากค่อยๆ บรรเลงจูบลงไปเรื่อยๆ จนถึงเนินสวรรค์อวบอิ่ม เขาใช้ลิ้นเลียระเลงเล่นกับเนินสวรรค์ขาวอวบของเธอ
"โอ..เสียวเหลือเกิน..คุณคิมขาา..ดาชอบเหลือเกิน.อูยย.."
หญิงสาวเผลอครางออกมา เด้งแอ่นตัวรับลิ้นรัวๆ จนถึงสวรรค์ไปอีกรอบ คิมหันต์ลุกขึ้นมาสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของเธอ ขยับเป็นจังหวะอย่างเร่าร้อน
"อูยยย ซี้ดดดด" เสียงครางของทั้งคู่ดังไปทั่วห้อง
...ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ใหนที่หญิงสาวปล่อยตัวปล่อยใจไปกับบทเพลงรักของเขาคืนแล้วคืนเล่าที่เขาเข้ามาทำแบบนี้ ตื่นเช้ามาเขาก็หายไป
จะมาหาเธอก็ต่อเมื่อต้องการตัวเธอเท่านั้น หญิงสาวรู้สึกว่าเธอเหมือนนางบำเรอมีหน้าที่มีค่าแค่นี้จริงๆ พอคิดได้แบบนี้เธอก็รู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน
สภาพเธอตอนนี้ไม่ต่างกับหญิงขายบริการเท่าไหร่นัก...ใช่! แล้วล่ะ เธอต้องการจากเขามากกว่านี้
"ชั้นไม่ใช่สิ่งของนะ ที่คุณต้องการก็มาหา"
หญิงสาวเอ่ยขึ้นในคืนนึงหลังจากเสร็จภารกิจสำเร็จความใคร่ให้เขา
"ผมเคยบอกว่าคุณมีค่ากว่านี้หรอ? คุณลืมหน้าที่ไปแล้วหรอว่าคุณคือเมียบำเรอของผม อย่าคิดว่าผมจะรู้สึกอะไรมากกว่านี้ ไม่มีวันหรอกนะ คุณมันคือน้องสาวฆาตกร"
พูดเสร็จเขาเดินออกไปจากห้อง หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดกับคำพูดของเขานัก ใช่ เธอรักเขาเข้าแล้ว..นี่คือหายนะครั้งใหญ่ของเธอเลย
มันเริ่มจากความสงสารและท่าทีทำท่าจะโอนอ่อนของเขาก่อนหน้านี้ มันทำให้เธอคิดว่าเขาจะใจอ่อนไปแล้วเสียอีก นี่คือแผนของเขาหรอ นี่คือหนึ่งในแผนแก้แค้นของเขาสินะ
หญิงสาวคิดได้แบบนี้ก็เหมือนมีก้อนมาจุกที่คอ น้ำตาเอ่อล้นออกมาไม่ขาดสาย มันทรมารเหลือเกิน คุณพ่อคุณแม่ขา ลูกอยากกลับไปกอดพ่อแม่จัง หญิงสาวนั่งกอดเข่าร้องไห้
........ฝั่งคิมหันต์....
คิมหันต์กลับมานอนในห้องของตัวเอง..พลันนึกถึงคำพูดที่พูดออกไปกับดาริกาเมื่อกี้..
ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าตอนนี้ดาริกากำลังเสียใจและร้องไห้อย่างหนัก แต่ทุกครั้งที่เขากำลังจะรู้สึกบางอย่างกับเธอเขาก็จะตอกย้ำถึงเรื่องพี่ชายของเธอเสมอ
ที่หายออกไปไม่เจอหน้า ไปเจอแค่ตอนต้องการเท่านั้น จริงๆ แล้วเขาต้องการเธอทุกเวลา อยากอยู่ไกล้ๆ แต่ทำได้แค่ตัดความรู้สึกเหล่านั้นออกไป และไปหมกตัวอยู่ในไร่ กลับมาอีกทีก็ตอนที่ดาริกาหลับแล้ว....พยายามหยัดเหยียดความรู้สึกเกลียดชัง เพื่อที่เขาจะได้ไม่ใจอ่อนกับเธอ...
ไร่คิมหันต์
ชายหนุ่มหนีมาอยู่ที่บ้านพักในไร่ เกือบ2อาทิตย์แล้วที่ไม่กลับไปบ้านใหญ่ เขาทุ่มเททำงานอย่างหนักหามรุ่งหามค่ำจนไม่สบาย ลุงสุขจะพาไปหาหมอก็ไม่ยอมไป ใครเข้าไกล้ก็โดนไล่ออกมาหมด ลุงสุขเลยมาตามดาริกาไปดูแล...
"นายหญิงครับ นายไม่สบายหลายวันแล้วไม่ยอมไปหาหมอใครเข้าไกล้ก็โดนไล่ออกมาหมด นายหญิงช่วยไปดูหน่อยเถอะครับไม่งั้นนายแย่แน่ๆ" ลุงสุขพูดด้วยท่าท่างเป็นกังวล
"ได้จ้ะลุงสุข เดี๋ยวดาไปเตรียมของก่อนนะลุงไปรอที่รถเลยค่ะ" หญิงสาวรีบไปจัดยาของใช้ส่วนตัวก่อนจะรีบลงไปหาลุงสุข...
- ผู้เขียน
