เผลอใจรักนายซาตาน

เริ่มปลง

"คุณคะ..ตำรวจได้ข่าวของยัยดาบ้างมั้ย?"

แม่ของดาริกา หรือคุณนายสาวิกาเอ่ยถามสามีด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น

"ยังเลยคุณ แต่ยังไงผมก็เชื่อว่าลูกเรายังมีชีวิตอยู่ ลูกเราต้องไม่เป็นอะไร คุณควรดูแลตัวเองให้ดีรอลูกกลับมานะ "

สามีปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ถึงแม้ตัวเองจะรู้สึกไม่ต่างกัน

ตอนนี้ตำรวจตามหาดาริกาไปทั่วทุกซอกทุกมุมแต่ก็ไม่เจอแม้แต่ร่องรอยอะไรเลย

ตอนนี้วรุจพี่ชายของดาริกากำลังเดินทางกลับมาจากต่างประเทศหลังจากได้ข่าวน้องสาวหายตัวไป เขาไม่มีจิตใจจะทำอะไรอีกแล้ว เพราะรักน้องสาวคนนี้มาก

เหมือนคิมหันต์จะรู้จุดอ่อนตรงนี้ของวรุจ เลยรอเวลาเอาคืนอยู่ตลอด วรุจไม่รู้ตัวเลยว่าความเจ้าชู้และไม่มีความรับผิดชอบของตนเองได้ทำลายชีวิตของน้องสาวไปด้วย

......ไร่คิมหันต์...

"คุณคะ คุณผู้หญิงคะ ทานข้าวค่ะ"

แม่บ้านมาปลุกหลังจากหญิงสาวนอนซมอยู่ไม่ยอมลุกมาทานข้าวทั้งแต่เช้า เอามือไปแตะตัวหญิงสาว ต้องตกใจเพราะเธอตัวร้อนมาก ร่างท้วมรีบวิ่งออกไปตามพ่อบ้านให้ไปตามคิมหันต์ในไร่

"นายคับนาย เมียนายไม่สบาย ตัวร้อนมาก ป้าบัวให้มาตามครับ"

เสียงตะโกนมาจากพ่อบ้าน

คิมหันต์รีบกระโดดลงรถไถ สีหน้าตกใจเล็กน้อยพร้อมปรับสีหน้าเป็นยิ้มกริ่มเหมือนจะสะใจ

"ตายรึยัง หรือยังหายใจอยู่!"

ย้อนถามกลับมาด้วยสีหน้าเย็นชา

"เห็นว่าไข้ขึ้นสูงครับนาย"

ลุงสุขพ่อบ้านตอบกลับมาอย่างแปลกใจและงงที่นายตัวเองไม่สนใจเมียตัวเองแม้แต่น้อย

"เดี๋ยวชั้ลตามไป ลุงกลับไปก่อนเถอะ"

"ครับนาย"

ลุงสุขรับคำ พร้อมขับรถมอเตอร์ไซค์กลับบ้านใหญ่

"เป็นไงบ้างวะไอ้หมอ ตรวจอยู่ตั้งนาน"

คิมหันต์ให้คนไปตามหมดนเรศมา หมอนเรศคือเพื่อนสนิทคนนึงของคิมหันต์นั่นเอง

"ไข้สูงว่ะเพื่อน ฉีดยาไปแล้ว เช็ดตัวเยอะๆ สักพักก็คงจะดีขึ้น กันสงสัยอยู่ นายไปแอบมีเมียทั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไม่เห็นบอกกันเลย อยู่ๆมารู้ตอนให้มาตรวจไข้นี่อ่ะนะ หรือมีอะไรที่นายยังไม่บอกกันวะนายคิม"

นเรศถามอย่างสงสัยหนักมาก เพราะเพื่อนคนนี้ไม่เคยมีอะไรที่ปิดบังกัน

"เดี๋ยวกันค่อยเล่าให้ฟังทีหลัง ครั้งนี้ขอให้รักษาเธอให้หายก่อนล่ะกัน ลุงสุขส่งแขกได้แล้ว"

คิมหันต์รีบตัดบทไล่หมอนเรศกลับ

"เดี๋ยวก่อนสิวะ นี่จะไล่กันเลยหรอ!?"

ท่าทีร้อนรนของคิมหันต์นเรศยิ่งอยากรู้

"เออน่า ครั้งนี้ไม่สะดวกจริงๆ ลานะเพื่อน"

คิมหันต์รีบตัดบทพร้อมเดินหนี เข้าไปในห้องของดาริกา สภาพของเธอตอนนี้หน้าซีดเป็นไข่ต้ม 'เป็นแค่นี้ยังน้อยไปดาริกา เธอยังต้องได้รับกรรมเยอะกว่านี้'

" น้ำ..น้ำขอน้ำหน่อย"

เสียงหญิงสาวรู้สึกตัวแล้วขอน้ำ คิมหันต์รีบไปรินน้ำมาให้ดื่ม ดื่มเสร็จเธอรีบล้มตัวลงนอน อาการเหมือนยังเพ้อเพราะฤทธิ์ไข้ ลึกๆคิมหันต์อดสงสารไม่ได้ แต่ต้องตัดความรู้สึกนั้นออกไป นึกถึงแต่สิ่งที่พี่ชายของเธอทำเอาไว้

"คุณ... คุณนั่นเอง อย่าเข้ามานะ ออกไปๆๆ อย่าทำอะไรชั้น"

หญิงสาวลืมตาขึ้นมาเห็นคิมหันต์แล้วร้องตกใจด้วยความกลัว

"อย่าพึ่งตกใจกลัวไปเลยสาวน้อย..เธอยังต้องเป็นเมียชั้นอีกนาน...แค่นี้มันไม่ได้เศษเสี้ยวกับสิ่งที่น้องสาวชั้นได้รับหรอก ตอนนี้พี่ชายเธอมันรีบกลับมาเมืองไทยแล้วรู้มั้ย คงร้อนรนจะเป็นจะตาย ที่น้องสาวสุดที่รักมันหายตัวไป..หึ หึ หึ สะใจชิบหาย"

คิมหันต์เดินหัวเราะออกไปจากห้องของดาริกา

"แกมันซาตาน จิตใจโหดร้าย ชั้นยังไม่ตายง่ายๆหรอกชั้ลจะออกไปเอาแกเข้าคุก!!!"

ดาริกาตะโกนตามหลังคิมหันต์ไป

'แต่พอนึกถึงสิ่งที่พี่ชายเธอทำเอาไว้กับคิมหันต์เธอเริ่มรู้สึกสงสารเขาขึ้นมาเหมือนกัน เขาคงเสียใจจนเสียสติ และแปรเปลี่ยนมาเป็นความแค้น ถึงได้ขนาดนี้ ถ้าเปลี่ยนกลับเป็นวรุจ ก็คงจะทำแบบนี้เหมือนกันหรือไม่ก็ยิ่งกว่านี้...เอาเถอะ ดาริกา ดาตั้งใจแล้วค่ะ คุณพ่อคุณแม่ ดาจะไถ่บาปให้พี่รุจ ดายินดีรับทุกอย่างที่เค้าต้องการให้ดาชดใช้ ดาเพียงหวังว่าสักวัน ดาจะกลับไปหาครอบครัวของเราอีกครั้ง รอดานะคะ!' หญิงสาวเริ่มจะปลงและยอมรับผลกรรม แม้สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้หนักหนาเพียงใดก็ตาม เธอทำได้ในตอนนี้ก็คือร้องไห้ปลอบใจตัวเองเงียบๆ......