อ้าว... ฉันชะงักไปกับคำตอบของไอ้นุ่น นึกสงสัยว่าอะไรดลใจให้มันไป แล้วถ้าฉันไม่ไป ไอ้นุ่นก็จะอยู่นอกสายตาและการควบคุมของฉัน ยิ่งมันอยู่กับคนอย่างพวกไอ้หลิวที่หลิ่วตามองสาวเป็นว่าเล่น ยิ่งไม่น่าไว้ใจเข้าไปใหญ่
ดังนั้นการที่ฉันจะกลับไปนอนหอแล้วรอให้ไอ้นุ่นควงสาวมาเย้ยฉันมันเป็นเรื่องที่หยาบคายที่สุด
ไม่ได้การแล้ว ฉันจะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด ฉันจองมันก่อน ผู้หญิงหน้าไหนจะมาแย่งไม่ได้
“ละมึงอ่ะนนท์”
“ได้หมด”
“โอเค ตามนั้น” ไอ้หลิวสรุปใจความ ขณะที่ฉันกำลังนั่งประมวลผล
ถ้าฉันไป ก็ต้องอึดอัดกับนนท์ แต่ถ้าไม่ไป ไอ้นุ่นก็อาจจะไปแอ๊วสาว...
โอ๊ย ทางไหนก็ลำบากใจทั้งนั้น ฉันคิดไม่ตกแต่พอจินตนาการถึงไอ้นุ่นควงอีน้องเปิ้ลมาเดินผ่านหน้า ฉันก็รู้สึกเจ็บปวดขนาดก้อนหินยังแหลกเป็นเม็ดทราย นับประสาอะไรกับหัวใจดวงน้อยของคนอย่างไอ้นัท
“เฮ้อ ละพวกมึงไปกันหมด กูไม่ไปอยู่คนเดียวเนี่ยนะ” ฉัน
