“เหรอ คนที่โทรมาชวนไปดูหนังปะเนี่ย?” ฉันแสร้งหัวเราะให้มันตลก เอาเหอะ นุ่นจะมีคนคุยมันก็ไม่แปลกหรอก แต่แปลกตรงที่ฉันไม่รู้เนี่ยแหละ คงมีแค่ฉันอ่ะที่อยู่คนเดียวโดดเดี่ยวเอวังมาตั้งนาน ถึงเธอจะเป็นสเป็คไอ้นุ่น เป็นคนที่ไอ้นุ่นกุ๊งกิ๊งด้วย แต่ก็ไม่มีอะไรมาการันตีว่าเธอจะได้คบกับไอ้นุ่นสักหน่อย ยังไงฉันก็ยังมีหวังแหละน่า
“ใช่” มันตอบแค่นั้น ขณะที่ฉันหันไปมองหน้าไอ้หลิว เหมือนจะถามว่ามันรู้ได้ไง แล้วทำไมฉันไม่รู้ และดูเหมือนไอ้หลิวจะเข้าใจมันก็ร่ายมาเป็นมหากาพย์โดยสรุปใจความได้ว่า ตอนนั้นมันไปหาเพื่อนที่มอ A แล้วมันบังเอิญเจอนุ่นกับผู้หญิงที่ห้างแถวนั้น ซึ่งฉันก็ไม่แปลกใจ ไอ้มหาลัยที่มันว่าอ่ะ ระยะทางจากที่นี่ก็ไกลโข ฉันคงไม่ไปบังเอิญเจอได้หรอก
“แหม เดี๋ยวนี้ไอ้นุ่นเค้าฮอตเนอะ” ฉันพูดกึ่งๆ ประชด รู้สึกหมั่นไส้ไอ้คนตัวสูงขึ้นมานิดหน่อย พอนึกถึงเรื่องที่เราเพิ่งทำ ฉันก็หงุดหงิดขึ้นมาอีก
“เออ
