กับใครก็ได้
ในชีวิตฉัน นอกจากพ่อของตัวเองแล้ว ฉันมีผู้ชายที่ไว้ใจที่สุดอยู่สองคน คนแรกคือคนที่ฉันรักมาก รักจนจินตนาการไม่ออกว่าวันนึงพวกเราจะแยกจากกันได้ คนที่สองคือคนที่อยู่ข้างฉันเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คนๆ นั้นก็คือไอ้นุ่น
“แค่อยากให้ปลอบ”
ฉันตอบพร้อมสบตามันอย่างมีความนัย ไอ้นุ่นนิ่งไปพักใหญ่แล้วมองหน้าฉันพร้อมกับสโลแกนประจำตัวของมัน
“ได้”
ได้อีกแล้ว ฉันฟังจนรู้สึกเบื่อกับคำนี้ของมัน แต่ทุกครั้งที่มันเอ่ย ฉันก็ชอบเพราะฉันรู้สึกว่ามันทำให้ฉันได้ทุกอย่างเท่าที่ฉันจะร้องขอ
“ทำไมถึงได้” ฉันแกล้งถามมันเล่นๆ เพราะหมั่นไส้มันเหลือเกิน ไอ้นุ่นชะงักเหมือนไม่คิดว่าฉันจะถามมัน ก่อนจะย่นคิ้วเล็กๆ
“นี่คำถามในเกมส์เหรอ?”
“ใช่” ฉันหัวเราะอย่างนึกตลก ก่อนจะเงียบเมื่อเห็นใบหน้าลังเลของคนตัวสูง มันหยุดและนิ่งไปนานก่อนจะก้มลงปลดกระดุมกางเกง ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา ไอ้นุ่นไม่ค่อยมีความลับกับฉัน มั
