EP1.2 ll ตัวร้าย
1041 คำ
นี่ซีรีบรัมในสมองของฉันสร้างสรรค์มาจากอะไรวะ ถึงได้ฉลาดหลักแหลมขนาดนี้
“นุ่น” ฉันเอ่ยเรียกมันเพื่อจะหาเรื่องคุยหรือพูดนิดๆ หน่อยๆ หากแต่พอเลื่อนสายตามาจ้องใบหน้าขาวสะอาด ฉันก็รู้ทันทีว่าการที่มันนิ่งๆ แล้วไม่โต้ตอบอะไรไม่ใช่เพราะมันไม่ถือที่ฉันแตะต้องตัวมันหรอก
แต่มัน...
ฉันถอนหายใจไม่รู้จะสมเพชให้กับสภาพอนาถของมันดีรึเปล่า ไอ้นุ่นถดตัวลงจนหัวมันแทบจะกลืนลงไปกับเบาะ เหงื่อเม็ดเล็กพร่างพราวเต็มหน้าผาก มือเย็นเฉียบนั่นจับฉันไว้แน่น
“นี่มึงกลัวผีเหรอเนี่ย” ฉันหัวเราะให้กับท่าทีของมัน ขนาดกลัวแม่งยังต้องเก๊ก มันตวัดสายตาดุๆ มามองแล้วปฏิเสธเสียงเรียบแต่โคตรจะไม่เนียน
“เปล่า แค่ลุ้นไปหน่อย”
โห พูดมาได้ ใครจะไปเชื่อ!
“ไม่ได้กลัว” มันพูดแบบนั้นแต่มันดันบีบมือฉันแน่นขึ้นอีก มันบีบมือฉันได้สักพักก็หันใบหน้ามามองฉันนิ่งๆ แม้แสงจากจอภาพยนตร์จะไม่มากนัก แต่ก็มากพอให้ฉันเห็นเค้าโครงใบหน้ารูปไข่และนัยน์ตาฉายแววประหลาดของมันได้
ชั่วขณะที่มันหันกลับ แม้ไม่ถึงสามวินาที...
ฉันก็สังเกตเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของคนร่างสูง
ยิ้มทำไมวะ... เครื่องหมายปริศนาปรากฏขึ้นในมันสมองของฉันทันที มันรู้ทันเหรอ? ...ไม่มั้ง มันไม่น่าฉลาดขนาดนั้น ฉันคิดอยู่ในใจก่อนจะเหลือบสายตาไปมองคนข้างๆ อย่างหวาดระแวง
ไม่หรอกมั้ง... ฉันพิจารณารูปหน้าเรียวนั่นหลายครั้งจนคนข้างๆ จับสังเกตได้เลยเอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ
“ตกลงจะดูหนังหรือจะดูนุ่น?”
นี่คือความตอแหลอีกประการของไอ้นุ่น มันไม่ขึ้นกูมึงกับใคร แถมยังเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อที่แสนจะมุ้งมิ้ง แปรผกผันกับหน้าตาที่โคตรจะดุ ตัดภาพมาที่ฉัน นอกจากหน้าตาพร้อมตบแล้วยังพูดจาพร้อมมีเรื่องอีกต่างหาก
“ก็หนังมันน่ากลัวอ่ะ เลยดูนุ่นแทน” ฉันแกล้งหยอกมันด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง พร้อมนัยน์ตาพริ้งพราวเจ้าเล่ห์ ไอ้นุ่นยกยิ้มที่มุมปากแล้วหยอกกลับ
“น่ารักอ่ะดิ๊”
“เปล่าหรอก ถ้าทนดูนุ่นได้ อะไรบนโลกนี้ก็คงไม่น่ากลัวแล้วล่ะ” ฉันขัดขึ้นมาด้วยท่าทีกวนประสาททำเอารอยยิ้มของไอ้นุ่นหุบลงทันที มันจิ๊ปากพลางยกนิ้วชี้จิ้มแรงๆ ที่หน้าผากจนหัวโยกไปด้านหลัง
“เดี๋ยวโดน”
“เอาสิ กำลังมีอารมณ์เลย” ว่าแล้วก็ทำหน้ามีเลศนัยให้อีกฝ่ายจินตนาการไปไกล
“โห ไอ้นัท นี่เพื่อนนะ”
“ผู้ชายปะล่ะ” ฉันกะพริบนัยน์ตาหวานๆ ส่งไปให้มันอย่างมีความคาดหวังแต่ก็ยังติดเล่นอยู่ในที คนร่างสูงถอนหายใจยาวแล้วจิ้มหัวฉันอีกที
“ก็ใช่ แต่นี่เพื่อนไง” มันย้ำ
เออ รู้แล้วว่าเพื่อน ย้ำจัง! ถ้าเพื่อนจะชอบกันนี่ผิดกฎมณเฑียรบาลข้อไหนรึไง ถ้าฉันกับมันได้กันขึ้นมา ท่านเปาปุนจิ้นจะสั่งให้รวบตัวไปเข้าเครื่องประหารหัวหมาเหรอ! ฉันแอบหมั่นไส้ในการย้ำนักหนาของมันก่อนจะกล่าวต่อ
“เออ ก็แก้ขัดไปก่อน ช่วงนี้ของกำลังขาด”
“ผู้หญิงจริงปะเนี่ย?” คราวนี้มันดันหน้าผากฉันแรงขึ้น ฉันไหวไหล่ไม่สะทกสะท้านแล้วตัดบทง่ายๆ
“ก็พูดเล่นเฉยๆ”
ฉันไม่ได้โกหก ฉันก็พูดกับมันเล่นๆ นั่นแหละ แต่ถ้าได้จริงฉันก็เอา
มันหัวเราะส่ายหัวให้กับคำพูดของฉันแล้วเบนความสนใจไปที่จอภาพยนตร์ต่อ พวกเรานั่งเงียบจนกระทั่งหนังจบ ก็ถึงเวลาที่พวกเราจะต้องแยกย้าย ไอ้นุ่นลุกขึ้นจากเบาะแล้วกวาดเอาแก้วน้ำและถุงป็อปคอร์นเตรียมไปทิ้ง ฉันสาวเท้าตามมันให้ทัน
“เออ นุ่น ไอ้หลิวมันชวนไปตื๊ด ไปปะ?” ฉันว่าก่อนจะมองหน้าคนร่างสูง มันปรายสายตามามองฉันนิดหน่อยแล้วโยนขยะในมือลงกลางถังได้พอดีเป๊ะ
‘หลิว’ หรือ ไอ้หลิวเป็นเด็กจากโรงเรียนเก่าของไอ้นุ่น พวกมันสนิทกันเพราะเป็นเพื่อนเตะบอลตอนสมัยมัธยม จนปาเข้าไปปีสี่ ตอนนี้มันก็ยังนัดกันเตะบอลอยู่ มันรูปร่างสูงประมาณร้อยแปดสิบเซนติเมตร ผิวขาวสะอาดใบหน้าออกไปทางตี๋หน่อยๆ ปกตินิสัยกวนตีนแต่ช่วงนี้มีนิสัยโสด หาเรื่องชวนเพื่อนหลีหญิงประจำ
“ไอ้หลิวชวนนัทเหรอ?” มันย่นคิ้วแล้วเงียบไปเมื่อเห็นฉันพยักหน้า “ไม่ไปหรอก นุ่นง่วงละ ว่าจะกลับหอไปนอน”
“โห ไม่ใจเลยว่ะ” ฉันเบ้หน้า
“เออ ง่วง”
“อ่ะ ไปนอนก็ไปนอน” ฉันไม่เร้าหรือแล้วบอกให้มันกลับไปนอน ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงน่ารำคาญในสายตาของมัน ฉันเลยทำตัวเข้าใจง่าย ทั้งที่ในใจก็แอบเซ็งเพราะจุดประสงค์ที่ฉันชวนมันไปด้วยคืออยากอยู่กับมันต่อ แต่ไอ้เวรนี่ก็ดันห่วงจะนอนซะงั้น
“เออ เดี๋ยวเจอกัน” มันตอบรับง่ายๆ ฉันกำลังจะถอดใจแล้วปล่อยให้มันไปดี แต่ทว่าจู่ๆ สมองด้านอกุศลก็ทำงานขึ้นมา ฉันเลยร้องทักมันไว้ก่อน
“เฮ้ย ไอ้นุ่น เดี๋ยว!”
“ฮะ?” มันหยุดฝีเท้าหันหน้ามาเลิกคิ้วสูง มันห่างจากฉันไม่เกินเมตร ฉันเลยวิ่งไปข้างๆ พลางตีสีหน้านิ่งเรียบ
“ไอ้หลิวมันนัดดึกว่ะ เหลือเวลาว่างอีกนานเลย”
“แล้ว?”
“ไปนอนเล่นฆ่าเวลาที่หอนุ่นได้ปะ?”
“แล้วทำไมไม่กลับหอตัวเอง”
“ก็หอนุ่นมันใกล้ที่ๆ ไอ้หลิวนัดไง จะได้ไม่ต้องไปๆ มาๆ ขี้เกียจ” ฉันตอบ
“เออ มาดิ” ไอ้นุ่นพยักหน้าเข้าใจไม่ถามอะไรต่อ ฉันยิ้มรับกับความใจดีของไอ้เพื่อนยาก ทั้งแอบตลกตัวเองนิดหน่อย
เพราะความจริงแล้วหอไอ้นุ่นไม่ได้ใกล้กับสถานที่ที่ไอ้หลิวชวนไปสักนิด...
- ผู้เขียน
