“อ้อ แบบนี้เอง ถึงยอมหย่าให้ฉันง่ายๆ” ภคมนพึมพำ
“หวานพาตาทิณณ์ไปได้แล้ว” ธีรยาพูดแทรก พลางดันหลังน้ำหวานและยืนบังสายตาภคมน
“พวกเธอสบายดีสินะ” ภคมนเปรยลอยๆ
“ค่ะ สบายดี คุณภัคก็คงสบายดีเหมือนกันสินะคะ” ณดาเป็นคนตอบ ส่วนธีรยากำลังลุ้นให้หลานชายเดินพ้นไปจากตรงจุดนี้ไปไวไว
ตอนที่ 16.สำหรับณดาแล้ว ลูกคือที่หนึ่ง
“ฉันสบายดี ไม่มีสักวันเลยที่ฉันจะไม่สบายใจ” ภคมนตอบพลางยิ้มมุมปาก และมองตามหลังเด็กชายไป
“ดีแล้วค่ะ เพราะความเครียดจะทำให้คุณแก่เร็ว” ธีรยาพูดหน้าตาย
“สำหรับฉัน เรื่องแก่ไม่ใช่ปัญหา ฉันมีเงินและมีหมอดีๆ ไว้สำหรับการแก้ปัญหาพวกนั้น ส่วนเธอเถอะ ทำงานงกๆ แบบนี้ อีกไม่กี่ปีสังขารจะไหวเหรอ” ภคมนตอกกลับ
“รยาว่า อากาศกับสังคมก็มีส่วนกับปัญหาเรื่องริ้วรอยนะคะ ที่นี่อากาศดีค่ะ แถมคนแถวนี้ก็นิสัยดีเกือบหมด คนชนบทก็แบบนี้แหละค่ะ พวกเขาเข้าวัดทำบุญ ถือศีลห้า เรื่องกิเลสตันหาเลยไม่ค่อยเหลืออย
