ตอนที่ 8
1047 คำ
“โอวววว....โอววววว....”
พัลลภครางเสียงลึกในลำคอแล้วกำเจ้าจ้อนยักษ์ไว้แน่น สักครู่เขาก็เริ่มรูดท่อนเอ็นแข็งผงาดตั้งแต่โคนไปจรดปลาย พร้อมกันนั้นก็จินตนาการต่อไปว่าเขาจับแม่สองสาวให้นอนลงเคียงข้างกัน ในความคิดอันเร่าร้อนเขาเห็นทั้งจอยและแจนต่างเต็มใจถ่างขาออกกว้างเพื่อรับดุ้นเอ็นของเขาที่ขยับขยอกเข้าไป สลับกันทั้งสองคนอย่างเมามันส์
“อาส์....อาส์....ซี๊ดดด....โอวส์”
แล้วเสียงครางเมื่อถึงจุดสุขสมของสองสาวก็ปลุกภวังค์ของหนุ่มใหญ่ให้กลับมาอีกครั้ง พัลลภเห็นทั้งจอยและแจนครางหอบก็รู้ว่าแฝดสาวคงจะสุขสมถึงสวรรค์ไปแล้ว เมื่อเห็นดังนั้นหนุ่มใหญ่จึงรีบรูดรึงเอ็นท่อนใหญ่ที่กำลังพองขยายในกำมือเร็วขึ้นๆๆจนกระทั่งความสุขสมของเขาก็พุ่งทะลักออกมาเลอะที่ผนังห้องด้านนอกเช่นกัน
“โอวววว....โอวววว”
พัลลภครางเบาที่สุดแม้ว่าเขาจะมีความสุขจนอยากส่งเสียงให้ดังมากกว่านั้น หนุ่มใหญ่รีดเร้นหยาดรักจากท่อนสวาทที่ขยายอวบเต็มกำมือและเห็นสองสาวกำลังลุกจากเก้าอี้เพื่อเข้าไปในห้องน้ำ พวกหล่อนอาจเตรียมตัวออกไปทานข้าวมื้อเย็นที่เขาจัดเตรียมไว้ให้ พัลลภรีบสะบัดปลายเจ้ามังกรยักษ์เพื่อให้มันพ่นพิษออกมาจนหมดแล้วเก็บจ้อนใหญ่เอาไว้ในเป้ากางเกงเหมือนเดิม จากนั้นเขาจึงเดินกลับเข้าไปในครัวอย่างเงียบกริบและคิดว่าแฝดสาวสุดเซ็กซี่ทั้งสองคงไม่ทันจับสังเกตถึงสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น
วันรุ่งขึ้นพัลลภตื่นแต่เช้าและเข้าไปนั่งในห้องทำงานทำงานของเขาซึ่งอยู่ในมุมหนึ่งของบ้าน ถือเป็นมุมโปรดปรานของอดีตนายทหารหนุ่มใหญ่ เพราะในห้องมีโต๊ะทำงานและชั้นวางหนังสือ ในยามว่างเขาจะเข้ามานั่งในห้องนี้เป็นประจำและเวฬุลีรู้ดีว่าเมื่อไหร่ที่เขาอยู่ในห้องนี้หล่อนก็จะไม่เข้ามารบกวนเวลาอันเงียบสงบของสามี
แต่สำหรับวันนี้พัลลภกลับรู้สึกว่าจิตใจของตัวเองไม่สงบเอาเสียเลย เมื่อวานหลังจากทานอาหารเย็นพร้อมด้วยสองสาวฝาแฝดเขาก็กลับไปที่ห้องแต่จนดึกก็ยังนอนไม่หลับเพราะหัวสมองมีแต่ภาพของเด็กสาวทั้งสองที่กำลังปรนเปรอความสุขให้กันและกันอย่างถึงพริกถึงขิง มันเป็นภาพที่รบกวนจิตใจเขาอย่างมากจนทำให้นอนไม่หลับ นอนกระสับกระส่ายทั้งคืน
เขายังนึกเห็นภาพของฝาแฝดสาวในสภาพเปล่าเปลือย นึกถึงรูปร่างอวบอิ่มของทั้งจอยและแจนที่มันลอยเคว้งอยู่ในสมองของเขาตลอดเวลา เห็นผิวขาวอมชมพูของเจ้าหล่อน ขาเรียวยาว สะโพกผาย เอวคอดกิ่วแม้จะอวบอัด หน้าท้องแบนราบ เนื้อนุ่มหนั่นแน่นของสองเต้าส่ายไหวน่าจับน่าจูบ เขาอยากเขกกะโหลกตัวเองสักหลาย ๆ หนที่ไม่สามารถสลัดภาพของเด็กสาวทั้งสองออกจากความคิดของตัวเองได้เลยต้องพยายามเข้ามาสงบจิตสงบใจในห้องทำงานแต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรุ่มร้อนข้างในอยู่ดี พัลลภนั่งนึกและหลับตาลงสักครู่ก็ต้องตื่นจากความคิดร้อนรุ่มเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องเปิดเข้ามา
“อรุณสวัสค่ะ คุณอาพัลลภ”
เสียงทักทายยามเช้าดังขึ้น พัลลภซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงานลืมตาก็เห็นหนึ่งในแฝดสาวยืนอยู่ที่ประตู หล่อนสวมชุดลำลองเป็นเสื้อยืดตัวเล็กรัดรูปและกระโปรงยีนส์สั้นเต่อ พัลลภจำได้ว่าเธอคือ จอย เพราะจดจำรูปสักผีเสื้อตัวเล็กที่ต้นคอของหล่อนได้ จอยเข้ามาในห้องพร้อมด้วยถาดเล็ก ๆ ใส่แก้วกาแฟและขนมที่ค่อย ๆ วางมันลงบนโต๊ะทำงานของพัลลภ
“อ้าว...หนูจอย...ว่าไงจ๊ะ อานึกว่ายังไม่มีใครตื่นเลยนะนี่”
“จอยตื่นนานแล้วค่ะคุณอา แต่แจนยังหลับอุตุอยู่เลย จอยชอบตื่นเช้าแต่แจนชอบตื่นสายเป็นประจำ วันนี้จอยตื่นเร็วเห็นคุณอาเข้ามาในห้องนี้เลยชงกาแฟกับเอาขนมมาให้เผื่อคุณอาอยากทานอะไรตอนเช้าน่ะค่ะ”
“ขอบใจมากนะจอย ที่จริงไม่ต้องรบกวนก็ได้”
พัลลภพูดและไม่รู้ตัวเลยหน้าหน้าเขาเป็นสีเข้มขึ้นเพราะความรู้สึกบางอย่างที่ยังติดค้างในใจตั้งแต่เมื่อวาน จอยเดินเข้ามาและหยุดด้านข้างของหนุ่มใหญ่
“ไม่เป็นไรหรอกนะคะ จอยอยากทำอะไรให้เป็นประโยช์กับเจ้าของบ้านบ้างก็เท่านั้น มานอนบ้านเขาตั้งสองสามคืน นี่ก็รบกวนจะแย่อยู่แล้ว”
“ไม่เป็นการรบกวนเลยนะหนูจอย อายินดีเสมอจ้ะ”
“จริงเหรอคะ...คุณอาใจดีจังเลยค่ะ น่ารักที่สุดเลย”
จอยพูดยิ้ม ๆ แล้วโน้มตัวลงมาใกล้พัลลภที่นั่งตัวแข็งเมื่อได้อยู่ใกล้หนึ่งในแฝดสาวคนสวย หัวใจหนุ่มใหญ่เต้นตึกตักเมื่อจอยขยับเข้าใกล้เหมือนหล่อนกำลังจงใจทำให้เขาตื่นเต้นไปด้วยยังไงยังงั้น
“แล้วนี่คุณอาทำอะไรอยู่เหรอคะ?”
“อ๋อ...อากำลังอ่านหนังสืออยู่น่ะ เป็นหนังสือสารคดี”
เด็กสาวหัวเราะคิก “จอยนึกว่าคุณอาอ่านหนังสือแบบ...แบบที่สาว ๆ แต่งตัวเซ็กซี่ซะอีกนะคะ”
“อาไม่ค่อยได้อ่านหรอก เอิ่ม...ถ้าอ่านหนังสือสู้ดูของจริงไม่ดีกว่ารึ”
พัลลภพูดพลางเหลือบมองเด็กสาวที่ก้มหน้าลงมาใกล้เขาทำให้คอเสื้อยืดห้อยลงต่ำและเห็นสองเต้าอวบอิ่มล้นอยู่ในนั้น สายตาของเขาประสานกับเด็กสาว จอยยิ้มกริ่มและแตะแขนคุณอาหนุ่มเบา ๆ
“จริงด้วยค่ะคุณอา...ถ้าอ่านหนังสือเสียเวลา สู้มาดูของจริงสบายใจกว่านะคะคุณอาขา...อืม...คุณอาเมื่อหรือเปล่าคะ เดี๋ยวจอยจะช่วยนวดให้นะคะ”
- ผู้เขียน
