‘อย่าทำแบบนี้ จะทิ้งภารกิจเหรอ รีบกลับไป เธอหนีเขาไม่พ้นหรอก!...’
ถึงจะทิ้งนาฬิกากับโทรศัพท์ไว้ที่คฤหาสน์แล้ว แต่คำเตือนยังปรากฏบนจอดิจิทัลไปตลอดทาง
แม้ปลายทางห่างจากกรุงโรมไปพอสมควรแต่อยู่นอกอิทธิพลของเดอลูก้าซึ่งปลอดภัยได้ในระดับหนึ่ง กว่าจะไปถึงก็ดึกมากแล้วมิรินจึงมีสภาพอิดโรยอย่างชัดเจน
“ฉะ ฉันมารีญา ปากาโน่ค่ะ ราชสีห์ให้มาหลบภัยค่ะ” สถานที่หลบภัยเป็นคฤหาสน์ประจำตระกูลวากเนอร์ที่ดัดแปลงจากปราสาทในยุคกลาง เธอได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีสมฐานะแขกของเจ้าบ้านโดยไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัย
เพอร์ซี่ตามมาสมทบในช่วงสายอีกวัน มิรินเองดูไม่ค่อยสดชื่นนักเพราะนอนขวัญผวาตลอดทั้งคืน
“เมื่อคืนหลับสบายดีหรือเปล่า” ราชสีห์หนุ่มมาดคุณชายไถ่ถามด้วยความห่วงใย
“อ๋อ ไม่ค่อยดีค่ะ รินสะดุ้งทั้งคืน”
“ตอนอยู่ที่นั่นเป็นแบบนี้บ่อยหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ ปกติดี” แปลว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้ทำอะไรให้เธอกลัวจนหลั
