วันนี้บ้านอาร์ชี่ปิดเงียบพร้อมประกาศแจ้งหยุดชั่วคราวที่รั้ว มิรินกำลังจะหันหลังกลับแต่คนที่ซุ่มรออยู่ก็แสดงตัวทันที
“เฮ้ มารีญาเข้ามาก่อนสิ พอดีผมซื้อดอกไม้มาลงสวนน่ะ” เจ้าบ้านกวักมือพร้อมรอยยิ้มแสร้งว่าเพิ่งเสร็จงานสวนมา
“ค่ะคุณอาร์ชี่ เอ่อ…รินไม่รบกวนดีกว่าค่ะ”
“มาเถอะผมมีอะไรน่าสนใจให้คุณดูด้วย” ด้วยความไว้ใจมิรินจึงตอบตกลงเพราะมีของน่าสนใจมาด้วยเช่นกัน
ระหว่างที่อาร์ชี่หายเข้าครัวไปเตรียมชารับแขก ร่างนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นที่เต็มไปด้วยหชั้นวางนังสือและสัตว์สตาฟที่ดูเหมือนยังมีชีวิต
ไม่นานนักเขากลับมาพร้อมน้ำชาและอัลบั้มรูปถ่าย
“ผมอยากให้คุณเห็นพวกเราตอนเด็ก” อาร์ชี่ยื่นรูปถ่ายของเด็กกำพร้าในรุ่นเดียวกันแล้วลองให้เธอทายว่าใครเป็นระหว่างเขากับดันเต้
ปรากฏว่าทายผิด
ทั้งสองเหมือนกันราวกับฝาแฝดจึงไม่แปลกที่สลับตัวกันแล้วไม่มีใครแยกออก มิรินไม่รู้จะปลอบหรือให้กำลังใจอย่างไร ถ้
