“นี่ จะจับฉันมาทำไม ฉันแค่จะหาเสี่ยเลี้ยงนะ” ตัวประกันงอนงามชวนกลืนน้ำลายร้องขอให้ปล่อย “อยากจับก็ไปจับคนรวยสิ ฉันไม่ได้รวยสักหน่อย”
สมกับเป็นทายาทมาเฟียที่เผชิญหน้ากับผู้ร้ายแล้วยังนิ่งได้
ที่สำคัญยังรู้อีกว่าพวกนี้ไม่ใช่มืออาชีพถึงทำอะไรแบบเงอะงะ บางคนยังจับปืนไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ ชวนให้คิดว่าผู้ว่าจ้างคงกระเป๋าฉีกและคิดว่าเป็นผู้หญิงคงรวบตัวไม่ยาก
แต่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
สเตฟาเนียซ้อนแผนให้ตัวเองโดนจับมาอยู่ในโกดังแห่งนี้ พอไม่มีทีท่าขัดขืนพวกมันก็ปลดผ้าผูกตาแล้วลอกเทปปิดปากออก
“จับฉันมาทำไมได้ค่าจ้างเท่าไหร่ เดี๋ยวหางานให้ใหม่เอาหรือเปล่า” หล่อนจงใจสวมขาสั้นอวดเรียวขายั่ว
คนร้ายน่าจะได้รับคำสั่งให้ปิดบังหน้าตาแล้วห้ามพูดกับตัวประกัน ทุกคนเอาแต่ยืนเป็นรูปปั้นแต่สายตาหลุกหลิกไปมาตลอด
หล่อนมองหาชายปริศนาในคืนนั้น
“ฉันชอบโรงแรมนั้นจังออกจากห้องน้ำก็คนให้ถุงยางให้ด้วย…ฉันล่ะประทับใ
