“คุณ! อย่าพึ่งสิ เดินดีๆก่อน ฮึ่ม! ถ้าเมาแบบนี้อีกผมทำโทษคุณหนักแน่”
ย้อนมาที่ทอมมี่ หลังจากเสร็จศึกจากคิมหันต์เขาก็พาซอลลาออกมาจากผับ และกว่าจะออกมาได้ กว่าจะพาขึ้นรถก็ทำเอาเขาเหนื่อยหอบ และพอมาถึงโรงแรมที่เขาพักซอลลาก็เริ่มโวยวายเพราะสติเริ่มกลับคืนมาจนเขาต้องอุ้มเธอแล้วพาขึ้นห้อง เพราะถ้าขืนยังช้ามีหวังได้มีคนโทรเรียกตำรวจมาจับเขาเป็นแน่
“ปล่อยฉันนะคนบ้า...อื้อ ปล่อย...”
“เฮ้อ...แล้วผมไปจับคุณตอนไหนเนี่ย”
พอเข้ามาในห้อง ซอลลาก็สะบัดตัวลงเดินเซไปเซมา ปากก็เอาแต่ว่าเขาไม่หยุด เมื่อมาเริ่มรู้ตัวอีกทีก็อยู่กับทอมมี่แล้ว
“ฉันจะกลับบ้าน อื้อ พาฉันกลับบ้าน...”
“หึหึหึ มาถึงถ้ำเสือแล้วคิดว่าจะได้กลับเหรอ ผมต้องคิดบัญชีกับคนโกหกสักหน่อย”
“ไม่นะ...ฉันจะกลับบ้าน...”
“ผมไม่ให้กลับ”
“ไม่เอา ปล่อยฉัน...”
เสียงที่ยังคงเมามายของซอลลาบอกขึ้นพร้อมกับพยายามพยุงร่างหาทางออกจากห้องพักของทอมมี่โดยม
