และหลังจากวันนั้น สองสาวก็เอาแต่หลบหน้าพวกหนุ่มๆ พวกเธอทำงานแทบไม่มีเวลาหยุดซึ่งก็ไม่ต่างจากคริสเตียนและทอมมี่ เพราะต้องวางระบบของโรงพยาบาลใหม่ทั้งหมดเลยแทบไม่มีเวลา แต่ก็ยังคอยแวะเวียนมาถามหาพวกเธอทั้งสองคนอยู่บ่อยครั้ง
“หมอซอลออกไปตรวจคนไข้นอกโรงพยาบาลค่ะ เอ่อ คุณทอมมี่มีอะไรด่วนรึเปล่าคะดิฉันจะได้โทรแจ้งให้หมอซอลทราบ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมลงมาอีกที”
ตั้งแต่วันนั้นที่เขากับซอลลามีอะไรกัน ทอมมี่ก็ไม่มีโอกาสได้เจอเธออีกเลยสักครั้ง เพราะมาหาทีไรพยาบาลก็บอกแค่ว่าเธอเข้าผ่าตัดบ้าง ไปตรวจคนไข้นอกโรงพยาบาลบ้างพอได้เบอร์โทรศัพท์โทรไปเธอก็ไม่เคยรับ จนชายหนุ่มเริ่มแปลกใจกับพฤติกรรมของเธอ
“หรือว่ากำลังเลี่ยงที่จะเจอเรา...”
พอเดินออกมาได้ไม่ทันไรทอมมี่ก็เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง สองขาที่หยุดชะงักเดินก้าวกลับไปยังห้องทำงานของซอลลาอีกครั้งซึ่งพอมาถึงพยาบาลที่คุยกับเขาไปเมื่อกี้ก็ไม่ได้อยู่หน้าห้องทำง
