7...
1731 คำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“รัก ตื่นรึยัง รัก...หรือว่ายังไม่ตื่น ฉันเข้าไปนะ”
เช้าวันต่อมา ซอลลาที่ตื่นก่อนเดินมาเคาะห้องของแรกรัก เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงต้องพากันไปสนามบินแล้ว
“อ่าว รัก ตื่นได้...”
เกิดอะไรขึ้น...ทำไมห้องถึง...
ปากที่กำลังจะร้องเรียกเพื่อนสาวถึงกับอ้าค้างเมื่อเห็นสภาพห้องที่เละเทะเหมือนผ่านศึกหนักมา ก่อนจะมองไปที่ร่างของแรกรัก ซอลลารีบยกมือขึ้นปิดปากกันเสียงที่เกือบหลุดออกมา สองตากลมโตเบิกกว้างก่อนจะรีบเดินกลับออกจากห้องของแรกรักไป
“โอ้ววววว มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย รักพาใครมานอนด้วย ตอนไหน อะไรอ่ะ โอ๊ย! งง”
ซอลลาถึงกับมึนงงสับสน เพราะที่เห็นมันก็โจ่งแจ้งอยู่แล้วว่าแรกรักผ่านอะไรมา แต่ที่เธอแปลกใจคือตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา แรกรักไม่เคยคบกับผู้ชายคนไหนเป็นแฟนแล้วแรกรักก็คงไม่ใช่คนที่จะนอนกับใครก็ได้ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ยิ่งคิดเธอยิ่งสับสน คำถามผุดขึ้นมากมายแต่ก็ไม่กล้าที่จะหาคำตอบ
“มาทำงานเช้านะวันนี้”
“อืม ว่าแต่แกเถอะ ปกติเห็นมาเที่ยง”
“ไอ้นี่ กวนแต่เช้าเลยนะ แล้ว...เรื่องเมื่อคืน...”
“ถามมาก ไปทำงานเลยไป”
ทางด้านคริสเตียน เมื่อเสร็จสมตามที่ต้องการเขาก็ผละออกมาทันทีเพราะคิดว่าแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ และคงไม่ได้เจอเธออีกแล้วด้วย เขาไม่อยากเห็นเธอตื่นขึ้นมาตีโพยตีพายให้เขารับผิดชอบซึ่งแน่นอนมันไม่มีทางเป็นไปได้ เมื่อเขาเองไม่เคยคิดจะมีห่วงมาผูกคอให้ยุ่งยากลำบากใจโดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง
ทางด้านสองสาวหลังจากเก็บของเสร็จแล้วก็พากันไปสนามบินโดยที่ซอลลาไม่ได้พูดหรือถามเรื่องที่เห็น ส่วนแรกรักเองก็ไม่อยากพูดถึงมัน คิดว่าจะปล่อยให้มันเป็นเพียงอดีตที่เธอไม่อยากจดจำ ส่วนเรื่องทรัพย์สินเขายังคงให้แรกรักมีอำนาจจัดการทุกอย่าง จนกว่าเขาพร้อมที่จะมาแบ่งหรือให้ทนายมาจัดการแบ่ง
ตำแหน่งประธานที่คุณนิรุตให้คริสเตียนซึ่งเป็นบุตรชายเป็นคนขึ้นมาแทนตนเองและมันก็ทำให้เป็นที่วิจารณ์อย่างหนัก เมื่ออยู่ดีๆลูกชายของคุณนิรุตก็โผล่มาแถมยังได้ตำแหน่งประธานของโรงพยาบาลไปอีก ทำให้พวกผู้บริหารพากันไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“คุณพ่อไม่รู้เหรอครับว่าคุณลุงนิรุตมีลูกชายอีกคน”
“ถ้ารู้ฉันจะมานั่งเครียดอยู่แบบนี้เหรอ คบกันมาตั้งนานมันไม่เคยบอกฉันสักคำว่าไปแอบมีลูกชาย”
“แล้วจะทำยังไงต่อไปล่ะครับ มีหลายคนไม่พอใจเรื่องนี้ด้วย”
คุณอำนาจกับคิมหันต์กำลังคุยกันเรื่องที่มีประกาศเกี่ยวกับอำนาจการบริหารและพึ่งจบการประชุมระดับผู้บริหารเรื่องบุตรชายของคุณนิรุตที่มีอำนาจในตำแหน่งประธาน ทำเอาทุกคนแทบพูดไม่ออกกับเรื่องไม่คาดคิดที่เกิดขึ้น และที่ไม่พอใจหนักสุดน่าจะเป็นคุณอำนาจ
“แล้วรักล่ะครับ รักไม่ได้ตำแหน่งอะไรเลยเหรอ”
“อืม แต่ก็มีอำนาจในการบริหารงานร่วมกับลูกชายไอ้รุต เห็นว่าสมบัติทุกอย่างแบ่งกันคนละครึ่ง แต่ไอ้รุตดันยกโรงพยาบาลนี้ให้ลูกชายของมันบริหารงานด้วยนี่สิ”
“อ้อ แต่ตอนนี้รักรักษาการแทนใช่ไหมครับ ไม่แน่นะถ้าเกิดลูกชายของคุณลุงนิรุตไม่มาทุกอย่างอาจเป็นของรักหมดเลยก็ได้”
สองพ่อลูกที่หวังอำนาจในการบริหารงานมาตั้งแต่ต้นพยายามคิดหาทางออกเมื่อกว่าจะพากันมาถึงจุดนี้ได้ต้องแลกอะไรมาตั้งมากมาย จะปล่อยให้คนที่ไม่เคยคิดว่ามีตัวตนมาชุบมือเปิบแบบนี้ เห็นทีจะยอมไม่ได้
“แล้วแกล่ะ ตอนไหนจะขอหนูรักเป็นแฟนแล้วแต่งๆงานไป มัวแต่ชักช้าเดี๋ยวก็มีคนแย่งไปหรอก”
“ก็รักแทบไม่มีท่าทีอะไรกับผมเลยนี่ครับ”
“แกก็หาทางสิ ในเมื่อทำแบบปกติมันยากนักก็รวบหัวรวบหางไปเลย”
“....................”
คิมหันต์ถึงกับเงียบกับคำแนะนำของบิดา ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากทำ แต่กลัวทำไปแล้วแรกรักอาจเกลียดเขาไปเลยนี่สิที่เขากลัว จะขอเป็นแฟนก็กลัวเธอตีตัวออกห่างถ้าเกิดเธอไม่ได้ชอบเขาเหมือนกับที่เขาชอบเธอ คุณหมอหนุ่มเลยทำได้แค่มองเธอไปวันๆอยู่อย่างนี้ พอคุยกับบิดาเสร็จเขาก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของแรกรักทันที เพราะตั้งแต่เธอกลับมาจากอังกฤษเขายังไม่ได้เจอเธอเลย
“อ่าว ซอล รักอยู่ในห้องรึเปล่า”
“ค่ะ! แต่ไม่แน่ใจว่าอยากให้ใครรบกวนรึเปล่า”
“อะไรเนี่ย ไม่พอใจอะไรเรานักหนาวะ”
คิมหันต์ที่เดินมาหาแรกรักที่ห้องทำงานกลับเจอซอลลาเข้าเสียก่อนเลยเอ่ยถามแต่ซอลลากลับตอบเหมือนไม่พอใจเขาแล้วเดินจากไปทันทีจนเขาอดสงสัยไม่ได้ว่าซอลลาเกลียดเขารึเปล่า เจอกันทีไรหญิงสาวแทบไม่เคยพูดดีกับเขาเลยสักครั้งรวมถึงครั้งนี้ด้วย
“รัก พี่ขอเข้าไปได้ไหม”
“เชิญค่ะ”
คิมหันต์เดินไปเคาะประตูห้องทำงานของแรกรักก่อนจะเอ่ยขออนุญาต พอได้ยินคนในห้องอนุญาตแล้วเขาจึงเปิดประตูเข้าไป
“เมื่อกี้พี่เจอซอล ไม่รู้เกลียดพี่มาตั้งแต่ชาติปางไหนถึงเอาแต่ทำหน้ายักษ์ใส่”
“อาจจะตรงข้ามก็ได้นะคะ...ว่าแต่พี่คิมมีอะไรรึเปล่าคะ”
ประโยคแรกนั้นแรกรักพูดออกมาเสียงเบาเพราะที่ซอลลาเป็นแบบนั้นเพราะแอบชอบคิมหันต์ต่างหากไม่ได้เกลียดอย่างที่คิมหันต์เข้าใจ ก่อนจะรีบถามออกมาเพราะยังไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องของซอลลามากเกินไป
“ก็ตั้งแต่กลับมาพี่ยังไม่เจอรักเลย เลยแวะมาหาน่ะ”
คิมหันต์เดินมานั่งลงตรงข้ามหญิงสาวแล้วเอ่ยขึ้น
“แน่ใจนะคะว่าแค่เรื่องนั้น ไม่ใช่เรื่องประธานคนใหม่”
และแรกรักก็รู้ทันเขาอีกจนได้
“คุณพ่อพึ่งบอกพี่น่ะ...ว่าแต่ทำไมคุณลุงนิรุตถึงมีลูกได้ล่ะ รักแน่ใจเหรอว่าเขาคือลูกของคุณลุงจริงๆ”
“ทำไมคะ”
แรกรักที่ก้มหน้าเซ็นเอกสารอยู่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองคิมหันต์ เธอรู้ดีว่าคิมหันต์นั้นอยากให้บิดาของเขาขึ้นมามีอำนาจในโรงพยาบาลนี้
“ก็...บางทีอาจมีคนแอบอ้างและทำเอกสารหรือพินัยกรรมปลอมขึ้นมา...”
“รักว่าพี่คิมคิดมากไปรึเปล่าคะ คุณอาไกรสรณ์เป็นคนจัดการทุกอย่างเองหมด ไม่มีทางเป็นแบบนั้นหรอกค่ะ”
“แต่ว่า...”
“ถ้าพี่คิมจะมาพูดเรื่องนี้รักขออนุญาตทำงานนะคะ ไม่อยู่หลายวันเอกสารต้องเซ็นเยอะมากค่ะ”
“...............”
พอเห็นว่าแรกรักพูดเหมือนอยากไล่เขาออกจากห้อง คิมหันต์เลยยอมเดินออกมาโดยไม่พูดอะไรขึ้นมาอีก เพราะทั้งหมดที่เขาพูดก็เพื่อผลประโยชน์ของเธอเองด้วย ถ้าเกิดเป็นอย่างที่เขาคิดเธอจะได้รู้ตัวตั้งแต่เนิ่นๆ
“เฮ้อ....”
พอเห็นว่าคิมหันต์เดินออกไปแล้ว แรกรักก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหน็ดเหนื่อย ตอนนี้เธอล้าทั้งกายและใจ ถ้าคิมหันต์เป็นคนที่รู้จักเห็นอกเห็นใจและมองโลกในแง่ดีมากกว่านี้สักหน่อยเธออาจยอมคบหากับเขาดูก็เป็นได้ แต่ตั้งแต่รู้จักกันมานั้นแทบไม่มีเมื่อคิมหันต์จะคอยเอาใจใส่และเห็นใจเฉพาะตัวเองและคนที่เขารักเพียงเท่านั้น ส่วนคนอื่นจะเป็นยังไงเขาไม่เคยสนใจเพราะคิดว่าไม่เกี่ยวข้องกัน นี่แหละที่ทำให้เธอไม่เคยเปิดใจให้กับเขาทั้งๆที่รู้ทั้งรู้ว่าคิมหันต์นั้นชอบเธอมากมายขนาดไหนก็ตามที แรกรักรีบสะบัดความคิดฟุ้งซ่านทิ้งก่อนจะก้มเซ็นเอกสารตรงหน้าต่อ เมื่อตอนนี้เธออยู่ในฐานะรักษาการประธานโรงพยาบาลแทนคริสเตียน เธอต้องเป็นทั้งหมอทั้งผู้บริหารไปด้วยเลยแทบหาเวลาว่างไม่ได้
“คริสคะ...เกิดอะไรขึ้น...ทำไมคุณถึง...”
“เฮ้อ กลับไปก่อนได้ไหม ผมคงเหนื่อยเกินไป...”
“แต่ว่า...”
“บอกให้กลับไป!”
“ค่ะ...”
ทางด้านคริสเตียน ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาทุกครั้งที่เขาเรียกคู่ขามาปรนเปรอบนเตียง สวรรค์ก็ต้องล่มลงมาแทบจะทุกครั้งเมื่อน้องชายผู้แข็งแกร่งที่พร้อมรบตลอดเวลากลับเอาแต่หลับใหลทั้งๆที่ถูกปลุกเร้าทั้งปากทั้งมือแต่มันกลับไม่ตอบสนองจนฉายาคาสโนว่าหนุ่มแทบหลุดลอยไป
“เกิดบ้าอะไรขึ้นอีกวะ! เฮ้อ...”
เมื่อได้อยู่คนเดียวชายหนุ่มอดที่จะสบถอกมาไม่ได้ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงนอนพร้อมกับเดินไปหยุดอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ร่างใหญ่เปลือยเปล่าอันแสนมีเสน่ห์เต็มไปด้วยมัดกล้ามแต่ตอนนี้กลับไร้ซึ่งความต้องการ เมื่อดันเอาแต่คิดไปถึงอีกคนที่ไม่ได้อยู่ที่นี่
“ทำไม...ทำไมฉันถึงต้องการเธอ...”
และเพียงแค่คิดไปถึงอีกคน แก่นกายชายที่เอาแต่หลับใหลกลับค่อยๆชูชันขึ้นมา ทำเอาคริสเตียนถึงกับกัดกรามแน่น เมื่อคู่ขาที่เรียกมาเขาก็พึ่งไล่กลับไป ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกอบกำเอ็นร้อนของตนเองก่อนจะจัดการช่วยเหลือตัวเองเมื่อดันเกิดความต้องการขึ้นมาตอนที่ไร้คนข้างกาย เขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อหยุดความทรมานนี้เมื่อไม่อยากหมดสมรรถภาพเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว
- ผู้เขียน
