บทที่11.

1530 คำ

ไม่มีใครรู้ว่ามะไฟตอบโต้คำถามรองปลัด อบต. ไปว่าอย่างไร รู้แค่เพียงท่านพอใจ... ยิ่งเมื่อเห็นเกรทเฉลี่ยของมะไฟ บนใบประกาศ คุณสมบัติพร้อมแบบนี้ แทบจะหาไม่ได้ เมื่อเด็กฝากแต่ละคนที่ผู้หลักผู้ใหญ่ฝากมา ท่านเล็งเห็นว่า... คงจะเหลวไม่เป็นท่า...คนทำงานที่ไม่เคยต้องกระเสือกกระสน ใช้เส้นสายผ่านเข้ามา คนเหล่านั้นมักจะเกียจคร้าน เมื่อถือว่าตนเองมีคนหนุนหลัง สังคมสมัยนี้ เป็นเช่นนี้ทุกหัวระแหง เด็กเส้น เด็กฝากเดินเออระเหยเต็มสำนักงาน ทำเชิดหน้าหยิ่งผยอง แต่การทำงานการดูไม่จืด ทำผิดทำพลาดให้คนเก่าๆ ตามแก้ สร้างเรื่องปวดหัวไม่หยุดไม่หย่อน แต่ไม่มีใครหยุดวงจรอุบาทว์เช่นนี้ได้ มันเป็นมาทุกยุค ทุกสมัย ไม่มีคนจริงจังในการแก้ไขสักที ผลที่ตามมาคือความต่ำทรามของระบบราชการ...            “นั่นไงๆ” ปานตากระตุกมือชบา ชี้ให้เพื่อนมองตามสายตา มะไฟกำลังเดินออกมาด้านนอก...มีท่านรองตามออกมาส่ง หลังจากพูดคุยจนเป็นที่ถูก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม