เจี้ยนหลางมารายงาน
"ทูลท่านอ๋อง โจรทั้งห้าคนเป็นโจรห้าหนูที่พวกเรากำลังตามจับอยู่ขอรับ ไม่คาดคิดว่าสุดท้ายคนที่จัดการพวกโจรนี้ได้กลับกลายเป็นพระชายา"
หลงเฟยเยี่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
"สภาพเป็นเช่นไร"
เจี้ยนหลางมองหลัวเซียงเซียงเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า
"สองคนกระดูกหัก อีกสองคนซี่โครงหัก ส่วนอีกคนหนึ่งอวัยวะภายในบอบช้ำอย่างหนัก อาการสาหัสแต่ยังไม่ตายขอรับ"
หลงเฟยเยี่ยคล้ายยกมุมปากยิ้มเล็กน้อย มองสตรีที่บอกว่าตนเองอ่อนแอในอ้อมแขนของเขาแล้วเอ่ยดวงตาเป็นประกาย
"ซัดคนจนกระดูกหัก ใช้ได้นี่หลัวเซียงเซียง"
หลัวเซียงเซียงได้ยินดังนั้นนางกลับทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนเรื่องพวกนั้นไม่เกี่ยวข้องกับนางเลยแม้แต่น้อย ทว่าเมื่อใคร่ครวญคำพูดขององครักษ์เจี้ยนหลางแล้ว นางจึงเอ่ยด้วยความกระตือรือร้น
"เป็นโจรเหรอ ถ้าเป็นโจรก็น่าจะมีรางวัลให้ข้านะ รางวัลนำจับอะไรพวกนี้"
หลงเฟยเยี่ยและเจี้ยนหลางกลับตอบพร้อ
