“ไม่..ไม่เป็นไรคะ…ไม่ต้องพิสูจน์ก็ได้ค่ะ”
“ทำไม”
“เพราะฉันเชื่อคุณค่ะ”
“ผมแค่อยากให้คุณได้พิสูจน์ เพราะผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าอาการแบบนี้ใช่การตกหลุมรักหรือเปล่า”
“ฉันว่าเราไปกันได้แล้วนะคะเห็นคุณนิโคลมารอนานแล้ว”
เมริษารีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อกลบเกลือนความเขินอายของตัวเอง เพราะเธอไม่อยากถูกจับได้ว่าอ่อนประสบการณ์ในเรื่องความรัก
“จริงสิ …งั้นหันหลังก่อน”
ดูเหมือนฟรานเซสเองก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าให้เลขายืนรออยู่ ชายหนุ่มลวงกล่องกำมะหยี่ในกระเป๋าเสื้อสูทด้านในก่อนจะเปิดออกแล้วหยิบสร้อยเพชรเส้นเล็กเพื่อเตรียมสวมให้เธอ แต่เมริษารีบปฏิเสธเสียก่อน
“ถ้าคุณจะให้ฉันใส่ ฉันไม่ใส่นะคะ”
“ทำไม”
คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูงถามด้วยความไม่เข้าใจ
“มันดูแพงมากและคงไม่เหมาะกับฉันเท่าไหร่ อีกอย่างถ้าเกิดฉันทำเสียหายขึ้นมาฉันคงไม่มีปัญญาชดใช้”
“ไม่ต้องกังวลเลยที่รัก เพราะผมตั้งใจจะให้คุณ”
“ให้ฉัน!”
เมริษาร้องด
