02 วันลอยกระทงXวันลอยพระประทีป 1
1013 คำ
02
วันลอยกระทงXวันลอยพระประทีป
วันนี้คือวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 11 (หรือวันลอยกระทง) เป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงผู้คนก็ต่างออกมาลอยกระทงตามจุดต่างๆ ส่วนฉันปานรดาก็นอนแห้งเหี่ยวที่คอนโดเหมือนเดิม
"ลอยกระทงสินะวันนี้" ปานรดาพูดไปพร้อมกับยืนดูผู้คนที่กระจกคอนโดพร้อมกับถอนหายใจให้กับความแห้งเหี่ยวหัวใจของตนเอง
"เมื่อไรฉันจะมีคู่ไปลอยกระทงบ้างนะ เหงาโว้ย" ปานรดาพูดกับตัวเองอย่างเหงาๆ
"ช่างเถอะทำงานต่อไปเราอย่างน้อยก็มีเงิน เฮ้อ" ปานรดาอดคิดไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงยังไม่มีคู่สักทีหน้าตาก็พอไปวัดไปวาแต่ก็ไม่แปลกหรอกที่เธอจะไม่มีคู่เพราะแต่ละวันนอกจากซูเปอร์มาเก็ตกับร้านสะดวกซื้อเธอก็ไม่ได้ไปไหนนอกจากหน้าจอคอมกับไอแพดที่เป็นเพื่อนคู่ใจ
ในขณะนั้นเองจู่ๆ ก็เกิดมีลมพัดแรงครึ้มฟ้าครึ้มฝนอย่างบอกไม่ถูกปานรดาหยิบไอแพดขึ้นมาเพื่อที่จะดูยอดสั่งจองหนังสือเช่นทุกวันแต่เธอก็ต้องแปลกใจว่าทำไมอยู่ๆ ไอแพดถึงมีแสงสีทองสว่างจ้าบรรยากาศภายนอกมีฟ้าร้องฟ้าแลบลมพัดแรงทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่มีท่าทีว่าฝนจะตกแต่ทำไมอยู่ๆ ถึงเหมือนมีพายุเข้ามา
"เฮ้ยอะไรเนี่ยทำไมอยู่ๆ ฝนถึงจะตกได้เนี่ย" ปานรดาเดินไปปิดผ้าม่านไว้เพราะเธอกลัวฟ้าแลบฟ้าร้องเมื่อปานรดาปิดผ้าม่านเสร็จเธอก็กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบไอแพดเธอตกใจเป็นอย่างมาก
"นี่มันแสงอะไรกันเนี่ย ทำไมไอแพดฉันจึงดูแปลกๆ หรือว่าจะเป็นผีวันนี้ยิ่งเป็นวันศีลอยู่ด้วย บรึ้ยยย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์"ปานรดารู้สึกแปลกประหลาดใจ
ที่เรือนของแม่วาดจันทร์
วาดจันทร์กำลังจะออกไปลอยกระทงพร้อมกับแม่ของเธอ
"แม่วาดจันทร์เจ้าทำอันใดอยู่ถึงได้ออกมาช้าเยี่ยงนี้" คุณหญิงพวงทองแม่ของเธอเร่งลูกสาวให้รีบไปเที่ยวงานวันลอยพระประทีปด้วยกัน
ในขณะที่คุณหญิงพวงทองเร่งลูกสาวให้รีบออกมาจากในห้องนอนเพื่อไปงานลอยพระประทีปวาดจันทร์ที่ได้แอบหยิบกระดานเขียนหนังสือของท่านพ่อมาแอบวาดภาพอาหารที่เธอทำไปเมื่อตอนบ่ายแต่อยู่ดีๆ ก็มีแสงประหลาดขึ้นมาจากกระดานชนวนนั่นจนทำให้เธอประหลาดใจเป็นอย่างมาก
"นี่มันแสงอันใดกันทำไมมันถึงมาโผล่ที่แผ่นกระดานของท่านพ่อเสียได้" วาดจันทร์อึ้งกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าและก็อดคิดไม่ได้ว่าตัวเองตาฝาด
"หรือว่าเราตาเสียเห็นแสงวิปลาสนี้" วาดจันทร์ไม่เชื่อในสิ่งที่ตาตัวเองเห็น
เธอโดนแม่เร่งจึงต้องวางกระดานแผ่นนั้นไว้แล้วออกไปกับแม่แต่เธอก็รู้สึกกังวลอย่างมากถ้าจะบอกใครไปก็กลัวเขาหาว่าบ้า
"หรือข้าต้องถามคุณแม่ถึงจะรู้ความว่าคือแสงอันใด" วาดจันทร์บ่นพึมพำกับตัวเอง
"แม่วาดจันทร์นี่เจ้าเป็นอันใดทำไมเจ้าพูดอยู่คนเดียว" คุณหญิงพวงทองเริ่มสงสัย
"ลูกไม่ได้เป็นอันใดดอกคุณแม่" วาดจันทร์บอกกับแม่ทั้งที่ในใจเธอนั้นมันสับสนไปหมด
"อ้าวนั้นพ่อเพิ่มลูกท่านขุนศรีปราบมิใช่รึ"คุณหญิงพวงทองเอ่ยขึ้น
'พ่อเพิ่ม'คือคนที่แม่พวงทองหมายมั่นปั้นมือให้เป็นคู่หมั้นคู่หมายแต่วาดจันทร์กับรู้สึกกับพ่อเพิ่มแค่พี่ชายของเพื่อนเท่านั้น
"กราบเจ้าค่ะคุณพี่แม่แสงเดือนไม่มาดอกฤๅนี้"วาดจันทร์ยกมือไหว้พ่อเพิ่มแต่กลับถามหาเพื่อนรักของเธอ
"แม่แสงเดือนมาด้วยกันกับพี่แต่เพลานี้ไม่รู้นางไปไหนเสียแล้ว" พ่อเพิ่มบอกกับวาดจันทร์
"ท่านป้ากระผมขออนุญาตพาแม่วาดจันทร์ไปชมจันทร์ทางโน้นได้ฤๅไม่" พ่อเพิ่มเอ่ย
"ได้สิพ่อป้าว่าจะไปเดินซื้อของทางกระโน้นกับบ่าวตามสบายเถอะนะพ่อ" คุณหญิงพวงทองยิ้มให้ทั้งคู่ ดูจากสีหน้าแววตาของวาดจันทร์เธอไม่อยากไปเลยสักนิด
"แต่คุณแม่เจ้าคะลูกลืมไปว่าวันพรุ่งลูกจักต้องตื่นแต่ไก่โห่มาทำอาหารใส่บาตรนะเจ้าคะ"วาดจันทร์หาข้ออ้างมาหลีกเลี่ยงที่จะไปกับพ่อเพิ่ม
" ให้พวกบ่าวทำก็ได้ดอกลูกแม่วาดจันทร์พ่อเพิ่มอุตส่าห์ตั้งใจชวนเจ้า" แม่ของเธอยังคะยั้นคะยอ
"ก็ได้เจ้าค่ะ" วาดจันทร์จำยอมที่จะต้องไปกับพ่อเพิ่ม
'แสงเดือน'กำลังชกต่อยกับพวกผู้ชายที่มาเที่ยวงานเธอไม่เคยเกรงกลัวใครหน้าไหนเธอสู้หลังชนฝา
"ไอ้อีหน้าไหนอยากตายก็เข้ามาข้าสู้แม้นตัวตาย"แสงเดือนประกาศเสียงแข็ง
ไม่ว่าจะกี่คนต่อกี่คนที่เข้ามาต่อสู้กับนางก็ต้องเจ็บตัวไปตามๆ กันเพราะแสงเดือนมีความดื้อยิ่งกว่าชายชาติทหารเสียอีก
"นี่แม่แสงเดือนเจ้ากำลังทำอันใดถึงได้ก๋ากั่นถึงเพียงนี้ถ้าท่านพ่อมาเห็นเจ้าต้องโดนเอ็ดไม่ก็โดนโบยเป็นแน่"พ่อเพิ่มที่กำลังเดินเล่นกับวาดจันทร์ผ่านมาเห็นพอดี
"แม่วาดจันทร์เจ้าก็มาด้วยฤๅ" แสงเดือนเอ่ยถาม
"ข้ามากับคุณแม่ คุณแม่บังคับข้ามา" วาดจันทร์กระซิบข้างหูเพื่อน แสงเดือนรู้อยู่แล้วว่าวาดจันทร์ไม่เคยคิดกับพี่ชายตนเกินกว่าพี่ชายของเพื่อนเท่านั้น
"ข้าเข้าใจเจ้านะวาดจันทร์เจ้าอยากกลับแล้วใช่มั้ยเดี๋ยวข้าจัดให้"แสงเดือนทำหน้าเจ้าเล่ห์
- ผู้เขียน
