"โยไม่ได้ให้เขาไปนี่ค่ะ"
"พี่ไม่ให้ทำต่อแล้ว" มิดเดย์เอ่ย
"พี่เดย์อ่าา โยไม่ได้ทำอะไรเลย ให้ทำต่อนะๆๆๆๆ"
"วันนี้อ้อนไม่ได้ผลหรอกครับ พี่ไม่ไล่พวกมันออกหมดก็ดีเท่าไหร่แล้วครับ" มิดเดย์เอ่ย
"ถ้าพี่โกรธโย พี่ทำโทษโยเลยมั้ยค่ะ ห้องก็ล็อคแล้ว เผื่อพี่จะอารมณ์ดีขึ้น" โยเกิร์ตเอ่ย
"เฮ้อออ หนูฟังพี่นะ'
มิดเดย์เอ่ยพรางยอกเอวเมียสาวขึ้นให้หันหน้าไปหาเขา ก่อนจะไล้แก้มเธอเบาๆแล้วมองเธอด้วยสายตาที่แสนจะเป็นห่วง
"ค่ะ"
"ไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกใบนี้ ที่ชอบเห็นเมียตัวเองถูกผู้ชายคนอื่นแทะโลมแม้กระทั่งจากสายตาก็ตามครับ" มิดเดย์เอ่ย
"โยรู้ค่ะ แต่พี่ให้โยทำงานนะคะ โยจะไม่ดื้อ"
"พี่ไม่ได้กลัวหนูดื้อ พี่กลัวคนอื่นมากกว่า"
"รักพี่จัง"
โยเกิร์ตเอ่ยพรางก้มลงกอดคอมิดเดย์แล้วก้มใบหน้าไปซุกที่ซอกคอของเขา
"พี่ก็รักหนู รักจนยอมทุกอย่าง รักจนหัวร้อนไปหมดเลยวันนี้ งานแทบไม่ได้ทำ" มิดเดย์เอ่ย
"แล้วนั่งแบบนี้พว
