บ้านซันและเฌอปราง
เวลาหนึ่งทุ่มกว่าปาร์ตี้วันเกิดเด็กชายภารันเริ่มต้นขึ้น อาอี้มาช่วยทอดไก่ ทอดเฟ้นฟราย ชีสบอลและอีกหลาย ๆ เมนูทั้งของผู้ใหญ่และเด็ก เรื่องเค้กยกให้เป็นหน้าที่ของสไปรท์เจ้าของร้านเค้กสุดอร่อย
“ไอ้หินยังไม่มาอีกเหรอวะ” เฮียเฟยเอ่ยถามถึงคนที่ยังไม่โผล่หัวมา เพื่อนมากันครบแล้วไม่รู้ว่ามันหายหัวไปไหน
“เดี๋ยวก็มา เห็นว่ามีอะไรจะบอกด้วย” การินพูดพลางปรายตามองอาอี้ที่กำลังนั่งดื่มน้ำอัดลมกับสไปรท์
“อะไรวะ ทำไมกูไม่รู้แต่มึงรู้” ซันไม่ค่อยพอใจที่ไอ้กานต์มันทำเหมือนรู้เรื่องก่อนเขา
“กูไม่รู้ มันบอกเดี๋ยวก็รู้” เขารู้ เพียงแค่ไม่อยากจะเป็นคนพูด ในเมื่อมันเป็นเรื่องของไอ้หิน ก็ให้มันพูดเอง แค่เรื่องเขายังเอาตัวไม่รอดจะมีหน้าไปเสือกเรื่องคนอื่นได้ไง
“ต่อมเสือกกูทำงานเลย กูโทรหามันก่อน” ซันกำลังล้วงโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาศิวดล
ทว่าเสียงของเฟยดังแทรกก่อน “ไม่ต้องตามมันเหมือนที่มึงชอ
