อาอี้ใช้ชีวิตที่บ้านของเฮียหินเรื่อยมา ทำงานบ้าน งานสวน งานบัญชี อาหารการกินของเฮียหินอาอี้เป็นคนจัดการทุกอย่าง เฮียหินที่เคยเป็นคนไม่ถูกชะตา เดี๋ยวนี้เขาพูดหรือแนะนำอะไรอาอี้ทำตามทุกอย่างขอแค่เป็นสิ่งที่เฮียบอกว่าดี เป็นระยะเวลาหกเดือนที่ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ ซึ่งมีแต่ผู้ชายเข้าออกซะส่วนใหญ่
“ไม่ให้พี่ไปส่งจริงเหรอ” รุ่นพี่ปีสามในคณะของอาอี้เอ่ยถามด้วยความเสียดาย
“ไม่เป็นไรค่ะ อี้กลับเองได้”
“แต่พี่อยากไปส่งนะครับหรือว่าอาอี้รังเกียจพี่”
“เปล่าค่ะ คือมีคนมารับอี้แล้วค่ะ”
“อ่อ ครับ แฟนอาอี้เหรอ”
ปริ้น ปริ้น... เสียงแตรรถดังอาอี้หันไปมองแล้วส่งรอยยิ้มให้คนที่นั่งอยู่ในรถ ซึ่งเขากดกระจกลงมองมาที่อาอี้และรุ่นพี่ของเธอ
“อี้กลับนะคะพี่ต้า สวัสดีค่ะ” อาอี้ยกมือไหว้รุ่นพี่แล้วเดินมาที่รถ เปิดประตูเข้ามานั่งในรถแล้วเอ่ยทักคนที่มารับ “สวัสดีค่ะเฮีย”
“อืม” เฮียหินพยักหน้ารับ สายตายังคง
