ตอนที่ 3
1001 คำ
ให้ดูสมชายชาตรี ตะวันคลี่นิ้วกดคลึงความตึงเต็มของกล้ามเนื้อ
“ตะวันก็หุ่นดีนะ… ”
เมฆชมกลับ เมื่อวานเขายังจดจำภาพนั้นได้ติดตา ตอนที่เจอตะวันครั้งแรก ในสภาพเหงื่อโทรมกายกลับมาจากเล่นฟุตบอล
“กล้ามแน่น เซ็กซี่สุดๆ… เนื้อแข็งสุดๆ”
ตะวันชมออกมาอย่างอดใจเอาไว้ไม่ไหว กล่าวพลางเอามือลูบก้นของอาเมฆแล้วบีบเบาๆ สร้างความเสียวปลาบวาบแล่นเข้ามาตรงจุดลี้ลับอันเป็นสิ่งสงวนของหนุ่มใหญ่
‘ท่าทางเ****นไม่เบานะเรา… เดี๋ยวกูจะเอาให้ร้องขอชีวิตเลยคอยดู’
เมฆกล่าวอยู่ในใจ ลูกชายเพื่อนคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ เขารับรู้ได้ถึงแรงกระสันที่พลุ่งพล่านอยู่ในอารมณ์ของหนุ่มฉกรรจ์ที่พร้อมไปด้วยความอยากรู้อยากลองในเรื่องเซ็กส์
จริงอย่างที่อาเมฆคิด เพราะว่าตะวันเอามือลูบครีมทาต้นขาของอาเมฆได้ไม่นาน ก็เอื้อมมือขึ้นมาลูบเป้ากางเกงที่ตุงแน่นขึ้นมาอวดความอลังการ ยั่วสายตาจนตะวันตบะแตก เผยตัวตนออกมา
“อู้ว... ตะวัน... ”
อาเมฆสะดุ้ง แต่ก็ไม่ขัดขืนอย่างที่ควรจะเป็น เขาพลิกกายลงนอนคว่ำ ตะวันสอดมือเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงสัมผัสความเป็นชาย แข็งตัวขึ้นมาคับแน่นตุงเป้า ล้นอยู่ในอุ้งมือของตะวัน ล้วงเข้ามาโอบลำเอ็น เขย่าเบาเหมือนจะประมาณความอลังการของพวงสวรรค์
“อูย... ใหญ่จังครับอาเมฆ”
ตะวันละล่ำละลักบอก มือสัมผัสลำเนื้อของเพื่อนพ่อผ่านเนื้อผ้าลื่นของกางเกงว่ายน้ำ
“อู้ว... หยุดเถอะตะวัน ทำแบบนี้ไม่ดีมั้ง”
แม้ปากจะร้องห้าม แต่หนุ่มใหญ่ก็กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติเพราะความเสียววาบ
“ดีสิครับ… ”
ตะวันได้ใจ บีบขยำความเป็นชายของอาเมฆเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความคัดแข็งของลำเนื้อ พองขยายอยู่ในอุ้งมือ
“โห… ใหญ่มากครับอาเมฆ”
ตะวันอุทาน เมื่อลำเอ็นของอาเมฆแข็งตัวเต็มที่
“ดูดให้อาได้ไหม”
อาเมฆเสียว สุดจะทานทนแล้วเช่นกัน ตะวันจู่โจมดุเหลือเกิน
“ได้สิครับ… ”
ตะวันรีบตอบ เพราะรอฟังประโยคนี้มานาน นึกในใจว่าเดี๋ยวจะดูดให้น้ำแตกคาปากเลยคอยดู
เมฆพลิกกาย หงายแล้วขยับมานั่งเอนหลังพิงพนักเตียงอาบแดด ถอดกางเกงว่ายน้ำออกไปจากปลายเท้า
“โอ้ว… ”
ตะวันอุทาน รีบขยับขึ้นมานั่งคุกเข่าอยู่ระหว่างง่ามขาของอาเมฆ เอาสองมือรูดลำเนื้อร้อนผ่าว ลำเอ็นของอาเมฆใหญ่และยาวมาก ขนาดโอบด้วยสองมือก็ยังเหลือส่วนปลายโผล่พ้นเลยมือขึ้นมาอีกตั้งมาก
“โห… นี่มันฝักข้าวโพดชัดๆ”
ตะวันพึมพำ เอามือลูบไล้ความเป็นชายของเพื่อนพ่อ เส้นเลือดและลายเอ็นปูดโปนโอบรอบลำ ให้ความรู้สึกไม่ต่างจากการลูบคลำฝักข้าวโพดใหญ่ๆ แตกต่างก็ตรงที่ของอาเมฆคนนี้อุ่นร้อน มีชีวิตชีวา น่าดูดน่าเลียสุดๆ
“ดูดให้อานะครับ”
อาเมฆขอเสียงกระเส่า ตะวันรีบตอบ
“ได้สิครับ… ”
แม้อยากใจจะขาด หากตะวันยังทำใจเย็น ตอบด้วยน้ำเสียงมีจริตมารยา แววตากลัดมัน ตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก ค่อยๆ ก้มลงครอบริมฝีปาก ดูดเลียส่วนปลายสีม่วงถอกทู่ รัดกลีบปากรอบเงี่ยงงอนของรอยบาก ค่อยๆ เขมือบรัด รูดลงมาทีละน้อยเหมือนงูเหลือมขย้ำเหยื่อ
น้องชายของอาเมฆใหญ่มหึมามาก ทำให้ตะวันต้องอ้าปากกว้าง พยายามที่จะโอบรัดฝักข้าวโพดใหญ่ยักษ์ไว้เต็มอุ้งปาก แล้วเสียงดูดรัวๆ ก็ดังตามมาอย่างบ้าระห่ำ
บล๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อ่า... อูย… อ่า… อูย… ”
ก้นของอาเมฆเกร็งสะท้าน สองมือวางลงข้างลำตัว ยันไว้กับพื้นจนกล้ามขึ้นที่แขนและปั้นไหล่ พรูลมหายใจร้อนผ่าวออกมาจากริมฝีปากห่อรัดเป็นวง ใจเต้นแรงเมื่อเห็นตะวันครอบริมฝีปากรูดลึกลงมาตามดุ้นเอ็นคัดแข็งของตัวเองอย่างหิวกระหาย แระเล็มไล้เลียลงมาถึงโคนตออวบหนา ห่อหุ้มไว้ด้วยเส้นขนสีดำระยับ
“เสียวเหลือเกิน… อ่า… ”
อาเมฆพริ้มตา ตะวันยิ่งได้ใจ เหลือบตาขึ้นมองดูใบหน้าของเพื่อนบิดาที่กำลังปรือตา ปากห่อรัดเป็นวง แสดงความพึงพอใจสุดๆ เพราะว่าตะวันจัดหนักถึงอกถึงใจ ดูดเก่งสุดๆ ไม่มีอาการขย้อนให้เห็นเลยสักนิด
“อู้ว… ร้ายกาจนะเรา ดูดเก่งสุดๆ… ”
สองมือของอาเมฆขยุ้มศีรษะตะวัน กดกระแทกให้ริมฝีปากรูดลึกลงมาครอบรัดท่อนเนื้อ โก่งเอวกระเด้าเสยขึ้นมาเป็นจังหวะ
“อูย... เสียวมาก”
อาเมฆเสียวจัด แต่ก็ยังไม่หยุดสาดท่อนเนื้อเข้าปากตะวัน ขยับบั้นท้ายเสียบเสยความเป็นชายเข้าใส่อุ้งปากของลูกชายเพื่อนไม่ยั้ง
“โอ้ว… อ่า… ซี้ด… อูย”
ปากร้องคราง หลุบตาลงมอบริมฝีปากอวบอิ่มเซ็กซี่ของตะวัน ครอบรูดลงมาเขมือบรัดลำเอ็นขรุแข็งไปด้วยเส้นเลือดลายเอ็นปูดโปน
“ไม่ไหวแล้วหนูจ๋า... ขออากระแทกสักทีเถอะ”
ขณะที่แก่นกายยังเสียบคาอยู่ในปากของลูกชายเพื่อน เมฆโน้มกายลงมาเอื้อมมือลูบสะโพกของตะวัน บีบขยำก้นงอนๆ อย่างนึกกลัดมันในอารมณ์
“อยากโดนเหมือนกัน… แต่ผมยังไม่เคยนะครับ”
เสียงของตะวันกระเส่าไปด้วยความตื่นเต้น พอโอกาสที่รอคอยมาถึงเข้าจริงๆ ก็เกิดอาการสองจิตสองใจ ทั้งกลัวทั้งอยาก
“ไม่ต้องกลัว… ทุกอย่างต้องมีครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้น”
ได้ยินที่อาเมฆบอก ตะวันรีบถอดกางเกงจนเนื้อตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อน
“มานี่… อยากโดนกระแทกนักใช่ไหม”
ด้วยน้ำเสียงเ****นจัด อาเมฆดึงมือตะวันมาจัดท่าทางให้คุกเข่าลงบนเตียงอาบแดด
“อยากครับ”
- ผู้เขียน
