ป้ามีที่เดินวนไปเวียนมาอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ของเจ้านายด้วยความกระวนกระวาย รอคอยการกลับบ้านของลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
“จะสี่โมงเย็นอยู่แล้ว ยังมาไม่ถึงอีก ไหนบอกจะกลับวันนี้ไงม่านมุก”
บ่นอุบอิบอยู่ในลำคอ กำลังจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารเย็น แต่รถคันหรูคุ้นตาของรณนที่ออกไปตั้งแต่เมื่อวานตอนเที่ยง ๆ ก็แล่นเข้ามาจอด และป้ามีก็ต้องกะพริบตาหลายครั้งติดกัน เมื่อเห็นบุตรสาวก้าวลงมาจากรถของรณน
“สวัสดีจ้ะแม่ แม่มารอมุกหน้าบ้านเลยเหรอ” ลูกสาวรีบวิ่งมากอด แต่ป้ามีทำสีหน้าไม่สบายใจนัก
“มากับคุณณนได้ยังไงล่ะมุก รบกวนท่านเปล่า ๆ”
ม่านมุกทำหน้าเจื่อน อึกอักคิดคำพูดไม่ออก แต่ก็ได้รณนที่เดินตามมาข้างหลังช่วยตอบให้แทน “ผมผ่านไปทางหอพักของมุกพอดี เลยแวะไปหา พอรู้ว่าจะกลับก็เลยชวนมาด้วยกัน...”
“จ้ะแม่ มุกขี้เกียจต่อรถ เลยอาศัยคุณณนมา...”
สายตาจับผิดของมารดาทำให้ม่านมุกต้องรีบสนับสนุนคำพูดของชายหนุ่
