“จะกวนอะไรกันอีกล่ะ ขอร้องล่ะว่าถ้าจะหาเรื่องแกล้งฉัน ไว้พรุ่งนี้ตอนฉันมีแรงได้ไหมมุก ตอนนี้ง่วงนอนมาก” เขาเน้นคำว่ามากจน ก. ไก่ แทบจะครบสิบตัว หญิงสาวทำหน้ายุ่ง
“ไม่ได้แกล้ง แค่อยากจะถามว่าเราจะนอนด้วยกันบนเตียงจริง ๆ หรือคะ มุกว่ามัน...ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่”
รณนทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ พร้อมกับถอนหายใจหนัก ๆ “ฉันง่วงจนไม่มีแม้กระทั่งแรงจะลืมตาแบบนี้ คงไม่มีปัญญาไปทำอะไรมุกหรอกมั้ง...”
ม่านมุกหน้าแดงก่ำเมื่อเขาพูดตรง ๆ “มุก... มุกไม่ได้คิดว่าคุณณนจะทำอะไรสักหน่อย...”
“อ้าว... ก็เห็นเซ้าซี้อยู่ได้ นึกว่ากลัวฉันจะปล้ำเอา แล้วถ้าไม่กลัว... เรียกทำไมนักหนา หรือว่ามุกห้ามใจตัวเองไม่อยู่ แล้วอยากจะปล้ำฉันใช่ไหม...”
“จะบ้าเหรอ! นอนไปเลยคนผีทะเล”
มือบางตีแขนแกร่งกำยำของรณนอย่างแรง ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โซฟาตัวกะทัดรัดข้างหน้าต่างกระจก ชายหนุ่มหัวเราะร่วน
“พูดแทงใจดำเข้าหน่อยทำเป็นอาย โธ่.
