บทที่ 17
อธิบาย
พลั่ก!
ภาคินผลักร่างบางลงบนเตียงกว้างหลังจากที่เขาขับรถพาเธอมาที่ตอนโดของตัวเอง เนปจูนกอบกุมท้องด้วยความจุกเมื่อถูกโยนลงมาอย่างแรง คนตัวเล็กรีบหาหนทางหนีก่อนที่เธอจะรีบวิ่งออกไป แต่ช้ากว่าความคิด!
หมับ!
“อ๊ะ!” เนปจูนร้องเมื่อถูกมือหนาคว้าตัวเอาไว้และผลักเธอลงบนเตียงดังเดิมตามด้วยร่างของภาคินทาบทับปิดช่องทางหนี
“ทำไมถึงอยู่กับมันได้!”
“แล้วทำไมพี่ถึงอยู่กับผู้หญิงคนนั้น!” เนปจูนตะคอกกลับอย่างไม่ลดละพลางผลักอกกว้างออกห่าง
“อย่าเปลี่ยนเรื่อง! ตอบมา! ว่าทำไมถึงอยู่กับมัน!”
“ปล่อยจู!! อ๊ะ!” ภาคินรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้เหนือหัวเพื่อไม่ให้เธอหนีไปไหนได้
“ถามทำไมไม่ตอบวะ!”
“หยุดบ้าสักที! จูนควรถามพี่มากกว่าว่าทำไมพี่ถึงอยู่กับผู้หญิงคนนั้น รอยลิปสติกบนคอพี่กับเสื้อผ้าของผู้หญิงคนนั้นมันดูออกว่าพี่ทำอะไรกันมา!!!”
“พี่กับเขาเราจบกันแล้ว ที่พี่อยู่กับเขาเพราะพี่ต้องการ
