บทที่ 20
อยากนอนด้วย
Rrrrr Rrrrr
เสียงโทรศัพท์ของเนปจูนดังขึ้นทำให้เธอขอตัวออกมารับสาย หลังจากที่พี่ที่ทำงานของเธอพามาเลี้ยงข้าวเมื่อทำงานเสร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี เนปจูนเดินออกมาจากร้านเพราะไม่อยากคุยโทรศัพท์กับปลายสายให้คนอื่นได้รับรู้ และเธอก็ไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิดเพราะปลายสายที่โทรมานั้นคือ ‘ภาคิน’
“สวัสดีค่ะ”
(อยู่ไหน)
“พี่เนตรพามาเลี้ยงหมูกระทะค่ะ”
(เดี๋ยวไปรับ ส่งโลเคชั่นมา)
“ทำไมต้องมารับด้วยคะ เดี๋ยวกินเสร็จพี่เนตรก็จะไปส่ง”
(ก็อยากไปรับ)
“แล้วพี่ไม่มีซ้อมเหรอ หรือว่าโดดซ้อมอีกแล้ว”
(เปล่า สรุปอยู่แถวไหน)
“อยู่ถนน xx ค่ะ”
(อยู่แถวนั้นพอดี เดี๋ยวพี่ไปรับ)
ภาคินวางสายไปทำให้เนปจูนเดินกลับเข้าไปในร้านและบอกกับพี่ที่ทำงานเนื่องจากเธอต้องขอตัวกลับก่อน จนกระทั่งเนปจูนเดินออกมารอภาคินอยู่หน้าร้านไม่นานรถยนต์คันหรูของเขาก็ขับเข้ามาเทียบจอดที่ฟุตบาท เนปจูนจึงเดินขึ้นรถไปในที่
