บทที่ 18
ชายหนุ่มปลอบประโลมหญิงสาวก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งปล่อยเชือกที่ผูกติดเรือลำใหญ่เขวี้ยงทิ้งลงไปในเรือลำเล็กและปล่อยให้มันค่อย ๆ ลอยห่างออกไปจากเรือของเขาตามแรงคลื่น ภัสรามองเรือลำนั้นที่เกือบจะพาเธอออกสู่มหาสมุทรกว้างใหญ่ลอยออกไปด้วยความเหนื่อยล้า
“เวอร์เน็ตตา...เป็นยังไงบ้าง?”
เขาถามพลางฝังจมูกลงบนเรือนผมชื้นเหงื่อของหญิงสาว หน้าตาของภัสรายังแสดงอาการตื่นกลัว
“ทำไมเธอถึงออกมาล่องเรือคนเดียว?”
ดมิทรีถามหญิงสาวอีกครั้งแต่คราวนี้ภัสราเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่หญิงสาวจะตอบว่า
“ฉันไม่เคยล่องเรือเล็กกลางทะเลค่ะ เลยอยากลองออกมาห่างจากฝั่งดูบ้าง”
“ไม่ใช่ดาเรนหลอกให้เธอมาด้วยอย่างนั้นหรือ”
ภัสราเงยหน้ามองชายหนุ่ม แววตาของเขาฉายแววขึ้งเคียด เขาค่อนข้างเคร่งเครียดต่อเหตุการณ์นี้มาก หญิงสาวส่ายห
