หลังจากที่ผมปฏิญาณกับตัวเองว่าจะไม่เข้าใกล้ยัยโรคจิตนั่นอีก ผมก็ตั้งใจทำหน้าที่แทนไอ้เซอร์ทุกอย่าง โดยที่มันคอยวิดีโอคอนเฟอเรนซ์มาประชุมกับผมและเลขา
ซึ่งหลังที่ผมสรุปงานที่ทำทุกวันให้มันฟัง การบริหารงานของผมมันจึงง่ายขึ้นมาก รวมทั้งการเจรจาต่อรองธุรกิจต่าง ๆ ไอ้เซอร์มันก็ได้บอกจุดอ่อนบริษัทพวกนั้นไว้กับผมหมดเปลือก
จนไม่นานที่ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง รวมถึงอาการที่มันบอกกับผมว่าคงที่ ไอ้เซอร์ก็บอกวันเวลาที่มันจะกลับไทยและแต่งงานกับโบอิ้ง
(อาทิตย์หน้ากูจะกลับไปแต่งงาน)
“เหรอวะ มากับมะนาวรึเปล่า?” ผมถามยียวน
(อย่าพูดถึงมะนาวเลยว่ะ กูไม่ได้ติดต่อยัยนั่นแล้ว) ผมพยักหน้าเบา ๆ และมองหน้าพี่ชายในจอแมคบุ๊ค แต่เมื่อเห็นว่ามันไม่หลบตาหรือแสดงอาการให้ผมขัดหูขัดตาใด ๆ ผมจึงตัดสินใจถามมันต่อ
“อาทิตย์เดียว มึงจะเตรียมงานทันได้ยังไงวะ มึงมีอะไรให้กูช่วยรึเปล่า?”
(คงให้มึงช่วยทุกอย่างว่ะ ไหน ๆ มึงก็ส
