ขณะที่ฉันเอาแต่คิดแล้วก็สงสัย อยู่ ๆ ดวงตาที่หลับพริ้มก็ค่อย ๆ เปิดขึ้นมาจนฉันกับพี่อลันสบตากันอีกครั้งพร้อม ๆ กับริมฝีปากนุ่มที่ค่อย ๆ ขยับช้า ๆ และเขา สอดลิ้นอุ่นเข้ามา
ฉันน่ะ จะตายแล้ว มันไม่ไหวแล้ว สัมผัสแรกที่ได้รับมันหลอมละลายฉันจนไม่สามารถขัดขืนได้ ฉันจึงหลับตาลงรับมันไว้ ปล่อยให้เขาจูบอยู่อย่างนั้น
จนสุดท้าย สุดท้าย เขาค่อย ๆ ถอนจูบออกมา และเราสบตากัน
“ไง จะเงียบได้รึยัง?” จูบปิดปากเหรอเนี่ย? แต่ทำไมฉันอยากพูดอีกล่ะ อยากจะแหกปากลั่นโรงพยาบาล ให้เขาจับกดบนเตียงไปเลย
“...” แต่มันก็แค่ความคิด ฉันไม่สามารถทำอะไรได้ และตอนนี้ก็ไม่กล้าทำอะไรอีกแล้ว เพราะฉันรู้สึกร้อน ๆ ที่แก้ม และใจสั่น ๆ ที่อกซ้าย ประหม่าอย่างบอกไม่ถูกเลย
“คือ... เอ่อ”
“หืม? ว่าไง” ฉันทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ นะ จึงค่อย ๆ นั่งลงอีกครั้ง ก่อนจะปัดผมลงมาปิดแก้มร้อน ๆ ของตัวเอง ไม่ให้พี่อลันเห็นว่ามันแดงแค่ไหน
“จะนอนแล
