มะนาว | รายงานตัว
2028 คำ
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
“มะนาวแกอยู่ในห้องนี้ใช่มั้ย? ตกส้วมรึยังเนี่ย! พี่เกมส์ราวน์เสร็จแล้วนะ แล้วตอนนี้ก็รอด่าแกอยู่!”
ซวยแล้ว! ฉันรีบกดชักโครกและเปิดประตูออกไปทันที ก่อนที่เห็นหน้าเพื่อนสนิทจะรีบเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าเสื้อกาวน์ไว้
“ฉันท้องเสียน่ะ” ฉันบอกแล้วยิ้มแห้ง ๆ
“อืม แต่พี่เกมส์จะเขียนรายงานว่าแกติดมือถือแล้วนะ รีบไปอธิบายเถอะ”
ฉันเบิกตากว้างตกใจ ก่อนจะพยักหน้ารัว ๆ แล้วรีบเดินแทรกอันติงออกไปจากห้องน้ำ บอกแล้ว ๆ อิพี่ Intern คนนี้โหดมาก นี่ฉันเพิ่งขอตัวออกมาทำธุระครั้งแรกเองนะ ก็จะเขียนรายงานแล้ว
“คุณไม่มีความรับผิดชอบ”
“คุณยังไม่มีความพร้อมที่จะเป็นหมอ”
“ถ้ามีคนไข้ฉุกเฉิน ไม่มีใครรอคุณแบบนี้หรอก ทำไมไม่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี!”
ฉันยืนก้มหน้ารับผิด ก่อนจะยกมือไหว้ขอโทษไปอีกครั้งอย่างสำนึก นี่แหละหมอ และเป็นหมอมันไม่ง่ายเลย
กว่าจะเรียนจบ สอบและฝึกงาน จากนั้นก็ใช้ทุนออฟเวรเป็นซอมบี้ ถ้าฉันไม่ขายซิงประทังชีวิต ฉันคงวิ่งวุ่นเป็น MC กับล้างจาน และสุดท้ายตายไปอย่างหญิงสาวผู้โชคร้าย
วันนี้คิดว่าจะดี แต่เหนื่อยมาก จนฉันกลับมาถึงบ้าน นั่งลงที่เก้าอี้โยก เก่า ๆ ของยายอีกเช่นเคย
เหนื่อยแต่แปลก วันนี้ฉันเห็นรูปยายฉันกลับยิ้ม มันไม่เหมือนวันก่อน ที่ฉันอ้างว้างและหมดหนทางเลยสักนิด ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังชนะท่าน รู้สึกสะใจ รู้สึกว่าฉันเองก็ทำได้
เอาสิ๊! หนี้แค่นั้นเหรอ? ทำอะไรนังมะนาวไม่ได้หรอก หลานยายกล้าได้กล้าเสียนะจะบอกให้ กล้าทิ้งหนี้ให้ก็กล้าขายตัวใช้ค่ะ!
หลังจากวันที่ฉันตอบยินยอม วันต่อมาฉันก็ไปตรวจเลือดที่แลปเทคนิคการแพทย์ แถมยังได้เงินจากคุณอลันที่สั่งให้ฉันไปทำผมและไปเข้าสปาอีก เขาบอกว่าทำยังไงก็ได้ ให้นายท่านคนนี้ติดใจฉัน แล้วฉันน่ะ จะสบายไปทั้งชาติ
แหม... นายท่านที่ว่า ก็พี่ชายคุณอลันนี่น่า ทำไมต้องเชียร์ฉันและสนับสนุนฉันขนาดนั้นด้วย
14 กรกฎาคม
แล้วเวลาก็ล่วงเลยมาถึงวันที่สิบสี่ ที่มะนาวคนนี้ต้องไปรายงานตัวที่ตึก ZER (V2) ซึ่งที่สืบๆรู้ ตึกนี้เป็นตึกใหม่และเป็นตึกสำนักงานโดยเฉพาะ ใครจะเข้าออกต้องแลกบัตรและแจ้งความประสงค์ไว้ แต่ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นเลย
ทันทีที่มาถึงบอกกับประชาสัมพันธ์ว่าฉันมารายงานตัวกับคุณเซอร์ พวกเธอก็พาฉันไปที่ลิฟต์ไพรเวทอีกฝั่ง เธอบอกว่าลิฟต์นั้นจะถึงหน้าห้องทำงานเขาไม่ต้องยุ่งยาก
ก็ดีเหมือนกันนะ ที่ทุกอย่างที่ฉันจะทำหลังจากนี้มันเป็นความลับสุดยอด เราเซฟกันทั้งคู่ อนาคตจะได้ไม่มีใครตราหน้า ว่านังแพทย์หญิงมะนาวสรสุภางค์ เคยขายตัวมาก่อน
‘ติ๊ง’
เสียงนี้ดังขึ้น พร้อม ๆ กับประตูลิฟต์สองข้างที่เปิดออกจากกัน ฉันมองไปที่ป้ายชื่อและอ่านทวนซ้ำ ๆ นี้ฉันมาไกลถึงนี่เลยเหรอ?
นี่คุณเซอร์นะ! คุณเซอร์แห่ง ZER กรุ๊ปเลยนะ!
“สวัสดีค่ะ คุณมะนาวที่นัดไว้ใช่มั้ยคะ? พอดีคุณเซอร์เชิญอีกห้องค่ะ”
ฉันหลุดจากภวังค์ทันที เมื่ออยู่ ๆ ก้าวเท้าออกมาจากลิฟต์แล้วมีผู้หญิงคนนึงมาทักทาย แต่ให้ตายสิ! สวยมาก ยิ้มก็หวาน ฉันเทียบไม่ติดสักอย่าง ไม่ว่าจะหน้าตา นม เอว สะโพก ไม่พอนะไม่พอ นั่งอยู่นู่นก็สวยและน่ารักไปหมด
สาว ๆ ข้างกายสวยสะบึ้มขนาดนี้ คุณเซอร์คิดอะไรอยู่นะ ถึงไปประมูลซิงของฉันตั้งสิบเก้าล้าน
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
“คุณเซอร์คะ คุณมะนาวมาแล้วค่ะ” พี่คนสวยเคาะประตูขออนุญาตและเปิดประตูผายมือเชิญฉันเข้าไป แต่เมื่อฉันย่างกรายเข้าไปในห้อง คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานใหญ่ ก็หมุนเก้าอี้หันมามองฉันทันที
ฉันตัวแข็งไปเลย เมื่อเห็นแววตานิ่งงันไร้ความรู้สึกคู่นั้น มันสะกดฉันให้หยุดมองแค่เขา จมูกโด่งคิ้วเข้ม ผิวขาวสะอาดสะอ้าน ทรงผมเซตเนี้ยบ ไม่มีจุดไหนที่ฉันติเตียนได้เลย เขาหล่อทั้งตัว รูจมูกยังหล่อ!
“นี่เหรอว่าที่แพทย์หญิง?” คำถามของเขาดึงสติฉันกลับมาทันที ก่อนที่ฉันจะรีบส่งยิ้มหวาน ๆ ตอบ
“ค่ะ ฉันกำลังเรียนหมออยู่ปีสุดท้าย” ตอบแล้วก็เขินจัง แค่จินตนาการว่าตัวเองนอนแก้ผ้ากับคุณเซอร์ ฉันก็ร้อนวูบไปหมด ข้างนอกหล่อขนาดนี้ ข้างในจะขนาดไหนนะ?
“สกปรก” What?
“อะ อะไรนะคะ?”
“ชุดเธอสกปรก ถอดเสื้อผ้าแล้วไปอาบน้ำซะ ฉันจะเช็คของ” ฉันถึงกับพูดไม่ออก ฉันเพิ่งอาบน้ำมาตัวหอม ๆ และนั่งถูสารส้มเคลียร์กลิ่นเต่าเกือบชั่วโมง ว่าฉันสกปรกได้ยังไง!
“ฉันอาบน้ำแล้วนะคะ ตัวหอมด้วย ดมมั้ย?” ฉันถามพร้อมกับยื่นแขนออกไป แต่…
“ไม่ ไปอาบน้ำซะ แล้วใช้ครีมอาบน้ำของฉันเท่านั้น!” เขาขึ้นเสียงใส่ฉันเสียงดัง จนฉันวางผลเลือดไว้ที่โต๊ะ แล้วไปที่ห้องน้ำกับพี่คนสวย
แต่จะบอกอะไรให้ เธอแทบจะอาบน้ำให้ฉันเลย ล้าง เช็ดทุกซอกทุกมุม และยังให้ฉันสวมชุดคลุมอาบน้ำออกไปอีก
แล้วเมื่อฉันออกมา ฉันก็เห็นคุณเซอร์กำลังอ่านผลเลือดอยู่
“มาหาฉัน” เขาสั่งเสียงทุ้มต่ำ
“ค่ะ” แล้วเท้าฉันก็ยอมก้าวไปแต่โดยดี ถึงแอร์ในห้องตอนนี้มันจะทำให้ฉันขนลุกซู่ก็ตาม ไม่สิ ไม่ได้ขนลุกแค่แอร์ แต่ระหว่างที่ฉันเดินไปข้าง ๆ โต๊ะทำงานคุณเซอร์ เขาก็เปรยตามองฉันด้วยหางตา ก่อนจะถามว่า...
“เธอใช้ปากเป็นรึเปล่า?” คำถามแรกก็ทำฉันเบิกตากว้างตกใจ ฉันรู้ค่ะ ว่าใช้ปากคืออะไร ฉันไม่ใช่เด็กประถมอินโนเซ้นท์ แต่แค่ไม่เคยพูดเรื่องแบบนี้กับผู้ชายที่ไหนมาก่อน
“มะ ไม่เป็นค่ะ ไม่เคยทำ” ฉันตอบไปตามจริง ถึงแม้จะติดขัดนิด ๆ เพราะเผลอไปมองสายตาเย็นชาคู่นั้น
“แล้วช่วยตัวเองล่ะ เคยมั้ย?”
“ไม่เคยค่ะ”
“งั้นทำซะ” ห๊ะ? ตรงนี้ ทั้ง ๆ ที่มีพี่คนสวยยืนอยู่เหรอ?! ถึงเธอคนนั้นจะยืนไกลติดประตู แต่ฉันก็ไม่สะดวกทำมันหรอกนะ มันพิลึก!
“คะ? ทำอะไรนะคะ” ฉันถามอีกครั้ง และเหลือบมองไปที่พี่คนสวย อย่างน้อย ๆ ก็ให้เขารู้ตัวหน่อยว่าเราไม่ได้อยู่กันสองคน
จนเขากัดฟันกรามกรอด ๆ พ่นลมหายใจออกมาด้วยความรำคาญ
“เหอะ! ในประวัติไม่ได้เขียนว่าหูหนวกนี่ ฉันสั่งให้ทำออรัลเซ็กส์ให้ฉัน และช่วยตัวเองให้ฉันดู! ไม่ได้ยินรึไง?” ชัดเจนกว่าเดิมอีก
“คุณเซอร์ คือมะนาว... มะนาว ไม่” ไม่สะดวกเว้ย! อยากจะตอบแบบนี้ชะมัด แต่เห็นหน้าเขาฉันกลับพูดไม่ออกเลย
“อย่าเรียกชื่อฉัน ฉันไม่ชอบ! ทำตามที่ฉันสั่งเดี๋ยวนี้!”
คิดว่าฉันยอมมั้ยคะ? ค่ะก็ต้องยอมสิ ฉันนั่งคุกเข่าลงที่พื้นแล้วคลานเข่าไปหาเขา แต่พอตาจ๊ะเอ๋เข้ากับเป้ากางเกงตุง ๆ มือไม้ที่ยื่นไปปลดเข็มขัดก็สั่นระริก จนคุณเซอร์เขาสบถออกมาเบา ๆ อีกว่า…
“Shit น่าเบื่อ” ฉันน่าเบื่อ แต่คุณน่ากลัว อยากจะพูดชะมัด
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่เคยทำ”
“งั้นไม่ต้องทำให้ฉัน ไปทำให้ตัวเอง!” หนักกว่าเดิมอีก แต่ก็ต้องยอม
ฉันทิ้งก้นงอน ๆ นั่งลงที่พื้นพรมและค่อย ๆ แยกขาออกจากกัน ถึงแม้จะไม่กล้าสบตาคนออกคำสั่ง แต่นิ้วกลางของฉัน ก็ค่อย ๆ ขยับแหวกกลีบกุหลาบของตัวเอง
จนเขาใช้ปลายรองเท้าเขี่ยชุดคลุมฉันออกจากไหล่ ไหลหลุดพรึบ!ลงไปกองที่พื้น ก่อนที่จะมองฉันอยู่ครู่นึง และบอกด้วยน้ำเสียงทุ้ม ๆ ว่า…
“สอดนิ้วเข้าไป สามนิ้ว”
อะไรนะ! ตลกรึเปล่า! ฉันยังบริสุทธิ์นะ!
“แต่คุณเซอร์คะ ฉันยังไม่... เคย” ฉันพยายามอธิบายให้เขาเข้าใจ ซึ่งเขาก็ควรเข้าใจไว้ด้วยว่าตัวเองประมูลพรหมจรรย์ฉันมา ไม่ผิดที่ฉันจะเงอะงะ ไม่ผิดที่ฉันจะไม่กล้าสอดนิ้วเข้าไปทั้งสามนิ้ว
ช่องทางรักเล็กแค่นิ้วก้อย ฉันต้องตายแน่ ๆ เลย
“อย่าเรียกชื่อฉัน! และอย่าให้ฉันต้องทำเอง ไม่อย่างนั้น เธอจะเจ็บกว่านี้”
รู้แบบนั้น ฉันก็ยอมเล่นของตัวเองอีก แต่เล่นมันหนักขึ้น ๆ ให้แก่นนิ้วกลางบดขยี้เม็ดรักเน้น ๆ หนัก ๆ หวังให้น้ำหวานมันบรรเทาสามนิ้วสาวของฉัน ที่กำลังเตรียมสอดเข้าไป แต่.... ไม่นาน ไม่ถึงห้าวินาที ก็มีคนใจร้อนจนได้
“ดันนิ้วเข้าไป”
“แต่ว่ามัน ยังไม่...” ฉันพยายามจะบอก และยกนิ้วกลางออกให้เขาดูปากทางรัก แต่เสียงตวาดซ้ำมันทำให้ฉันสะดุ้ง
“ฉันสั่ง เธอต้องทำ!”
ใช่ ต้องทำ ต้องทำ!
ฉันที่ทนนั่งอยู่ จึงเคลื่อนนิ้วกลับมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ฉันสู้ ฉันทน ฉันพยายามเข้าถึงอารมณ์กระสัน คลึงเคล้นตุ่มรักหนัก ๆ เร่งมันจนน้ำหวานหล่อเลี้ยงทางรัก และฉันก็ค่อย ๆ ดันปลายนิ้วเข้าไป
“อ๊ะ เจ็บ! เจ็บค่ะ” เหลือเชื่อ ว่าคำว่าเจ็บคำเดียวสั้น ๆ จะทำให้ผู้บริหารหนุ่มแสยะยิ้มที่มุมปากทันที ก่อนที่เขาจะก้มลงมามองหน้าฉันที่แดงระเรื่อและริมฝีปากสั่นระริก
ฉันเจ็บแสบไปตามสองกลีบ เพราะพิษนิ้วมือของตัวเอง ได้โปรดเถอะ ฉันทำไม่ลง มันเจ็บมาก
ฉันมองเขาตาละห้อย แต่เขายิ่งเย้ยหยัน ก่อนที่จะลุกขึ้นคว้าแขนดึงฉันขึ้นไปนั่งตัก และหมุนเก้าอี้ตัวใหญ่ ๆ นั้นออกไปฝั่งกระจกใสแทน
“คะ คุณเซอร์”
“นายท่าน”
“นะ นายท่าน” ฉันไม่รู้จะรู้สึกยังไงก่อนดี หลงกลิ่นหอมของตัวเขา หลงเสียงกระซิบกระซาบเบา ๆ หรือหลงมือใหญ่ที่โอบเอวไว้
แต่ไม่ทันได้เลือกหรือหลงไหล มือใหญ่ก็จับขาฉันแยกออกกว้าง และสอดนิ้วเขาเข้ามาทันที
“อ๊ะ! เจ็บค่ะ นายท่านคะ เจ็บ!”
“รู้มั้ย? ว่าเธอยิ่งเจ็บ ฉันยิ่งมีความสุข”
ฉันหลับตาพยักหน้ารัว ๆ จากที่หนาวจนขนลุกซู่ตอนนี้เหงื่อเริ่มไหลตามขมับ ส่วนกายปล่อยให้มือใหญ่รุกล้ำอยู่อย่างนั้น
หนึ่งนิ้ว สองนิ้ว และสามนิ้ว จนฉันจะขาดใจตายเพราะความเจ็บปวด
มันแสบราวกับร่องรักขาดสะบั้น เขาไม่เบามือ ไม่หยุด ไม่สงสารฉัน ยิ่งฉันร้องขอให้เขาหยุดทำ นิ้วยาว ๆ สามนิ้วนั้น ยิ่งทรมานฉันเร็วขึ้น
“อ๊ะ! อื้อ... ไม่ไหวแล้ว มะนาวเจ็บ!”
“เจ็บเหรอ? หึ”
“ว้าย!”
‘ตุ๊บ’ เสียงเข่าฉันเอง เข่าฉันที่กระแทกลงกับพื้นพรม! เพราะทันทีที่เขาพูดจบ ฉันก็ถูกโยนลงไปที่พื้นอย่างไม่ใยดี แถมตอนนี้ คุณเซอร์ยังกระดิกนิ้วชี้เรียกฉัน
“มานี่สิ คลานกลับมาหาฉัน”
“ค่ะ นายท่าน” ฉันตอบเสียงสั่น
“ทำให้ฉันเสร็จภายในสองนาที ไม่อย่างนั้น ฉันจะเพิ่มนิ้วที่สี่ให้เธอ”
- ผู้เขียน
