“เนเน่ลูกแม่”
ทั้งสองรีบวิ่งตามหลังไปโดยเร็ว เมื่อออกมานอกบ้านต่างก็กวาดสายตามองหาเด็กหญิงที่เพิ่งวิ่งออกมา พบว่าตอนนี้กำลังวิ่งตรงไปยังริมหาดอย่างไร้จุดหมาย
“เนเน่อย่าไปลูก”
“นายรออยู่ตรงนี้ล่ะ เดี๋ยวฉันจะตามเนเน่กลับมาเอง”
“ไม่เอา ผมจะไปตามลูกเอง”
“แต่นายเป็นคนทำให้เนเน่ต้องหนีออกไปนะ รออยู่ตรงนี้ล่ะ”
“...” เจ้าตัวยืนนิ่ง รู้สึกจุกที่ลำคอจนพูดอะไรไม่ออก เพราะเขารู้ตัวว่าได้ทำร้ายจิตใจลูกสาวอย่างที่ดินแดนต่อว่า
“ฉันจะตามเนเน่กลับมาเองไม่ต้องห่วงนะ”
พู่กันพยักหน้าตอบรับ จากนั้นดินแดนจึงรีบวิ่งตามหลังลูกสาวไป ยืนนิ่งงันได้ไม่นานพู่กันเห็นสังเกตรอบตัว พบว่าฝนกำลังจะเทลงมาจึงรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน เพื่อดูว่าพอจะมีร่มหรือเสื้อกันฝนหรือไม่ ถ้ามีจะได้รีบวิ่งตามเอาไปให้ เพราะกลัวว่าลูกส
