ตอนที่11 ถึงนรกก่อนถึงใจ

1521 คำ

... “สนุกมากหรอที่ทำแบบนี้กับฉันน้ำเหนือ!” ตอนนี้เธอโกรธจริง เขาเล่นอะไรไม่รู้จักขอบเขตบ้างเลย ไม่รู้จักรักษาหน้าตาให้เธอเลยสักนิด “สนุกดิ” น้ำเหนือตอบรับด้วยรอยยิ้ม ยื่นมือข้างหนึ่งไปกดวางสายด้วยตัวเองหลังจากแกล้งเธอสมใจแล้ว ถึงยังไงก็นับว่าเธอเป็นเพื่อนเก่าและคนรู้จัก เขาเองก็ไม่กระแทกเธอให้คนอื่นฟังจริงๆ หรอก เพราะแค่นี้มันก็คิดไปไหนต่อไหนแล้ว “นายนิสัยเสียมากเลยน้ำเหนือ ทำอะไรไม่นึกถึงผลที่ตามมากับฉันบ้างเลย!” มิ้งว่าออกมาทั้งโกรธทั้งเสียใจ จ้องมองน้ำเหนือด้วยสายตาสลับซับซ้อนไปหมด ดิ้นเพื่อให้หลุดจากฝ่ามือแกร่งที่ขึงเธอไว้แต่กลับไม่เป็นผล “กูบอกแล้ว...ใครมันจะทุกข์กว่ากัน” น้ำเหนือย้อนในสิ่งที่เธอเคยพูดก่อนหน้านี้ และเขาก็สวนเธอไปแล้วหนึ่งหน ให้เธอได้ฟังและจำอีกรอบ “ปล่อย!” เธอโกรธจริงๆ เสียใจด้วยจริงๆ จึงตะคอกใส่หน้าเขาให้ปล่อยและถอยออกจากตัวเธอ “แข็งแล้วว่ะ” แต่น้ำเหนือกลับพูดออกมาอย่างไม่แยแส ตอนแรกแค่จะแกล้งเธอ แต่ใครจะคิดว่าแม่งร่างกายนี้กระตุ้นความเ****นของเขาได้ดีขนาดนี้ แค่จูบก็แข็งแล้ว “อย่าลืมคำพูดของนายเมื่อกลางวันนะ!” มิ้งได้ยินแบบนั้นก็พูดขึ้นอย่างร้อนรน บอกเลยตอนนี้ร่างกายส่วนกลางของเธอยังพักฟื้นไม่ดีพอ ความบวมช้ำและร้าวระบมยังมีให้รู้สึกได้ แค่เดิน ขยับ หรือแม้แต่เวลาทำธุระส่วนตัวยังทำให้หน้าตาเธอบู้บี้ได้เพราะความเจ็บแสบ “สนใจอะไร แค่เ****นก็แทง” แต่น้ำเหนือกลับย้อนใส่ราวกับไม่เสียหน้าที่พูดอย่างและจะทำอีกอย่าง “ก็เหมือนกับตอนกูออกไปหากินข้างนอกนั่นแหละ” ไม่ลืมที่จะเหยียดหยามหักหน้าเธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นที่แลกเปลี่ยนความกำหนัดของกันและกัน “ถ้าพูดหมาๆ แบบนี้ก็ออกไปหากินข้างนอกซะ อย่ามายุ่งกับฉัน!” ทั้งโกรธทั้งกลัวจะถูกเขากระแทกเข้ามาอีก เธอตะคอกใส่อย่างเหลืออดแต่ก็ยังถูกขึงกดไว้ใต้ร่าง “ไม่ให้ยุ่งแล้วจะอยู่ที่นี่ทำไมวะ” น้ำเหนือย้อนด้วยน้ำเสียงรอยยิ้มร้ายกาจ มองสำรวจเธอด้วยสายตาโลมเลีย “ถ้าไม่ให้ยุ่งแล้วจะแต่งตัวให้ท่ารอทำไม” “หยุดนะไอ้น้ำเหนือ อย่ามามองฉันแบบนั้น!” ก็เธอมีแต่ชุดนอนแบบนี้ แล้วไม่ได้คิดจะเปลี่ยนหรือสนใจจะเปลี่ยนด้วย ใส่อ่อยก็คือเจตนาส่วนหนึ่งที่ต่อยอดจากความชอบเดิม แต่หลังจากได้กับเขาเมื่อวานความคิดว่าใส่ชุดนอนเซ็กซี่แบบนี้อ่อยไม่อยู่ในหัวเลย ไม่อยากให้เขาเอาเลย! “ไอ้น้ำเหนือเลยหรอมิ้ง” เขาพูดออกมาเสียงเย็น แม้เขากับเธอจะเรียนปีเดียวกันแต่ พ.ศ. เกิดของเธอจริงๆ คือหลังเขาหนึ่งปี ถ้านับตาม พ.ศ. เธอมีศักดิ์เป็นรุ่นน้อง “ปากแบบนี้สงสัยอยากครางทั้งคืน” แคว่ก! “กรี๊ด! น้ำเหนืออย่า!” มิ้งร้องกรีดตกใจเมื่อเขาปล่อยเธอปุ๊บก็กระชากชุดนอนของเธอขาดอย่างง่ายดายในพริบตาเดียว ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด ขืนให้เขาเอาอีกมีหวังตายจริงๆ แน่ “น้ำเหนืออย่า มิ้งเจ็บอยู่” เธอพยายามปัดมือแกร่งออกให้พ้นตัวแล้วร้องบอกเขาหวังได้รับความเห็นใจ “เรื่องของใครวะมิ้ง” แคว่ก!” พูดอย่างไม่แยแสตามด้วยเสียงขาดของกางเกงตัวบางก่อนจะถูกกระชากออกให้พ้นตัว เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าขาวเนียนประดับด้วยรอยที่เขาทิ้งไว้เมื่อวาน “เหนือไม่เอา มิ้งเจ็บจริงๆ” มิ้งพยายามร้องขอเขาสุดฤทธิ์ กระถดตัวหนีแต่ก็ถูกเขาจับขาเรียวแยกออกจากกันกว้างอย่างแรง แทรกกายแกร่งเข้ามากลางหว่างขาของเธอแล้วสลัดผ้าขนหนูออก พ่าง! อีกแล้ว ทำเอาเธอใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มทันทีที่ไอ้แท่งบ้านั้นแข็งชี้โด่ออกมาขนาดนี้ มันน่ากลัวเกินไป ยิ่งร่างกายของเธอตอนนี้ไม่มีทางรับไหวเด็ดขาด “เหนือมิ้งขอ ให้มิ้งหายเจ็บก่อนนะ” เธอต่อรอง ดันหน้าท้องแกร่งไว้หวังกันเขาไม่ให้เข้าใกล้ แต่ไอ้บ้าแรงคนหรือแรงควายก็ไม่รู้ ฝ่ามือของเธอไม่มีประโยชน์อะไรเลยเมื่อถูกหน้าท้องแกร่งดันกลับจนส่วนหัวของเขาชนกับความช้ำกลีบของเธอ “เหนือ...โอ้ย! ไม่ไหว ไม่ไหวเหนือ!” มิ้งร้องขึ้นด้วยความเจ็บ ดิ้นพล่านเมื่อน้ำเหนือกดหัวเห็นใส่รอยแยกของเธอทันทีอย่างไร้การเล้าโลมใดๆ “ซี๊ด! แน่นจังวะ!” เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย หยุดการกดกระแทกก่อนจะดูดนิ้วเรียวของตัวเองสองนิ้วแล้วชุ่มไปด้วยน้ำลายแล้วเลื่อนลงไปกระแทกใส่ร่องบวมของเธอทันที สวบ! “กรี๊ด! เจ็บๆ เหนือ เจ็บ!” หัวทุยส่ายไปมาพยายามจับแขนของเขาดึงดึง ขาสั่นระริกน้ำตาคลอเพราะความแสบปวด แต่ไอ้บ้าน้ำเหนือสนใจเธอที่ไหน มันเริ่มขยับนิ้วเข้าออกจากร่องของเธอทันที พั่บ พั่บ พั่บ “อ๊ะ โอ้ยเหนือ! บอกว่ามันเจ็บไง!!” “เรื่องของมึง เพราะกูโคตรเสียวเลย แค่นิ้วก็แทบทนไม่ไหวแล้ว” เสียงกระเส่าพูดขึ้นอย่างน่าตบ โยกขยับนิ้วเข้าออกเรื่อยๆ แล้วแรงกว่าเดิม ปึก! ปึก! “พอแล้วเหนือ ฮือ! มันไม่ไหว” แสบเป็นบ้าเลย เหมือนกับมีเลือดไหลซิบๆ อย่างนั้นแหละ เขาใช้นิ้วหรือมีดทิ่มแทงเธอกันแน่นะ “เหนือมิ้งขอ โอ้ย!” “ก็จัดให้อยู่นี่ไง” ขอที่เขาหน้าด้านตีความหมายคนละอย่างกับเธอ ปล่อยให้นิ้วเรียวทำหน้าที่ชักเข้าออก แล้วเกร็งคว้าภายในเพื่อเปิดทางรัก ปลายนิ้วโป้งบี้สะกิดติ่งเกสรปรนเปรอให้เธออย่างใจเรียกน้ำหวานออกมาได้ในที่สุด “เหนือเบา” มิ้งร้องบอกอย่างพยายามอดกลั้น แม้จะไม่อยากอดทนแต่เขาไม่ปล่อยไงให้เธอทำยังไง เมื่อร่องรักของเธอมีน้ำหวานหลั่งออกมา น้ำเหนือก็ถอนนิ้วออกอย่างไม่รอช้า กระชากดึงร่างบางแนบชิดร่างกายก่อนจะจ่อส่วนหัวเห็ดบานสะพรั่งของเขาไปยังรอยแยกของเธออีกครั้ง แล้วกดมันเข้าไปด้วยแรงที่แข่งกับความคับแน่น “อะ...โอ้ย!” มิ้งจิกผ้าแน่นดิ้นพล่านๆ ราวกับถูกขอร้อนของแสลง แหกเกร็งขาหวังให้มันเจ็บน้อยลงแต่เปล่าเลย ไม่ช่วยอะไรสักนิด ปึ่ก! “กรี๊ด!” เธอกรีดร้อง “อ่า!!” เขาครางกระเส่า ความต่างแต่ไม่ลงตัวสักนิด “เหนือเดี๋ยว แป๊บหนึ่งนะ” เธอดันท้องแกร่งไว้อีกครั้งแล้วขอเขาออกมาหวังได้รับความเห็นใจ ขอสักหน่อยได้พักหายใจและปรับตัว น้ำเหนือเสียวจนอยากกระแทกอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่เขารู้ว่าเธอเจ็บแค่ไหนเพราะขนาดเขาเองยังปวดหนึบกับความแน่นรัดของเธอ พรึ่บ! น้ำเหนือยังไม่ได้ขยับให้ตามที่เธอขอ แต่เขากลับช้อนแผ่นหลังของเธอยกขึ้นนั่งคร่อมเขาแทน “อึก!” จังหวะที่เธอกระแทกนั่งลงไปส่วนหัวของเขาก็กระแทกลึกกว่าเดิมจนจุกสะท้านพร้อมๆ กัน “ขย่มมา” เขาสั่งให้เธอทำ ก่อนจะก้มลงไปครอบครองยอดแข็งไตตรงหน้า แขนหนึ่งรัดประคองแผ่นหลังของเธอไว้ไม่ให้แหงนนอนลงไป มือหนึ่งครอบครองบีบเคล้นทรวงอกนุ่มของเธอที่เกินไม้เกินมือของเขา ปากดูดดึง ลิ้นตวัดเลีย “อ๊ะ อื้อ!” เธอเกาะไหล่เขาไว้แน่น ร่างสั่นระริกครางออกมาไม่รู้ว่าจะเจ็บ เสียว หรือจุกกันแน่ “เหนือเบาๆ นะ” เธอขอเขาเสียงอ่อน หวังใช้ไม้อ่อนให้เขาโอนอ่อนตามจะได้ไม่ตายห่าคาแท่งบ้าๆ ของเขา “เร็ว” เขาสั่งเสียงเข้มไม่ผละออกจากนมของเธอเลยสักนิด มิ้งพยายามปรับตัวอย่างสุดความสามารถ แม้จะไม่ได้ป่าเถื่อนเหมือนเมื่อวานและก่อนหน้านี้แต่ด้วยความบอบช้ำและขนาดของเขาก็ไม่ได้ง่ายเลยที่เธอจะเสียวพร้อมร่อนเอวใส่เขาทันที ได้แต่ข่มกัดฟันฝืนความร้าวปานจะฉีกขาดของใจกลางสาวไว้ แล้วค่อยๆ ยกตัวเพื่อขย่มตอใหญ่ในร่องให้ตามอีกฝ่ายขอก่อนเขาจะหงุดหงิดแล้วคลั่งกระแทกใส่เธออีก “อะ อื้อ!” แค่จังหวะแรกที่กระแทกลงไปก็ทำเอาอยากสะดุ้งหนีเดี๋ยวนี้ ใครว่าใหญ่ดี มันก็ดีถ้าร่องปรับขนาดได้จนคุ้นชินแล้ว แต่ถ้ายังแบบนี้ก่อนถึงใจจะถึงนรกก่อน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more