ตอนที่ 2
1070 คำ
EP.02
ฟองจันทร์ร่ำร้องพร้อมๆ กับแรงขับเคลื่อนเข้าๆ ออกๆ รัวเร็วจนหล่อนได้ยินเสียงลมหายใจฟึดฟัดเต็มไปด้วยความหื่นกระหายจากเขา สอดประสานกับเสียงเหนื่อยหอบปนเสียงครางกระเส่าน้อยๆ จากหล่อน
ทั้งสองเสียงแข่งกันดังระงมไปทั่วทั้งห้อง แต่หล่อนก็ไม่หยุดที่จะกอดรัดร่างใหญ่ที่ถาโถมเข้ามาหาครั้งแล้วครั้งเล่า
ยิ่งเขาถาโถมลงมาแรงๆ ร่างสาวก็หยัดขึ้นหาเพื่อให้เขาสัมผัสหล่อนได้ล้ำลึกมากขึ้นอีก เพราะนี่คือช่วงเวลาแห่งความสุข ไม่ว่าจะเขาจะอ่อนโยน รุนแรง เชื่องช้า หรือว่าเร่งรีบแค่ไหน หล่อนก็ไม่ถอย พร้อมจะไปกับเขาได้ทุกเมื่อ
“โอย... ฟองจ๋า... ฟองจ๋า... โอย... เอามันที่สุด... โอย...”
“ขา... พ่อเลี้ยง... พ่อเลี้ยงขา...”
เสียงหวานๆ ครางเรียกส่งผลให้เรี่ยวแรงเหลืออยู่เท่าไร ก็สอดใส่โจนทะยานเข้าหาความหนึบหนับอย่างเต็มที่ ไม่นานเสียงกรีดร้องแว่วหวานก็ดังขึ้น สอดประสานกับเสียงคำรามต่ำสุขสม พร้อมๆ กับร่างแบบบางที่เกร็งกระตุก ราวกับถูกใครเขย่าอยู่ใต้ร่างของเขา
ใช่... มันคงเป็นแบบนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งที่เชื่อมต่อกันอยู่ในขณะนี้เป็นตัวทำให้เกิด
‘พงษ์นภดล’ มองร่างงดงามผุดผ่องไปทั้งเนื้อทั้งตัวที่หอบหายใจแผ่วอยู่ใต้ร่าง เขาเองก็เหมือนกัน เหนื่อย หอบ และอ่อนล้า จนอยากจะซุกหน้าหลับลงคาอกอวบใหญ่เกินตัวนี้
ฟองจันทร์ทำให้เขาเหนื่อยจริงๆ ตั้งแต่ค่อนคืนจนถึงตอนนี้ เขาหยุดที่จะกลืนกินหล่อนไม่ได้เลย
ฟองจันทร์ทำให้เขาคลั่งไคล้เรือนร่างของหล่อนเหลือเกิน คลั่งไคล้รุนแรงจนไม่คิดว่าคนอย่างเขา ‘พ่อเลี้ยงพงษ์นภดล’ หรือที่คนงานในปางไม้เรียกติดปากกันว่า ‘พ่อเลี้ยงสายฟ้า’ จะลุ่มหลงและกลืนกิน ‘เด็กในบ้าน’ ของตัวเอง
ดวงตาคมเข้มปิดลงพยายามสะกดกลั้นทุกความรู้สึกจากแรงบีบรัดรอบตัวตนอยู่ในขณะนี้ พยายามอดกลั้นและถอนกายแกร่งออกจากเจ้าของร่างสวยให้ไวที่สุด เพราะหากยังคงค้างไว้ รับประกันได้เลยว่าไม่ใช่แค่รอบ ‘ล้างหน้าไก่’ แน่ แต่จะเป็นรอบไก่ออกคุ้ยเขี่ยอาหารแล้วล่ะ และถึงตอนนั้นฟองจันทร์คงตกเป็นเป้าสายตาของบรรดาคนงานอีกตามเคย
ทั้งที่เขาออก ‘กฎ’ ห้ามไม่ให้หล่อนเปิดปากบอกใครถึงเรื่องราวระหว่างเรา ทั้งหมดเป็นความลับ แต่เขาเองกลับทำให้คนอื่นรู้
‘ตั้งใจหรือเปล่า?’ นั่นคือสิ่งที่เขาถามตัวเองทุกวัน
ในเมื่อเขาไม่อยากให้คนอื่นรู้เห็น แต่เขากลับรั้งฟองจันทร์ให้กลับเกือบจะรุ่งสางในทุกๆ ค่ำคืน แล้วมีเหรอที่คนงานตื่นเช้าจะไม่เห็นกัน อย่างน้อยบรรดาแม่บ้านที่ขึ้นมาทำความสะอาดหรือแม่ครัวก็ต้องเห็นกันบ้าง
ดวงตาคมเข้มทอดมองคนอ่อนระทวยบนเตียงที่พยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ‘คงเหนื่อยมาก’ แววปรานีมองสบสายตาก่อนจะส่งรอยยิ้มบางๆ ไปให้ และหล่อนก็ยิ้มตอบกลับมาแบบบางๆ เช่นกัน เขาเห็นแววขวยเขินในดวงตาคู่นั้น
‘รู้สึกดี’ นั่นคือสิ่งที่ใจรับรู้ได้
พงษ์นภดลพาร่างเปล่าเปลือยก้าวลงจากเตียง เดินไปหยิบเสื้อคลุมและชุดนอนของฟองจันทร์ที่ตกอยู่เกลื่อนพื้น แค่นยิ้มน้อยๆ กับตัวเอง เมื่อเห็นในสิ่งที่ยืนยันความคลั่งไคล้ที่เขามีต่อเรือนร่างของฟองจันทร์
นี่อาจเรียกได้ว่าเป็นรอบที่ 100 กว่า หรืออาจถึงรอบที่ 200 กว่าก็เป็นไปได้ ที่เขากลืนกินฟองจันทร์ เพราะในคืนหนึ่งๆ นั้น ไม่ใช่แค่รอบเดียวที่จะเพียงพอ แต่เขากลืนกินหล่อนแบบคนตะกละตะกลาม ดุดัน ร่ำร้อง เร่งเร้า จนแม้แต่เวลาจะถอดเสื้อผ้าออกดีๆ เขาก็รอไม่ได้
ทุกครั้งนั้นแทบจะกระชากให้ขาดติดมือ
“ขอบคุณค่ะ”
เจ้าของเสียงหวานๆ รับคำก่อนจะรีบรับเสื้อผ้าที่เขายื่นให้และสวมใส่อย่างเร็ว จากนั้นฟองจันทร์ก็ขยับลงจากเตียง
“อุ๊ย!”
“เจ็บเหรอ”
พงษ์นภดลถลาเข้าไปประคองร่างแบบบางทันที ดวงตาห่วงใยพุ่งตรงไป ไม่เคยมีความคิดอยากให้คู่นอนเจ็บปวด ที่แล้วๆ มาก็ไม่เคยมีใครเจ็บ มีแต่ความเสียวเท่านั้นที่ได้รับกลับไปแบบท่วมท้นหัวใจ แต่...
ฟองจันทร์... เป็นคนแรกที่เขาทำให้เจ็บ
เพราะเขา... เป็นคนแรกของฟองจันทร์
แต่ครั้งต่อๆ มา เขาแน่ใจว่าไม่ได้ทำให้หล่อนเจ็บอีก นอกจากอาจจะระบม เพราะถูกใช้งานบ่อยครั้ง และทุกครั้งก็รุนแรง
“เจ็บ?” ถามย้ำเมื่อเห็นว่าฟองจันทร์นิ่งไป
“เอ่อ... ไม่ค่ะ ไม่เจ็บ หนู... หนูแค่... แค่ขัดๆ นิดหน่อย”
“โอเค งั้นไปเถอะ เดี๋ยวคุณแม่ท่านจะตื่นก่อน”
“ค่ะ”
พงษ์นภดลมองตามร่างแบบบางที่เดินเบาราวแมวย่องตรงไปยังประตู ก่อนจะผินใบหน้าหล่อจัดมองตรงไปยังเส้นขอบฟ้าที่เห็นผ่านกระจกระเบียงบานใหญ่
เส้นสีส้มจางๆ ที่เริ่มโผล่พ้นขอบฟ้าเป็นสัญญาณแห่งวันใหม่ แต่เขาคงต้องนอนพักสักหน่อยเพราะวันนี้มีประชุมที่โรงงาน หากไปแบบเหนื่อยๆ ล้าๆ คงไม่ดีแน่
คิดดังนั้นกายแกร่งเปล่าเปลือยจึงเดินกลับมาที่เตียง ทว่าสภาพของเตียงที่เสมือนผ่านสมรภูมิรบมาอย่างดุเดือด กลับทำให้เขาต้องพ่นลมหายใจออกจากปากเบาๆ
ดวงตาคมเข้มปิดลง พยายามสะกดกลั้นสิ่งที่อาจเกิดขึ้นอีกครั้งแค่เห็นร่องรอย
“เธอร่ายมนตร์ใส่ฉันรึไง... ฟองจันทร์”
เสียงบ่มพึมพำกับตัวเอง ไรฟันขบริมฝีปากล่างแบบขัดใจ แต่กลับแลบลิ้นออกมาเลียไล้ริมฝีปาก นั่นยิ่งทำให้ไม่อาจสะกดกลั้นความตื่นตัวไว้ได้ ใบหน้าหล่อส่ายน้อยๆ แลบลิ้นเลียปากจนชุ่มก่อนจะก้าวตรงเข้าสู่ห้องน้ำ
คงมีแค่ความเย็นของสายน้ำเท่านั้นที่จะทำให้เขาสงบลงได้พร้อมทั้งเรียกความสดชื่นให้กับร่างกายนี้
แต่สิ่งที่คิดกลับไม่เป็นแบบนั้น เพราะแค่ละอองน้ำจากฝักบัวตกกระทบร่างกาย ภาพการทำรักกับฟองจันทร์อย่างดุเดือดภายใต้ละอองน้ำก็หวนคืนมาในความคิด
นั่นคือค่ำคืนแรกที่เขาได้ความบริสุทธิ์จากฟองจันทร์
- ผู้เขียน
