อีกครั้งที่เหมือนน้ำท่วมปาก ผู้หญิงที่มีสถานะเป็นเพียงเด็กที่เขาอุปการะไว้อย่างหล่อนจะพูดอะไรออกไปได้ แม้ใจอยากเห็นแก่ตัว อยากพูดออกไปว่ายอมเป็นน้อยได้ ยอมเป็นเมียซ่อนแอบ ยอมเป็นนางบำเรอตามที่พ่อเลี้ยงต้องการทุกอย่าง เพราะรักเขาเหลือเกิน รักจนยอมได้
แต่หากสิ่งที่ตัดสินใจจะทำให้ผู้หญิงอีกคนต้องเสียใจ หล่อนยอมตัดใจจากพ่อเลี้ยงเสียเองดีกว่า เพราะนี่เป็นสิ่งที่เตรียมใจมาอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องกะทันหันเพิ่งเกิด
เพราะแม้จะรักเขามากแค่ไหน แต่หล่อนจะไม่ยอมเป็นคนใจบอด ยอมเป็นน้อยโดยไม่แคร์ว่าพิสุทธิ์นภาจะเสียใจมากน้อยแค่ไหน เพราะนั่นคือหล่อนทิ้งศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของตัวเองไปแล้ว
แค่ช่วงที่ผ่านมาได้แสดงความรักต่อเขา ได้มอบสิ่งที่มีค่าที่สุดให้ ได้ตอบแทนบุญคุณ แค่นั้นก็ดีที่สุดแล้ว
“ว่าไงล่ะฟอง รวมทั้งเธอด้วยใช่ไหมที่ไม่อยากใช้สามีร่วมกับคนอื่น”
“ใช่ค่ะ รวมทั้งหนูด้วย”
“อย่างนั้น ตอนนี้ฉัน
