บทที่ 11
857 คำ
พอทุกคนประชุมเสร็จต่างก็เดินออกมา แต่หวานใจก็ยังยืนรอที่จะคุยกับณภัทร
"ฉันขอโทษคุณก็ได้..ฉันผิดเอง" เธอพูดกับเขาทันทีที่เห็นเขาเดินออกมาจากห้องประชุม
"ยังอยู่อีกเหรอความพยายามสูงดีนี่" เขาพูดพร้อมกับเดินไปไม่สนใจเธอด้วยซ้ำ
"ท่านคะ" แนนก็รีบเดินมา
"ฉันขอคุยกับบอสก่อนได้ไหม" หวานใจหันไปพูดกับแนนพร้อมกับเดินตามทั้งสองไป
"พอดีบอสมีนัดทานข้าวต่อถ้ามีอะไรจะคุยก็รอหลังบ่ายโมงแล้วกัน" แนนพยายามจะกีดกันหวานใจ
"ฉันแค่จะถามเรื่องงาน โปรเจคระยองก็เสร็จไปแล้ว คุณจะให้ฉันทำงานอะไรต่อ"
"เมื่อกี้ผมได้แจ้งที่ประชุมไปหมดแล้ว คุณก็ไปถามลูกทีมของคุณเองสิ" เขาไม่ได้หยุดพูดกับเธอเลย ชายหนุ่มพูดทั้ง ๆ ที่ยังเดินไปข้างหน้า
"แล้วเรื่องเงินอัดฉีด" เพราะถ้าเสร็จแต่ละโปรเจคเขาจะมีเงินอัดฉีดให้แต่ละกลุ่ม
"เรื่องนั้นผมก็แจ้งทีมของคุณไปแล้ว คุณต้องไปถามรองหัวหน้าทีมแล้วล่ะ"
หวานใจวิ่งตามหลังเขามาจนถึงหน้าห้องทำงาน ที่ต้องได้วิ่งตามเพราะเขาก้าวยาว และขาเขาก็ยาวกว่า
แต่พอมาถึงที่ห้องทำงานหญิงสาวก็ถูกกีดกันจากเลขาหน้าห้อง
"หยุดก่อนค่ะ คุณจะเข้าไปข้างในไม่ได้ เพราะพนักงานธรรมดาแบบคุณก่อนที่จะเข้าพบบอสต้องแจ้งก่อน"
"ในเมื่อกลุ่มนี้ฉันเป็นหัวหน้ากลุ่ม ทำไมคุณไม่บอกฉันโดยตรงล่ะ ทำไมต้องให้ฉันไปถามจากรองหัวหน้ากลุ่มด้วย" เธอรู้ดีว่าถ้าเธอไปถามพิมพรหรือลูกทีมของเธอ พวกนั้นอาจจะไม่พูดกับเธอหรืออาจจะบ่ายเบี่ยงเรื่องเงินก็ได้ เพราะตอนนี้เธอกำลังต้องการใช้เงินด่วน
"ถ้าคุณไม่มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมทีมคุณก็ควรจะพิจารณาตัวเองได้แล้วนะ" พอชายหนุ่มพูดจบเขาก็ปิดประตูห้อง โดยไม่สนใจผู้หญิงที่อยู่หน้าห้องเลย
แต่หวานใจก็ไม่ยอม เธอยังจะเดินไปเปิดประตูห้องเขา
"ฉันว่าคุณอย่าเปิดดีกว่าถ้าไม่งั้นฉันจะเรียก รปภ.มาเชิญคุณออกไป" มันคือคำขู่จากแนน
ในเมื่อเขาไม่ได้ความจากณภัทรเลย หญิงสาวก็เลยลงมาหาทีมงานของเธอที่ชั้นล่าง
"พี่พิมพรคะ บอสเขาประชุมเรื่องอะไรบ้าง" พอลงมาถึง ห้องทำงานเธอก็เดินไปหารองหัวหน้า
"ก็ประชุมเรื่องทั่วไปค่ะ โปรเจคหน้าจะเริ่มต้นเดือน" ตอบแบบไม่ค่อยสนใจคนที่ถาม
"แล้วเรื่องเงินอัดฉีดโปรเจคระยองล่ะคะ"
"เรื่องเงินอัดฉีดคุณควรจะไปถามฝ่ายบุคคลหรือฝ่ายบัญชีนะคะ"
"ขอบคุณค่ะ" พอคุยกับพิมพรเสร็จหวานใจก็รีบไปที่ห้องฝ่ายบุคคล
.....ห้องฝ่ายบุคคล.....
"เธอจะมาถามห้องฝ่ายบุคคลได้ยังไง เรื่องเงินต้องไปถามฝ่ายบัญชี และฝ่ายการเงินสิ" น้ำเสียงที่พูดเหมือนกับไม่พอใจ
"ขอบคุณค่ะ" หวานใจถึงกับถอนหายใจ แล้วก็รีบเดินตรงไปที่ห้องบัญชี
....ห้องฝ่ายบัญชี.....
"ยังไม่เห็นรายงานลงมาที่ฝ่ายบัญชีเลยนะ"
"แล้วฉันต้องไปติดต่อที่ไหนอีกคะ" เธอถามออกไปเพราะไม่รู้จริง ๆ
"เธอคงต้องขึ้นไปพบคุณแนนแล้วล่ะ"
ตอนนี้เธอวิ่งวุ่นไปหมด
และสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ มันก็ทำให้ถูกพวกเขานินทาอย่างสนุกปาก
.........
"ทำไมพี่ต้องโกหกมันด้วยล่ะในเมื่อเช็คเงินสดก็อยู่กับพี่ไม่ใช่หรอ" ลินดาสงสัยก็เลยแอบถามพิมพรดู
"ก็บอสนะสิเป็นคนให้พี่พูดแบบนี้ ไม่รู้ว่าท่านคิดอะไรอยู่ แต่มันก็เข้าทางเราไม่ใช่เหรอ เราอยากจะแกล้งมันอยู่แล้วนี่"
"ทุกคนคงเห็นฉันเป็นตัวตลกมากเลยใช่ไหม" จังหวะนั้นเธอไม่รู้ว่าจะไปตามหาเงินก้อนนั้นได้ที่ไหน หวานใจก็เลยกลับมาที่แผนกก่อน และเธอก็ได้ยินสิ่งที่พวกนั้นกำลังคุยกัน
[ ตัดกลับไปตอนที่รถเมล์เธอเสีย ]
{"แม่เป็นยังไงบ้าง"} ตอนที่รอเปลี่ยนรถเมล์ เธอก็เห็นตู้โทรศัพท์อยู่ด้านข้างก็เลยหยอดเหรียญโทรกลับไปหาน้องสาวที่บ้าน
{แม่ยังอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลยพี่ เราต้องได้หาเงินไปให้ค่าผ่าตัดก่อน ถ้าไม่งั้นแม่ก็ยังออกจากโรงพยาบาลไม่ได้} ยี่หวาน้องสาวของหวานใจ
ยี่หวาถูกข่มขืนเมื่อสามปีที่แล้วจนตั้งท้องและตอนนี้ลูกของเธอก็ได้สองขวบกว่า เธอดูแลทั้งแม่และก็ลูกชายที่กำลังน่ารัก
ส่วนหวานใจต้องได้ออกมาหางานทำ เพื่อที่จะหาเงินรักษาแม่ที่ป่วยและน้องสาวที่ท้องไม่มีพ่อ
- ผู้เขียน
