บทที่ 4
609 คำ
เช้าวันต่อมา..
"ฉันขอพบคุณอภิสิทธิ์หน่อยค่ะ"
"บอกแล้วไงคะว่า ผู้จัดการของเราไม่ว่างคุยกับคุณหรอก"
"ฉันขอเวลาแค่สิบนาที"
"สิบนาที เพื่อพรีเซ้นส์งานเนี่ยนะ เขาพรีเซ้นส์กันเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงก็ยังไม่รู้เรื่อง คุณขอแค่สิบนาทีมันจะเป็นไปได้หรอ"
"ขอเยอะกว่านั้นพวกคุณก็ไม่ให้ฉันอยู่ดี ถ้างั้นฉันขอแค่สิบนาที" ที่จริงหวานใจก็ไม่ได้มั่นใจในตัวเองสูงขนาดนั้น แต่ขอให้เธอได้คุยงานกับเขา และเธอจะพยายามทำให้ดีที่สุด
"สิบนาทีก็ไม่ได้ค่ะ ตอนนี้ผู้จัดการออกไปข้างนอก"
"ฉันไม่เชื่อ"
"ออกไปก่อนที่คุณจะมาแป๊บนึง ตอนนี้ถ้าคุณรีบลงไปก็คงจะ...อ้าว!" เลขาของอภิสิทธิ์พูดยังไม่จบ หวานใจรีบวิ่งไปที่ลิฟท์แล้วกดลงชั้นล่างทันที
หน้าบริษัท..
เอี๊ยดด!! ปี๊กกก~ เสียงเบรครถและเสียงแตรก็ดังขึ้นพร้อมกันอย่างแรง
"อยากตายหรือไงทำไมวิ่งออกมาตัดหน้ารถแบบนี้" เสียงผู้ชายที่ขับรถคันนั้น ตะโกนต่อว่าให้คนที่เดินมาขวางหน้ารถที่เขาขับอยู่
"ใครกัน!" ผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ในรถคันนั้นถามพร้อมกับมองส่องออกมาด้านนอก
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับเดี๋ยวผมลงไปดูก่อน" แล้วผู้ชายที่ขับรถก็เปิดประตูลงมา
ก๊อก ก๊อก
"ฉันขอคุยกับคุณหน่อยค่ะ" แต่หญิงสาวไม่เจรจากับคนนั้น เธอรู้ดีว่าคนที่เธอต้องการอยากจะพบต้องนั่งอยู่ด้านหลังแน่
"เฮ๊ย!! น้องจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ" คนขับรถรีบเดินมาห้าม ไม่ให้เธอเคาะกระจกตรงที่เจ้านายนั่งอยู่
"คุณอภิสิทธิ์คะ ฉันขอคุยกับคุณหน่อย"
"คุณรู้จักผมด้วยเหรอ" เขาเลื่อนกระจกลงนิดนึง เพื่อจะสอบถามหญิงนิรนาม
"ฉันอยากจะขอคุยเรื่องงานกับคุณค่ะ ฉันคือคนที่มาขอพบคุณบ่อยๆ แต่คุณไม่ให้เข้าพบ"
"อ๋อคุณนั้นเอง..คุณต้องไปคุยกับฝ่ายจัดซื้อไม่ใช่เหรอ"
"ฉันไปคุยแล้วค่ะ แต่พวกเขา เอ่อ.."
"คุณมาคุยกับผมเลยมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก เพราะมันต้องผ่านอีกหลายฝ่าย คุณรู้ไหมกว่าจะเปลี่ยนอุปกรณ์ใหม่ของบริษัทแต่ละครั้ง มันต้องใช้งบประมาณเท่าไร"
"ฉันรู้ค่ะ แต่ฉันก็รู้มาอีกว่าบริษัทของพวกคุณกำลังคิดจะเปลี่ยนไม่ใช่เหรอคะ คุณช่วยพิจารณาบริษัทของฉันก่อนได้ไหม"
"ถ้างั้นก็ทิ้งนามบัตรไว้ที่เลขาของผมเดี๋ยวผมจะพิจารณาใหม่อีกที"
"ไม่ได้ค่ะ..ฉันขอคุยกับคุณโดยตรงเลยได้ไหม"
"พอแค่นี้เถอะน้องท่านกำลังรีบจะออกไปคุยงาน" คนขับรถก็มาดึงแขนเธอให้ออกห่าง
"ฉันขอร้องนะคะ ชีวิตครอบครัวของฉันตอนนี้ฝากไว้ที่คุณ ฉันขอร้องนะ" น้ำตาแห่งความท้อแท้ก็ได้ไหลออกมา เมื่อเห็นว่าผู้ชายคนที่เธอให้ความหวังไว้ไม่สนใจ กับสิ่งที่เธอกำลังพยายามอยู่ตอนนี้เลย
[โรงแรม]
"สายขนาดนี้ยังไม่ออกไปคุยงานอีกเหรอ" ณภัทรลงมาข้างล่างก็เจอกลุ่มของหวานใจนั่งคุยกันอยู่ที่ล็อบบี้
"บอส! เอ่อ..ยังค่ะ" พิมพรตอบณภัทรแบบไม่เต็มเสียงนัก
"ก็ยังไม่เห็นแม่หัวหน้ากลุ่มลงมาเลยนี่คะ" ลินดาพูดช่วยพิมพรอีกแรง
- ผู้เขียน
