บทที่ 16 คนแรกที่จะคิดถึง

1234 คำ

นทีพูดปลอบใจหญิงสาวไม่อยากให้เธอต้องกังวล เพราะเขาคิดวางแผนเตรียมการไว้แล้ว หากเป็นไปตามนั้น ก็คงช่วยเธอให้รอดออกไปจากที่นี่ได้ “พี่นที ถ้าเกิดว่า เราออกจากที่นี่ได้ พี่นทีจะ...คิดถึงอัญมั้ย” “หือ?” “ก็อยากรู้...ว่าพี่จะลืมอัญหรือเปล่า จะติดต่ออัญมั้ย” “แล้วอัญล่ะ จะติดต่อกับพี่มั้ย” “ติดต่อสิคะ แต่อัญกลัวว่าเราอาจจะไม่ได้เจอกัน แล้วถ้า...เอ่อ... พี่นทีถูกจับอัญจะหาทางช่วยทุกวิธี พี่ไม่ต้องห่วงนะ จะเป็นพยานให้ด้วยว่าพี่นทีถูกบังคับให้ทำ” “เรากลัวว่าพี่จะติดคุก?” อัญญาพยักหน้ารับ ท่ามกลางความมืดสลัวของผืนป่า แต่ท้องฟ้ากลับสว่างไสวไปด้วยดวงดาวนับล้านดวง ความงามนั้นเทียบไม่ได้เลยกับดวงตากลมโตกระจ่างใสที่กำลังเปล่งประกาย เปิดเผยความในใจออกมา นทีถูกมนต์เสน่ห์จากสาวสวยตรงหน้าดึงดูด ใบหน้าก้มลงไปใกล้ ริมฝีปากหนาแตะลงบนกลีบปากอ่อนนุ่มของหญิงสาว ก่อนจะบดจูบอย่างดูดดื่ม อ่อนหวาน ท่ามกลางอากาศหนาวเย็น แต่สองร่างกลับอบอุ่นหัวใจจนไม่อยากรับรู้อะไร “เราจะรอพี่มั้ย” “อัญจะรอพี่นทีคนเดียว ถึงพี่ไม่มาหา อัญก็จะตามไปถึงบ้าน” หญิงสาวพูดอู้อี้อยู่กับแผ่นอกแสนอบอุ่น “ทำให้ได้อย่างที่พูดล่ะ” “จริง!...อัญจะไปเคาะประตูหน้าบ้านเลย ...เอ่อ...ว่าแต่แม่กับพ่อดุหรือเปล่า อัญจะได้เตรียมตัวถูก” หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ ถามว่าเธอกล้าทำจริงไหม...ไม่เหลือ ในเมื่อเธอชอบแล้ว ยังไงก็ไม่มีเปลี่ยนใจ “พี่อยู่กับพี่ชายสองคน ส่วนพ่อกับแม่เสียไปหลายปีแล้ว” “เอ่อ...เสียใจด้วยนะคะ” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสงสาร พ่อแม่ก็มาตายจาก แล้วยังต้องมาทำงานกับพวกมาเฟีย ถ้าเกิดถูกตำรวจจับได้ก็ต้องติดคุกอีก อัญญายกแขนขึ้นโอบกอดเขา เพื่อต้องการถ่ายทอดกำลังใจให้ เท่าที่สัมผัสและรู้จักกันมาไม่นาน ผู้ชายหน้าหนวดคนนี้ ถึงจะนิ่งเงียบ ดุ และดูไม่สนใจโลก แต่เขากลับยื่นมือเข้าช่วยเธอทั้งที่รู้ว่าอันตราย ทำให้อัญญารู้สึกดี และตอนนี้ก็กลายเป็นความพิเศษไปแล้ว “ไม่เป็นไรหรอก เรื่องมันผ่านมานานแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่พี่ชาย รายนั้นทำงานเก่ง ขยัน...และก็หล่อ ถ้าเราเห็นอาจจะชอบมากกว่าพี่ก็ได้” “เค้าจะชอบใครได้อีกเล่า คนที่ชอบก็นั่งอยู่ตรงนี้แล้ว” หญิงสาวพึมพำออกมา “อือ” ถึงแม้เสียงจะเบา แต่เขาก็ได้ยินทุกถ้อยคำ ทั้งถูกใจและชื่นใจ อดไม่ได้ที่จะให้รางวัลเป็นจูบแสนหวานกับสาวคนรักอย่างไม่รู้จักอิ่ม “พี่นทีอ่ะ” หญิงสาวร้องออกมาอย่างเขิน ๆ ตั้งแต่มอบกายมอบใจให้เขา นทีก็กลายเป็นคนหิวโซไม่รู้จักอิ่ม เธอเองก็ตามใจเขาจนจะเสียคนอยู่แล้ว “พี่นที...ถ้าออกไปจากที่นี่แล้ว จะแวะไปหาอัญที่บ้านมั้ย” “อยากให้ไปมั้ย” “แล้วแต่สิ ว่าอยากไปหรือเปล่า” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคออย่างขบขัน เมื่อได้ยินน้ำเสียงสะบัดแสนงอน “พี่จะไปหาเราเป็นคนแรก ดีมั้ย” “จริงนะคะ” หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างถูกใจ “อือ” เธอแอบจูบแผ่นอกเขาเบา ๆ และขยับตัวเข้าไปพิงอกหนาอย่างสบาย แหงนหน้าขึ้นมองดวงดาว แต่สายตากลับมองเห็นเพียงคางเหลี่ยมแข็งแกร่ง ที่เต็มไปด้วยหนวดเครา ถึงเขาจะไม่ใช่หนุ่มเจ้าสำอางในแบบที่เธอเคยเจอ แต่ไม่รู้สึกรังเกียจ กลับให้ความรู้สึกดิบเถื่อน และเซ็กซี่ในแบบผู้ชายแข็งแกร่ง ยามที่ใบหน้านี้ซุกซบอยู่กับอกเธอ ก็ให้ความรู้สึกรัญจวน นี่เธอกำลังคลั่งไคล้เขาอยู่ใช่ไหม อัญญานอนฟังเสียงหัวใจของเขาที่เต้นสม่ำเสมอราวกับเครื่องดนตรีขับกล่อมให้เธอรู้สึกเพลิดเพลิน แค่เพียงอ้อมกอดของชายคนนี้ เธอก็อบอุ่นหัวใจ จนไม่นึกกลัวอะไรอีกแล้ว คืนต่อมา นทีบอกว่าจะแวะมาหา อัญญาก็เฝ้ารอเวลาแต่ยิ่งดึกก็ยิ่งเงียบไร้วี่แววของเขา ทำให้เธอหวาดวิตกกังวล กลัวจะเกิดอันตรายขึ้น ภายในใจร้อนรุ่มด้วยความห่วงใย จนไม่สามารถข่มตานอนให้หลับได้ ระหว่างเธอกับเขา พอเปลี่ยนสถานะเป็นสามีภรรยากัน นอกจากความรักที่มีให้มากขึ้น ความห่วงใยก็เพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว หากคืนนี้นทีไม่แวะมา เธอคงต้องอกแตกตายแน่ ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่ อัญญาไม่สามารถทนนั่งรอนอนรอภายในถ้ำต่อไปได้แล้ว จึงตัดสินใจเดินออกไปดูที่บริเวณด้านหน้าปากถ้ำ แค่เพียงครู่เดียวอัญญาก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวดังมาจากแนวป่าด้านนอก ในใจภาวนาขอให้เป็นนที แต่เสียงฝีเท้าคนที่เดินใกล้เข้ามากลับมีมากกว่าหนึ่งคน ทำให้เธอหันรีหันขวาง รีบมองหาที่ซ่อนตัว จะตัดสินใจวิ่งกลับเข้าโพลงถ้ำก็คงไม่ทันกาลแล้ว อัญญารีบหลบเข้าหลังต้นไม้ใหญ่ หัวใจเต้นรัวกระหน่ำ มือเย็นเท้าเย็น สายตาจ้องเขม็งไปยังป่าด้านนอก ไม่นานก็เห็นคนที่โผล่ออกมาเป็นคนแรก นที! หญิงสาวไม่สนใจอะไรแล้ว รีบวิ่งเข้าไปหาเขา พร้อมกับสวมกอดร่างสูงใหญ่ด้วยความดีใจ ทำเอาสองคนที่เดินมาพร้อมกัน ชักปืนออกมาเตรียมพร้อมยิง กึงกลับชะงักและอ้าปากค้าง “ออกมาทำไม มันอันตราย” “อัญเป็นห่วง ไม่เห็นพี่นทีมาหาสักที นึกว่าเกิดเรื่องแล้ว” “พวกเราเข้าไปข้างในกันก่อน” นทีหันไปพูดกับสองคนที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ด้านข้าง อัญญามัวแต่ดีใจและกอดนทีไว้แน่น แต่พอได้ยินเขาหันไปคุยกับคนอื่น เธอจึงเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้ชายตัวโตหน้าดุสองคนจ้องเขม็งมาที่เธอด้วยสายตาไม่พอใจ “ได้” ทั้งสองคนเดินตรงไปยังปากถ้ำ ส่วนนทีก็จับมือหญิงสาวให้รีบเดินตามเข้าไป อัญญามองเห็นหลังสองคนกำลังเดินเข้าไปด้านในถ้ำปีกซ้ายที่ทะลุออกไปทางหน้าผา เธอจึงหันกลับมามองนทีด้วยความสงสัย แต่ยังไม่ทันเอ่ยถาม เขาก็บ่นเธอขึ้นก่อน “คราวหน้าห้ามออกไปอีกนะ มันอันตราย” อัญญาพยักหน้ารับ ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาอย่างดีใจ และสวมกอดเขาอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าชายคนรักปลอดภัยดี “พี่ปลอดภัยดีใช่มั้ย” “อืม” “อัญรอตั้งนาน นึกว่าพี่จะไม่มาซะแล้ว” “คิดถึงเหรอ?” “อือ” อัญญาพยักหน้ารับ ก่อนจะเขย่งเท้าจนสุด และยื่นหน้าขึ้นไปหอมแก้มสากที่เต็มไปด้วยหนวดเครา “รอให้คุยงานเสร็จก่อนเถอะ” นทีทำเสียงฮึ่มฮ่ำในลำคอ อยากจะรวบรัดจับกินร่างนุ่มนิ่มที่อยู่ในอ้อมกอดให้อิ่ม แต่น่าปวดใจที่ภารกิจสำคัญกำลังรอเขาอยู่ “แล้วอัญจะรอ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more