นายตัวร้ายกับยัยจอมแก่น

หลอกล้อ

“ ค่อยๆ กินก็ได้ ว่าแต่เราชื่ออะไร” จุ๊บแจง ถามเด้กชายวัย4ขวบออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดู ออ่นโยน เด็กชายพอได้ยินเสียงออ่นโยนแบบนี้เป็นครั้งแรกนอกจากยายของเขาแล้วก็ไม่มีใครเลยที่เจะเรียกเขาแบบนี้อีก

“ หนู หนู ชื่อมะโอครับ “ เด็กชายตอบออกมาด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆหญิงสาว จุ๊บแจงเห็นแบบนั้นก็รู้สึกงงๆ อย่างบอกไม่ถูกเพราะเด็กตัวแค่นี้ทำไมถึงตัวผอมแห้งแรงน้อยเหมือนเด็กขาดสารอาหารจัง แถมแผลยังเต็มตัวอีก

“ มะโอ มะโอบ้านอยู่ที่ไหนเหรอ เดี๋ยวตอนเช้าพี่จะพาเรากับยายไปส่ง “ จุ๊บแจงถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจะอ่อนโยนและมีเมตตา เพราะดุแล้วเด็กคนนี้คงเป็นเด็กแถวๆนี้แหละ แต่เธอต้องตกใจและแปลกใจเมื่ออยู่ๆเด็กน้อยก็นั่งก้มหน้าน้ำตาไหลออกมา พร้อมกับส่ายหน้า จุ๊บแจงตกใจก่อนจะค่อยๆถามออกไปอีกครั้ง เพราะเธอคิดว่าเรื่องนี้แปลกๆซะแล้วและก็อีกอย่างตอนที่เธอแบกหญิงชราเข้ามาในบ้านทุกคนต่างก็มองเธอด้วยสายตาแปลกๆ และที่สำคัญพวกเขาได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากเด็กน้อย แต่ทุกคนกลับนิ่งเฉยอย่างกับคนไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่รู้ทำไมเธอเห็นน้ำตาของเด็กตัวน้อยคนนี้เธอถึงได้นึกสงสารอย่างจับใจ เธอดึงเด็กน้อยเข้ามากอดไว้แน่นแล้วน้ำใสๆก็ไหลออกมาจาตา อย่างอธิบายไม่ถูก แล้วเรื่องที่เธออยากถามก็ถูกกลืนลงท้องไป

6.00น.

“ มะโอ มะโอ เอ้ย..” เสียงของหญิงชราที่นอนอยู่บนเตียง อีกห้องนึ่งของบ้าน ร้องเรียกหลานชายออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูแหบแห้ง มะโอกับจุ๊บแจงที่นอนเฝ้าไข้หญิงชรากันทั้งคืนก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา จุ๊ฐแจงรีบวิ่งเข้าไปพยุงร่างเ**ยวแห้งกร้านแดดกร้านลม ให้นั่งพิงหัวเตียงจากนั้นเธอก็เอาน้ำให้เธอดื่ม

“ คุณยายค่อยๆดื่มนะคะ “ จุ๊บแจงเอาน้ำให้หญิงชราดื่ม เสร็จหญิงชรายกมือเหี่ยวย่นไหว้จุ๊บแจงอย่างขอบคุณ จุ๊บแจงเห็นแบบนั้นก็ตกใจก่อนจะรีบร้องห้ามปรามออกมา

“ คุณยาย คุณยายอย่าไหว้หนูเลยนะคะ “ จุ๊บแจง ร้องห้ามหญิงชรา มะโอหลานชายตัวน้อยวิ่งขึ้นเตียงสวมกอดยายชราพร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ ที่เห็นยายของฃตัวเองฟื้น ส่วนยายก็กอดหลานชายตัวผอมกระหล่องคืน จุ๊บแจงเห็นภาพนั้นก็อดอิจฉาไม่ได้ จากนั้นไม่นานเธอก็ถามเรื่องราวของหญิงชราตัวผอมกับหลานชายตัวผอมก่อนจะได้ความว่า ทั้งคู่โดนคนโกงเอาทรัพท์สมบัตรไปจนหมด ลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอก็หนีหายไปไม่รู้หายไปไหน หญิงชราพอรู้ตัวอีกทีก็พาหลานชายตัวน้อยนั่งรถไฟว่าจะมาตามหาญาติที่แม่ฮ่องสอน ญาติของเธอก็ขายที่ขายทางไปอยู่ต่างประเทศกันหมด หญิงชรากับหลานชายที่ไม่เหลือเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียวก็ต้องมานั่งขอทานเพื่อประทังชีวิตไปวันๆ วันไหนมีนักท่องเที่ยวเยอะ เธอก็จะมีเงินซื้อข้าวให้หลานชายกิน วันไหนไม่ได้ก็ต้องอดทั้งยายทั้งหลาน จุ๊บแจงตอนแรกฟังก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่หญิงชราก็บอกให้เธอกดเข้าไปดูในกูเกิล แล้วหญิงชราก็หยิบจี้นามสกุลประจำตะกุลที่เป็นสมบัตรเพียงชิ้นเดียวที่ยังเหลืออยู่ติดตัว เธอไม่มีกินก็ไม่แม้แต่จะยอมขาย เพราะเป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวที่จะค่อยยืนยัน หลานชายตัวน้อยของเขาได้ว่าเด้กน้อยเป็นใครมาจากไหนถ้าเกิดเะอตาย จุ๊บแจงเสริซเข้าไปดูในกูเกิลก็พบว่าเรื่องที่หญิงชราพูดเป็นเรื่องจริง จุ๊บแจงเธอสงสารยายกับหลานทั้งสองคนมาก

“ ยายถ้าอย่างนั้น เราไปอยู่ที่กรุงเทพกันค่ะ ถ้าเราอยู่ที่นี้เจ้าตัวน้อยนี้คงไม่ได้เรียนหนังสือแน่เลย “ จุ๊บแจงที่ตอนแรกจะมาใช่ชีวิตอย่างสงบอยู่ที่นี้ แต่พอเห็นเด็กน้อยตัวผอมกระหล่องคนนี้ก็นึกถึงตอนที่เธอยังเป็นเด็ก

“ จุ๊บแจง จุ๊บแจง “ แบรดดี้ วิ่งเข้ามาหูตาเหลือกเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเห็นสภาพอากาศข้างนอก ก็ตกใจรู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวเป็นอย่างมาก เพราะความเหนื่อยล้าเลยทำให้เขาเผลอหลับไป เลยไม่รู้เลยว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น จุ๊บแจงเห็นชายหนุ่มคนที่เธอหนีเขามาตลอดก็แปลกใจ ว่าชายหนุ่มมาทำอะไรอยู่ทีนี้

“ คุณ คุณมาทำอะไรอยู่ที่นี้” จุ๊บแจง ถามชายหนุ่มออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจะตกใจ แบรดดี้ไม่สนใจว่าเธอจะตกใจไหม เขาสนใจแค่ว่าเธอเป็นอะไรรึเปล่า เพราะดูจากสภาพแล้วพายุเมื่อคืนคงรุนแรงหน้าดู

“ จุ๊บแจงคุณเป็นอะไร รึเปล่า “ แบรดดี้วิ่งเข้ามา จับร่างบางหมุนไปหมุนมาเพื่อเช็คความเรียบร้อยของร่าง กาย จุ๊บแจงเห็นท่าทางร้อนรนของชายหนุ่มแบบนั้นหัวใจดวงน้อยก็เต้นสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง แบรดดี้พอเห็นแล้วว่าหญิงสาวไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็หันมาหาทางเด้กกับคนชรา ก่อนจะมานั่งคุยกันจนได้เรื่องว่า เรื่องราวที่ผ่านมาเป็นมายังไง พอรู้เรื่องราวต่างๆแบบนั้นแล้วแบรดดี้ก็รีบติดต่อหาเพื่อนทันที พร้อมกับหันมาบอกหญิงสาวให้เตรียมตัว

3 วันต่อมา กทม.

“ คุณยายอยู่ได้ใช่ไหมค่ะ ถ้าขาดเหลืออะไรโทรหาหนูได้ตลอดเลยนะคะ” จุ๊บแจง กับแบรดดี้ ขับรถมาส่งหญิงชรากับเด็กน้อยไว้ที่บ้านหลังหนึ่งของเพื่อนแบรดดี้ พร้อมกับหาโรงเรียนให้เด็กน้อย

“ ขอบใจมากนะหนูยายกับหลานไม่รู้จะตอบแทนหนูกับคุณแบรดดี้ยังไง” หญิงชรา ยกมือไหว้ขอบคุณจุ๊บแจง กับชายหนุ่ม จุ๊บแจงกับแบรดดี้รีบวิ่งเข้าไปประคองร่างเหี่ยวหย่นที่กำลังจะนั่งลงกราบเธอกับชายหนุ่ม พอทั้งสองคนส่งยายกับหลานเสร็จจากนั้น จุ๊บแจงแล้วก็แบรดดี้ ก็กลับออกมาโดที่เธอลืมไปเลยว่าตอนเธอได้วิ่งเข้ากองเพลิง (เพลิงสวาท )

บรื้น……บรื้น……บรื้น……..

“ คุณช่วยไปส่งฉันที่ โรงแรมด้วยนะขอบคุณ” จุ๊บแจง บอกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่สดใสพร้อมกับรอยยิ้ม

ที่ดูเหมือนจะมีความสุขเป็นอย่างมาก แบรดดี้เห็นรอยยิ้มแบบนั้นของเธอเขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ก่อนจะขับรถมาจอดที่ คอนโดหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวง

“ คุณมาทำอะไรที่นี้ค่ะ “ จุ๊บแจงถามออกมาด้วยความสงสัย แบรดดี้คนเจ้าเล่ห์วางแผนไว้แล้วว่าจะหลอกล้อคนตัวน้อยแบบไหนเธอถึงจะยอมตามเขาขึ้นมาได้

“ โทษทีจุ๊บแจง ผมต้องมาเอาของที่ไอ้วินเจ้าของบ้านฝากให้มาเอา ผมแค่อยากตอบแทนบุญคุณมัน” แบรดดี้ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ จุ๊บแจงได้ยินแบบนั้นเธอก็รู้สึกอยากตอบแทนบุญคุณ เพื่อนของแบรดดี้ จากนั้นเธอก็เดินนำหน้าชายหนุ่ม แบรดดี้ยืนมองอย่างงงๆ

“ อ้าวจะยืนทำไมละคะ เร็ว " จุ๊บแจง เรียกชายหนุ่มที่ยืนมองเธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แบรดดี้ได้ยินเสียงเรียกของหญิงสาวเขาก็รีบเดินตามหญิงสาวทันที

“ คร๊าบบบบบบ “ แบรดดี้ เดินยิ้มเข้ามาเดินข้างหญิงสาว จากนั้นทั้งคู่ก็เดินมาหยุดที่หน้าลิฟต์ก่อนจะพากันขึ้นไปยังชั้นที่30 ของคอนโด

ติ่ง

เสียงลิฟต์ดัง จากนั้นทั้งคู่ก็เดินเข้ามา

“ เข้ามาสิคุณ “ แบรดดี้ เรียกหญิงสาวตัวน้อยที่ยืนอยู่หน้าห้อง จุ๊บแจงได้ยินแบบนั้นก็รีบเดินเข้ามาตามเสียงเรียก จากนั้นประตูก็โดนปิดลงทันทีพร้อมกับระบบล็อกอัตโนมัติ

แกร๊ก

“ คุณไหนละคะ ของที่จะให้ฉันช่วยยก” จุ๊บแจงถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสา พร้อมกับมองหน้าคนตัวโต แบรดดี้ ยิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่เจ้าเล่ห์พร้อมกับเดินเข้าหาร่างบางใที่หลงกลเขาแล้ว

พรึบ

“ คุณ คุณจะทำอะไรค่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ “ จุ๊บแจง ที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มตัวโตที่เธอหลงกล ตามเขาเข้ามา ยังถ้ำเสือ

“ หึหึหึ ถึงเวลาต้องจ่ายค่าตอบแทนผมแล้วนะ คุณจุ๊บแจง “ แบรดดี้ เปลี่ยนจากคนดีมาเป็นคนเลวทันทีที่หญิงสาวอยู่ในอ้อมอกของเขาทันที จุ๊บแจงมองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่ตกใจและหวาดกลัวเมื่อได้ยิน เสียงที่เขาพูด

“ นี่คุณ คุณหมายความว่ายังไง “ จุ๊บแจงถามออกมาด้วยน้ำเสียง ที่แปลกใจ เพราะเธอไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เขาพูดหมายถึงอะไร

“ ก็ บ้าน โรงเรียน และค่าใช่จ่ายและคนดูแล เด็กกับคนแก่ ที่คุณช่วยไว้ไง คุณคิดว่าบ้านเพื่อนผมจริงๆ ใช่บ้านเพื่อนผมแต่ แต่ผมลงทุนซื้อเพื่อคุณเลยนะ ฉะนั้นคุณต้องตอบแทนผมได้แล้ว อย่ามาเล่นตัวอะไรอีกเลย “ แบรดดี้ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เข้มและสายตาที่มองหญิงสาวอย่างกับ เสือที่มองเห็นเหยื่อ

จุ๊บแจง เห็นสายตาแบบนั้นเธอก็รู้สึกถึงความน่ากลัวที่กำลังจะเกิดขึ้นทันที

“ คุณ /คุณจะทำอะไรค่ะ “ จุ๊บแจงพูดออกมาด้วยเสียงที่ตกใจ หน้าและตัวเธอสั่นกลัว แบรดดี้เห็นท่าทางสั่นกลัวของหญิงสาวแบบนั้น เขาก็รู้สึกตื่นเต้นจนเนื้อตัวสั่นอย่างกับเสือที่กำลังจะได้กินเหยื่อที่ตัวเองเฝ้ามานาน

พรึบ

“ ว้าย “ จุ๊บแจงร้องว้ายออกมาเพราะโดน ชายตัวโตอุ้มในท่าเจ้าสาว แล้วเดินเข้ามาที่ห้องนอน กว้างวของตัวเอง

พรึบ

“ นี้คุณ ฉันเจ็บนะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคุณฉันขอร้องละ “ จุ๊บแจงยกมือไหว้ขอร้องชายหนุ่มที่กำลังถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ทีละชิ้น จนตัวเปล่าเปื่อยหล่อนจ้อน จุ๊บแจงมองด้วยสายตาที่หวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก เพราะเธอคิดว่าชายหนุ่มคงจะไว้ใจได้แล้วแท้ๆ แต่ที่ไหนได้เขาก็คือเขา ผู้ชายที่เอาแต่ได้และเห็นแกตัวเหมือนเดิม