วิวาห์วุ่นอุ้มบุญรัก

คู่หมั้นคู่หมาย

ภายในห้องพักแพทย์ การสนทนาระหว่างคุณหมอทั้งสองดูเคร่งเครียด เมื่ออีกคนไม่เห็นด้วยในสิ่งที่หมอหนุ่มกำลังจะทำ

"ผมตัดสินใจดีแล้ว หมอแพรวช่วยเป็นธุระจัดการให้ผมด้วย" หมอหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น แววตาของเขาดูจริงจังจนหมอแพรวกนกรู้สึกแปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นหมอว่าอายุจริงจังกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แม้แต่ผู้หญิงที่มารดาเขาจัดหามาให้ หมอหนุ่มก็ไม่เคยเหลียวแลหรือมีท่าทีสนใจ แต่ทำไมกับคนไข้รายนี้เขาถึงดูรู้สึกพิเศษกับเธอจัง

"แต่มันผิดจรรยาบรรณของแพทย์นะคะหมอ" หมอสาวพยายามพูดเตือนสติ เมื่อหมอวายุกำลังคิดจะทำเรื่องวุ่นวายขึ้นมาในชีวิต

"ผมตัดสินใจดีแล้ว เรื่องทั้งหมดผมจะเป็นคนรับผิดชอบเอง ไม่ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ผมจะไม่เสียใจเลย ที่วันนี้ได้เลือกทำตามหัวใจตัวเอง"

"หมอวายุ..."

หมอแพรวกนกถึงกับเอ่ยเรียกชื่อหมอหนุ่มออกมา แต่เขากลับทำเป็นไม่ได้ยิน เมื่อหมอหนุ่มเปิดประตูเดินออกไปจากห้องพักแพทย์ ปล่อยให้หมอสาวนั่งซึม เพราะความรู้สึกน้อยใจ รักแท้แพ้ใกล้ชิดกฎข้อนี้คงใช้กับเธอไม่ได้ผล เพราะหมอวายุไม่เคยมีท่าทีว่าจะชอบเธอเลย แต่เขากลับตกหลุมรักคนไข้ ที่มารักษาเพียงไม่กี่ครั้ง เธอรู้แล้วทำไมวันนั้นเขาถึงดูเคร่งเครียด กับแผ่นอัลตร้าซาวด์ ที่แท้เรื่องมันก็เป็นแบบนี้นี่เอง

ณ บ้านของคุณหมอวายุ ในตอนเย็นซึ่งเป็นเวลาเลิกงาน พอหมอหนุ่มกลับมาถึงบ้านมารดาของเขา กลับพบว่ามารดากำลังมีแขกคนสำคัญ หล่อนไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นผู้หญิงที่มารดาเพิ่งหามาให้ดูตัวอีกคน หลังจากที่เขาเคยปฏิเสธผู้หญิงทุกคนไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าหญิงสูงวัยจะไม่รับความพยายามเมื่อนางมีความปรารถนาอยากจะให้ลูกชายคนเล็กเป็นฝั่งเป็นฝาสักที ทั้งที่พี่ชายของเขาลอยหน้าลอยตาควงเอวาไปวันๆ ไม่เห็น คิดจะหมั้นหรือแต่งงานสักที

"อ้าว! หมอ เลิกงานมาก็ดีแล้ว นุชวรามารอตั้งนาน พาน้องออกไปหาอะไรทานข้างนอกสิลูก" หญิงสูงวัยพูดออกมาด้วยน้ำเสียง ที่เอาอกเอาใจนุชวรา ทั้งที่ลูกชายเพิ่งออกมาจากห้องผ่าตัด ซึ่งในเวลานี้หมอวายุต้องการพัก เพราะเขารู้สึกเหนื่อยล้าจากการผ่าตัดนานหลายชั่วโมง

"เอาไว้วันหลังได้ไหมครับแม่ ผมขอโทษนะนุช เอาไว้พรุ่งนี้ผมจะพาไป" หมอหนุ่มพูดรับปากแบบขอไปที เพราะเขาไม่ปรารถนา ที่จะออกไปดินเนอร์กับนุชวราอยู่แล้ว

"หมอ! แค่ออกไปทานข้าว ทำไมจะต้องผัดวันประกันพรุ่งด้วย" คราวนี้หญิงสูงวัยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ห้วน เมื่อนางไม่พอใจกับการที่ลูกชายคนเล็กปฏิเสธนุชวรา หลายครั้งหลายครา จนกลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับหมอหนุ่ม ไปแล้ว จนทำให้นางรู้สึกสงสาร และเห็นใจหญิงสาว ที่ลูกชายดูเย็นชาไม่ยินดียินร้ายในการมาของเธอสักนิด

"คุณป้าขา นุชออกไปทานคนเดียวก็ได้ค่ะ ไม่เป็นไรหรอก" นุชวราพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหวาน แต่แววตากลับดูมีเลศนัย พร้อมกับประโยคเมื่อสักครู่ ซึ่งแฝงไปด้วยความประชดประชัน จนหมอวายุสัมผัสได้ ถึงความร้ายกาจของเธอ

"โถ... น่าสงสาร หนูนุชไม่ต้องห่วง ยังไงเย็นนี้หมอวายุก็ต้องพาหนูไปทานมื้อเย็น น้องอุตส่าห์มานั่งรอเป็นชั่วโมง อย่าใจร้ายไปหน่อยเลยหมอ" ผู้เป็นมารดาพูดออกมา พร้อมกับถ้อยคำที่กำลังมัดมือชก หมอวายุคงไม่มีทางปฏิเสธ หรือเลือกที่จะทำในสิ่งที่หัวใจปรารถนาได้

"พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไป นัดร้านไว้รอได้เลย ผมออกเวรตอนเย็นแล้วจะรีบไป แต่วันนี้ผมมีงานสำคัญที่ต้องทำ คุณแม่ช่วยเข้าใจผมด้วยนะครับ" หมอวายุตัดสินใจพูดออกไปแบบนั้นก็เพราะว่า ในเวลานี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการเก็บสเปิร์ม ด้วยความช่วยเหลือจากหมอแพรวกนก ซึ่งเป็นแพทย์ที่เชี่ยวชาญในด้านนี้ แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ แต่เมื่อหมอวายุเอ่ยปากขอร้อง หมอสาวก็ไม่มีทางเลือก จึงจำใจต้องทำตามอย่างหน้าชื่นอกตรม

"ตกลงค่ะ" นุชวรารีบตอบกลับออกไปทันที เพราะนี่มันคือโอกาสที่เธอจะได้ใกล้ชิดกับหมอวายุ เนื่องจากนานทีปีละไม่กี่ครั้ง ที่เขาจะตกปากรับคำยอมไปกับเธอ

"ผมขอตัวนะครับ" หมอวายุพูดพร้อมกับจะเดินเลี่ยงตรงไปบันได แต่ทว่ามารดาของเขาได้เรียกไว้ทัน

"หมอจะรีบไปไหนไม่พาน้องไปทานข้าว ก็มานั่งคุยกันก่อนสิ แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับลูก" หญิงสูงวัยรีบพูดดักขึ้น เพราะนางมีจุดประสงค์สำคัญที่จะคุยกับลูกชายคนเล็ก เรื่องงานหมั้นระหว่างเขากับนุชวรา

"เอาไว้วันหลังได้ไหมครับแม่ ผมพึ่งออกจากห้องผ่าตัดมาอยากใช้เวลาพักผ่อน เพราะวันนี้ในตอนดึกผมต้องกลับเข้าไปโรงพยาบาลอีก" คุณหมอหนุ่มพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมา เมื่อมารดามีความพยายามเหลือเกิน ที่จะจับคู่ให้เขากับนุชวรา

"เรื่องนี้มันเกี่ยวกับหมอโดยตรงนะ แม่อยากให้ลูกหมั้นกับนุชวราไว้ก่อน เราเป็นคู่หมายกันมาตั้งแต่เล็ก ปล่อยเอาไว้เนิ่นนาน เดี๋ยวจะเป็นขี้ปากชาวบ้าน เขาจะนินทาว่าเราเป็นผู้ชายไม่มีความรับผิดชอบ"

"แม่ครับ เรื่องนี้ผมพูดกับแม่รู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ เรื่องหมั้นถ้านุชรอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ" หมอหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็ง เมื่อเขาเหลืออด ที่จะต้องรับผิดชอบในคำพูดของผู้ใหญ่ ทั้งที่ความเป็นจริงคนที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายของนุชวรา คือพายุพี่ชายของเขา แต่ในเวลานี้หมอหนุ่มกลับตกที่นั่งลำบาก จำใจต้องรับบทเป็นว่าที่คู่หมั้นของนุชวราแทนพี่ชาย

"หมอ! โอ๊ย ลูกคนนี้ไม่ได้ดั่งใจฉันเลย" หญิงสูงวัยถึงกับตะคอกออกมาเสียงดังด้วยความโกรธ เมื่อหมอหนุ่มเดินขึ้นบันไดไป อย่างไม่สนใจในคำพูดของนาง ซึ่งมันเป็นครั้งแรกที่หมอหนุ่มทำกิริยาแบบนี้ใส่มารดาของเขา

ปกติแล้วหมอวายุจะอ่อนโยน เวลามารดาพูดอะไรเขาก็เอาแต่รับฟัง ไม่เคยโต้ตอบแบบนี้เลยสักครั้ง แต่เหตุการณ์ในวันนี้อาจจะเป็นเพราะว่าเขากำลังเครียด ในสิ่งที่ตัดสินใจทำ เนื่องจากหมอหนุ่มกำลังเป็นห่วงความรู้สึกของฝนสุดา ถ้าหากวันหนึ่งความจริงปรากฏ เธอคงจะโกรธและเกลียดเขามาก

"คุณป้าขา ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อย่าโมโหให้พี่หมอเลยนะคะ พี่เขาคงเครียดเพิ่งออกมาจากห้องผ่าตัด รอให้ใจเย็นๆ ก่อน แล้วค่อยพูดกันก็ได้ นุชไม่เร่งหรอกค่ะ" หญิงสาวพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ทว่าภายในใจของเธอกลับร้อนรุ่มดั่งไฟสุม เมื่อหมอหนุ่มปฏิเสธการหมั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่เขาก็โสดไม่เคยข้องแวะกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน นอกเสียจากว่าเขาจะแอบซ่อนใครเอาไว้ ไม่ให้เธอกับมารดาได้ร่วงรู้ ซึ่งเธอจะพยายามสืบให้ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ถึงได้ขโมยหัวใจ หมอวายุไปครองได้