“ไม่เป็นไรค่ะคุณอร ปิ่นเข้าใจค่ะ เป็นใคร…ก็ต้องแปลกใจทั้งนั้น” บัวบูชาตอบกลับอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้ม เธอไม่โกรธเพราะเข้าใจดีว่าตัวเองคือคนที่มาทีหลัง อีกทั้งยังเป็นคนที่ดนัยภัทรไม่ได้รักอีกด้วย ต่อให้ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้อีกสักกี่ครั้ง เธอต้องรับมันให้ได้ เจ็บให้ตายแค่ไหนก็ต้องทน
ดนัยภัทรไม่ได้รู้สึกไปเองว่าบัวบูชาดูเงียบๆ ไปนับตั้งแต่คุณอรพรรณปรากฏตัวขึ้น เขารู้จักเธอมานาน รู้ทุกเรื่องของเธอผ่านมารดา รู้แม้กระทั่งว่าเธอไม่ใช่คนเข้มแข็งอะไรเลย ออกจะบอบบางเสียด้วยซ้ำไป
“พี่ขอโทษ” คำขอโทษที่มาพร้อมอ้อมกอดไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น
เธอรู้ว่าไม่ควรโกรธเขาหรือใคร แต่สุดท้ายความรู้สึกแย่ๆ ก็ถาโถมจนเธอเริ่มที่จะรับมันไม่ไหว เธอเสียใจที่สุดท้ายแล้วเธอก็เป็นได้แค่เงาของผู้หญิงอีกคน คนที่เขารัก และคงไม่มีวันที่เขาจะเลิกรักผู้หญิงคนนั้นได้เลย
“ปิ่น อย่าเงียบสิครับพี่ขอโทษ พี่ไม่คิดว่ามันจะเป็น
