เพราะสามีมีประชุมด่วนในช่วงเช้าหน้าที่รับประทานอาหารกับมารดาเขาจึงตกเป็นของเธออย่างไม่ต้องสงสัย บัวบูชาใช้เวลาในช่วงเช้าอบขนมอยู่กับแม่สามีจนถึงช่วงบ่ายถึงได้ขออนุญาตท่านออกมาหาเพื่อนรักเมื่อได้รับโทรศัพท์จากอีกฝ่ายว่ามีเรื่องสำคัญต้องคุยกับเธอในวันนี้ให้ได้ สองสาวนัดแนะกันที่ร้านประจำที่มักจะชอบพากันมานั่งเล่นอยู่บ่อยๆ
“แล้วนี่…แกกับพี่ภัทรมีอะไรกันรึยัง!” คนที่เพิ่งมาถึงแทบจะสำลักน้ำส้มที่เพิ่งดูดเข้าไป เมื่อได้ยินคำถามที่แสนตรงไปตรงมาของเพื่อนรักเข้า
“แกคิดว่าฉันจะกล้ามีอะไรกับเขาทั้งๆ ที่คืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอดาว!” เธอตอบก่อนจะรีบหลบสายตาเพื่อที่กำลังมองมาเหมือนไม่เชื่อคำตอบ อันที่จริงเรื่องนี้ก็ทำเธอเครียดอยู่เหมือนกันเพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะหาข้ออ้างอะไรให้สามีอีกหากวันใดวันหนึ่งเขาเกิดนึกอยากใช้สิทธิ์ที่ว่านั่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ ไม่ใช่รังเกียจเขา แต่เป็นเพราะกลัวความแตกมากกว่า
“สักนิดก็ไม่มีเลยเหรอ” สกาวใจถามต่ออย่างอดสงสัยไม่ได้ เพื่อนเธอรึก็ออกจะสวยน่ารัก มีผู้ชายมากหน้าหลายตาพยายามเข้าหาก็เรื่อย แล้วนี่จะบอกให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยระหว่างคนสองคนที่นอนร่วมเตียงกันคงเป็นอะไรที่ยากจะเชื่อ หรือพี่ภัทรสุดหล่อของเธอจะเป็นพวกตายด้าน!
“กะ…ก็มีบ้าง”
หนนี้บัวบูชาเลือกที่จะตอบอ้อมๆ คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเธอก็อายจนไม่รู้ว่าวันนี้จะกล้าบอกหน้าสามีได้ยังไง จริงอยู่เขาอาจมีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่พอลับหลังเขาจะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายหรือเปล่า
“เช่น…”
“แกจะมาถามอะไรฉันเล่า ไม่คิดว่าฉันจะอายเป็นรึยังไง!” เมื่อถูกอีกฝ่ายเค้นหนักบัวบูชาก็ตวาดเข้าให้ ใครจะกล้าเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้คนอื่นฟัง ยิ่งคนอื่นที่ว่าเป็นเพื่อนรักยังไปกันใหญ่ มีหวังถูกล้อจนลูกโตแน่ๆ
“ก็ได้ๆ ไม่ถามก็ได้ ว่าแต่…แล้วแกเสร็จไหม”
“ดาว!”
หลังจากแยกจากเพื่อนรักบัวบูชาก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อ สุดท้ายก็ตัดสินใจขับรถที่เพิ่งจะซ่อมเสร็จมาหาสามีที่บริษัท ซึ่งก็เป็นอีกครั้งที่เธอได้รับอนุญาตให้เข้ามาในห้องทำงานของเขาโดยง่าย ต่างจากคนอื่นๆที่ต้องนัดวันเวลาให้วุ่นวาย
“เดี๋ยวน้องปิ่นนั่งรออยู่ในนี้ก่อนนะคะ พอดีคุณภัทรติดประชุมอยู่ นี่ก็น่าจะใกล้เลิกประชุมแล้วค่ะ เดี๋ยวพี่หาขนมมาให้ทานเล่นนะคะ” บารมีเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้ม ในบรรดาผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาเกี่ยวพันกับเจ้านายเธอชอบบัวบูชามากที่สุดเพราะอีกฝ่ายน่ารัก อีกทั้งยังไม่เคยถือตัวใส่เธอ
“ขอบคุณค่ะพี่ปลา” บัวบูชาตอบรับก่อนจะปล่อยให้บารมีออกไปทำงานที่ค้างคาของตัวเองต่อไป
ลับหลังพี่เลขาผู้ใจดีหญิงสาวตัดสินใจลุกขึ้นเดินสำรวจโต๊ะทำงานของสามีเพื่อฆ่าเวลารอ กระทั่งเมื่อสายตาของเธอไปหยุดอยู่ที่รูปใบหนึ่งซึ่งถูกวางเอาไว้อย่างเป็นระเบียบเข้าเสีย ก่อนทุกๆ อย่างถึงได้หยุดชะงัก
มันคือรูปถ่ายของผู้หญิงคนหนึ่งที่ดนัยภัทรรักและตอนนี้ก็ยังรักอยู่
รูปของพี่ขวัญ
หญิงสาวคิดกับตัวเองก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเอารูปถ่ายของผู้หญิงที่น่าอิจฉาตรงหน้ามาถือไว้ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ทำอะไรกับมันประตูห้องทำงานกลับถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน สิ่งนั้นทำให้เธอตกใจจนเผลอทำของที่ถือไว้หลุดมือ จนมันแตกกระจายไปทั่วพื้นห้องโดยไม่ตั้งใจ
“พี่ภัทร! ปิ่นขอโทษค่ะ ปิ่นไม่ได้ตั้งใจ โอ้ย!!” เพราะตกใจมากไปหน่อยทำให้เธอไม่ทันระวังตอนที่ก้มลงจัดการกับเศษแก้วที่พื้นทำให้ถูกแก้วบาดเข้าอย่างจัง
“ปิ่น!” ภาพนั้นทำให้คนที่เพิ่งจะเข้ามาใหม่ตกใจไม่น้อย เขารีบเดินเข้ามาประคองร่างของภรรยาให้ลุกขึ้น แต่อีกฝ่ายกลับขืนตัวเองเอาไว้
“แต่รูปของพี่ขวัญ…”
“ช่างหัวรูปมันก่อนเถอะ ลุกขึ้น! อย่าดื้อกับพี่!” นั่นไม่ใช่คำสั่งเลยสักนิด เพราะทันทีที่สิ้นเสียงดุดันร่างของเธอก็ลอยเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของสามีก่อนที่เขาจะอุ้มเธอมาวางที่โซฟาข้างห้องพร้อมกดเรียกบารมีให้นำกล่องปฐมพยาบาลเข้ามาให้
“ผมฝากเก็บกวาดด้วยนะครับคุณปลา” อีกฝ่ายเพียงแต่พยักหน้ารับก่อนจะรีบจัดการกับเศษแก้วแต่ก็ไม่วายแอบมองคนทั้งคู่อยู่ห่างๆ ด้วยรู้ดีว่าเจ้านายหวงแหนรูปบนโต๊ะนั้นมากแค่ไหน ลองเป็นคนอื่นทำเสียหายมีหวังถูกไล่ออกแน่ คิดถึงตรงนี้ก็อดแปลกใจไม่ได้ ทั้งๆ ที่ก็เลิกรากับคนรักเก่าไปแล้วทำไมถึงยังตั้งรูปอีกฝ่ายเอาไว้อยู่อีก ไม่สงสัยภรรยาบ้างรึยังไง
“โชคดีที่แผลไม่ลึก ไม่งั้นอาจต้องเย็บ” ดนัยภัทรเอ่ยขึ้นพร้อมทำแผลให้ภรรยาอย่างเบามือ
“ยะ…เย็บเลยเหรอคะ!” แค่ได้ยินบัวบูชาก็หน้าซีต เธอไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้ไหม ว่าสิ่งเดียวในชีวิตที่เธอเกลียดแสนเกลียดก็คือโรงพยาบาล
“ครับ ทีหน้าทีหลังห้ามซนแบบนี้อีกรู้ไหม” คำพูดนั้นทำให้หญิงสาวต้องหันไปมองจุดเกิดเหตุอีกรอบ เขาพูดแบบนี้เพื่อจะสั่งห้ามไม่ให้เธอยุ่งของส่วนตัวของเขาอีกหรือเปล่า แน่สิ ของที่ว่ามันเกี่ยวกับคนที่เขารักนี่
“ปิ่นขอโทษค่ะที่ยุ่งกับข้าวของของพี่ภัทร” หญิงสาวตอบกลับเสียงแผ่ว เธอไม่ควรเสียใจกับเรื่องพวกนี้ก็รู้อยู่หรอก แต่มันก็อดไม่ไหวเลยจริงๆ
ไม่มีผู้หญิงคนไหนทนกับเรื่องแบบนี้ได้หรอก เธอกล้าพนันได้เลย