เปลืองตัว เกือบNC+
1076 คำ
หลังจากที่เฮเดนเข้ามาประชิดตัวเธอได้แล้วเขาจัดการเอามือทั้งสองข้างกั้นเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอหนีไปได้ ในขณะที่เธอก็บ่นเขาไม่หยุดเขาจึงก้มลงและประกบจูบเธอทันที เธอพยายามขัดขืนเธอดิ้นอยู่สักพักใหญ่จนสุดท้ายเธอหยุดดิ้นแต่เธอก็ยังไม่ได้เปิดปากให้ผมผมจึงผลักริมฝีปากออกแล้วมองหน้าเธออย่างพิจารณา
" ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ "
เธอบอกเพียงเท่านั้นแต่สีหน้าของเธอตอนนี้เหมือนคนกำลังร้องไห้ เธอคงโกรธผมมากแน่ๆ ทีแรกผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะจูบเธอหรอกแต่ร่างบางดันบ่นผมไม่หยุดสักทีผมก็เลยต้องสั่งสอนสักหน่อย
" ถ้าผมไม่ปล่อยคุนจะทำอะไรผม "
เขาว่าออกมาอย่างเสียดาย หลังจากที่เขาจูบเธอเขารู้สึกพิเศษไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆเธอแตกต่างรสจูบของเธอช่างหวานจนเขาไม่อยากผละออกเลยล่ะ
" ฉันจะทำอะไรคุณได้ล่ะคะ ถ้าจะร้องให้คนช่วยก็คงไม่มีใครมาช่วยคงได้แต่อ้อนวอนให้คุณปล่อยแล้วมั้งคะ "
เธอประชดเขาแล้วเชิดหน้าหนีไม่มองหน้าเขา เธอโกรธเขาที่เขาไม่ให้เกียรติเธอเลย ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นถึงประธานบริษัทแต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาทำรุ่มร่ามกับเธอขนาดนี้
" โอเคผมจะปล่อยคุณแต่ไม่ข้อแลกเปลี่ยน "
" คุณต้องการอะไรคะ "
เธอถามออกไปอย่างต้องการคำตอบ
" ผมต้องการให้คุณมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ผม ผมจะจ่ายค่าตัวคุณเพิ่มเป็น 2 เท่า แต่ยังหรอกสาวน้อยยังไม่หมดแค่นั้น วันนี้คุณจะต้องไปทานข้าวกับผม ตกลงไหม "
เขาพูดขึ้นมาอย่างเป็นต่อ
" คุณก็ไปกินกับคนอื่นสิทำไมต้องไปกับฉันด้วยล่ะ ฉันไม่อยากไปค่ะ "
เธอปฏิเสธเขาไปตรงๆ
" ถ้าคุณปฏิเสธผมจะถือว่าคุณปฏิเสธงานนี้ด้วยนะค่าตอบแทนเยอะขนาดนี้คุณคงอยู่ได้สบายๆตั้งหลายเดือนกับการแค่ไปกินข้าวกับผมแค่มื้อเดียวคุณจะปฏิเสธจริงๆหรอ "
เขาเสนอทางเลือกให้เธอเพราะเขารู้ดีว่าเธออยากได้งานนี้ แต่เธอต้องสู้กับคนอีก 20 คนถ้าเขาเสนอทางเลือกนี้ให้เธอ เธอคงตอบรับได้ไม่ยาก
" ฉันตกลงก็ได้ค่ะทีนี้คุณจะปล่อยฉันได้หรือยังฉันอึดอัด "
ร่างบางยอมจำนน เธอคงจะปฏิเสธงานนี้ไม่ได้เพราะมีคนข้างหลังรอใช้เงินกับเธออยู่ แค่ไปกินข้าวมื้อเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเขาคงไม่เลวร้ายจนถึงขนาดทำอะไรเธอหรอกมั้ง หญิงสาวได้แต่คิดในใจ
เฮเดนปล่อยหญิงสาวออกจากอ้อมกอดแล้วยกยื้มมุมปากอย่างพอใจคืนนี้เขาจะต้องเผด็จศึกเธอให้ได้และไม่มีอะไรที่เขาอยากได้แล้วเขาจะไม่ได้สาวน้อยคนนี้ก็เช่นกัน เธอตอบรับเขาอย่างง่ายดายเพียงเพราะข้อเสนอที่เขามอบให้มีค่ามหาศาลสำหรับเธอ เขาคิดเอาไว้ว่าคืนนี้น้ำแตกก็แยกทาง เจอ จ่ายแล้วจบกันไปเหมือนผู้หญิงที่ผ่านมา
" เอาเป็นว่าคืนนี้ผมจะให้ลูกน้องผมไปรับแล้วกัน "
เขาว่าจบก็ล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วให้เธอพิมพ์เบอร์โทรของเธอลงไปพร้อมกับขอไลน์เธอเพื่อให้เธอส่งโลเคชั่นมาให้ แล้วให้ลูกน้องของเขาไปรับเธอในคืนนี้
หลังจากที่เขาเดินออกไปจากห้องลองชุดเสร็จแล้วเธอก็เปลี่ยนชุดกลับมาเป็นชุดเดิมโดยที่ยังไม่ได้แคสติ้งอะไร พอเธอออกมาด้านนอกก็ไม่เห็นมีใครอยู่แล้วสงสัยเขาคงให้กลับบ้านไปหมดแล้วมั้งเหลือแค่เธอคนเดียว
มิรินเดินออกมารอเพื่อนสาวอยู่ที่หน้าบริษัทโดยที่เธอโทรไปบอกกับเพื่อนของเธอหมดแล้วว่าเธอจะรอข้างล่าง หลังจากนั้นไม่นานพิมพ์ก็เดินลงมาหาเธอพร้อมกับบอกข่าวดีว่าเธอได้งานโฆษณาชิ้นนี้
" มิรินชั้นแคสผ่านแล้วนะแล้วแกล่ะ "
" เขายังไม่บอกเลยอ่ะแก น่าจะรอผลอีกวันสองวันหรือเปล่า "
มิรินโกหกเพื่อนไปเธอไม่ได้บอกเพื่อนเธอว่าคืนนี้เธอจะต้องไปทานข้าวกับประธานบริษัทเพราะกลัวเพื่อนเป็นห่วง เธอเลือกจะปั้นหน้ายิ้มและไปเลี้ยงฉลองให้พิมพ์ ทั้งสองเลือกที่จะไปทานชาบูกันที่ห้างดังแห่งหนึ่ง ทั้งสองคนนั่งกินกันสักพักสายตาของมิรินก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งดูท่าทางคุ้นๆ พอเธอเพ่งดีๆเขาคือเฮเดนคนที่ปล้นจูบเธอเมื่อตอนบ่าย
" ไอ้คนชีกอ ไอ้คนเจ้าชู้ เมื่อตอนบ่ายยังทำเหมือนชอบเราอยู่เลย พอมาตอนนี้สิควงสาวที่ไหนก็ไม่รู้ "
มิรินบ่นพึมพำเบาๆกับตัวเองโดยที่ไม่รู้ตัว
" แกพูดว่าอะไรนะยัยมิรินฉันไม่ค่อยได้ยิน "
พิมพ์ถามเพื่อนสาวเพราะเห็นพูดอะไรก็ไม่รู้แต่เสียงเบามาก
" เปล่าว่ะแกฉันก็พูดไปเรื่อยอย่าสนใจเลยกินข้าวกันเถอะ "
ทั้งสองนั่งกินข้าวกันจนเสร็จแล้วลุกเดินออกจากร้านอาหาร เดินออกมาข้างนอกก็พบกับเขาที่กำลังเดินออกมาจากร้านอาหารฝั่งตรงข้ามทั้งสองสบตากันแต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา มิรินเลือกที่จะไม่ทักแล้วจูงแขนเพื่อนเดินผ่านเขาไปหน้าตาเฉย
เฮเดนตอนนี้เขารู้สึกไม่พอใจที่ร่างบางไม่ยิ้มไม่ทักทายเขาเลย นี่เขาเป็นอะไรปกติผู้หญิงคนอื่นถ้าไม่ทักทายเขาในที่สาธารณะเขาจะดีใจมาก แต่กับเธอเขากลับรู้สึกแตกต่างออกไปเขารู้สึกไม่พอใจและเหมือนเธอจะไม่รู้สึกอะไรที่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น หึ!! ผู้หญิงคนนี้ช่างหน้าค้นหาซะแล้วสิ
- ผู้เขียน
