แกล้ง(2)
1043 คำ
หลังจากรออยู่สักพักโดยที่ทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันเลยอาหารก็ได้นำมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะไปหมดรวมทั้งไวน์ชั้นดีราคาแพง
ทั้งสองกำลังลงมือกินข้าวแล้วร่างบางก็ถามในสิ่งที่สงสัยทันที
" ฉันนั่งกินข้าวกับคุณแล้วคุณจะให้ฉันไปเซ็นสัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์วันไหนคะ "
เธอถามเข้าประเด็นทันที เพราะนี่คือเหตุผลที่เธอมาที่นี่ในวันนี้
" พรุ่งนี้เช้าคุณเข้ามาหาผมที่ออฟฟิศได้เลย "
เขาพูดอย่างไม่คิดอะไรมากตามจริงเขาถูกใจเธอตั้งแต่เปิดดูในประวัติแล้วเขาคิดว่าเธอตรงกับคอนเซ็ปงานที่เขาวางเอาไว้ ด้วยเนื้อหาของงานเขาต้องการคนที่มีลุคเซ็กซี่ปนขี้เล่นซึ่งเธอก็ตรงกับคอนเซ็ปทุกอย่างจนทำให้เขาตัดสินใจได้ไม่ยากแต่ที่เขาพาเธอมากินข้าวก็เป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น
" งั้นฉันจะขอรีบกินรีบกลับนะคะพอดีฉันเป็นคนนอนเร็วน่ะค่ะ ถ้าอยู่ดึกๆเดี๋ยวจะพานง่วงและจะทำให้คุณหมดสนุกเปล่าๆ "
เธอว่าแล้วรีบกินอาหารตรงหน้าให้เสร็จๆไป เวลาผ่านไปสักพักเธอก็เริ่มอิ่มตรงข้ามกับเขาที่ยังไม่แตะอะไรเลยได้แต่นั่งดื่มไวน์อยู่อย่างนั้นแล้วมองเธอกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย
" คุณไม่หิวข้าวหรอเห็นนั่งจิบไวน์อย่างเดียว "
ร่างบางถามออกไป
" คุณเป็นห่วงผมหรอ "
เขาว่าแล้วยิ้มมุมปาก
" ฝันไปเถอะ ฉันแค่ไม่เห็นคุณกินข้าวเดี๋ยวก็หิวตายหรอก กินแต่ไวน์อยู่นั่นอร่อยหรอไหนลองชิมดูซิ "
เธอจัดการจับแก้วไวน์ที่อยู่ตรงหน้าแล้วกระดกเข้าปากกินหมดแก้วทีเดียว ด้วยความที่เธอไม่เคยแตะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถึงแม้ว่าจะไปผับแต่เธอก็แค่ไปสนุกเท่านั้นไม่เคยแตะเลยสักครั้งเพราะเธอเป็นคนคออ่อน
" อ๊าา!!! ขมชะมัดไม่เห็นจะอร่อยเลยคุณ พี่คะขอน้ำส้มแก้วนึงได้ไหมคะ "
เธอว่าแล้วหันไปสั่งพนักงานให้หาน้ำส้มมาให้เธอ 1 แก้วเพื่อล้างปากเพราะตอนนี้เธอขมมาก ได้แต่หยิบน้ำเปล่าขึ้นมากินแก้ขัดไปก่อน
" ก็คุณเล่นกินหมดแก้วขนาดนั้นคุณไม่เคยกินไวน์เลยหรอ "
เขาถามเธออย่างสงสัยเพราะเมื่อวันก่อนเขาก็เห็นเธออยู่ที่ผับเขาเดาว่าเธอน่าจะดื่มแอลกอฮอล์เก่งพอสมควร
" ฉันไม่ค่อยได้กินน่ะคุณฉันไม่ค่อยชอบ "
เธอโกหกออกไปไม่ใช่ว่าเธอไม่ค่อยได้กินเธอไม่กินมันเลยต่างหากเพราะเธอคออ่อนมาก
เวลาผ่านไปสักพักไม่ถึง 5 นาทีเธอที่เริ่มจะเวียนหัวและเหมือนโลกหมุนรอบตัวเธอนั่นคืออาการของคนเมาแค่แก้วเดียวก็ทำให้เธอเมาปลิ้นได้ ตอนนี้เธอที่เริ่มไม่มีสติแล้วกำลังจะขอตัวกลับ
เฮเดนที่นั่งมองเธอมาสักพักเหมือนเธอจะเริ่มมีอาการเมานี่เธอกินไปแค่แก้วเดียวเองเธอเมาขนาดนี้แสดงว่าเธอเป็นคนคออ่อนมากแล้วไปหาเที่ยวผับแบบนั้นได้ยังไงเขาคิดแล้วก็โมโห
" ผมว่าคุณเริ่มเมาแล้วนะเดี๋ยวผมไปส่ง "
เขาว่าแล้วลุกขึ้นกำลังจะเดินมาพยุงตัวเธอแต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง
" เฮเดนคะอยู่นี่นี่เองเชอรี่ตามหาตั้งนาน "
เชอรี่คู่ควงเมื่อตอนกลางวันของเขาเขามองเธออย่างแปลกใจ เพราะว่าเขาให้บอดี้การ์ดไปส่งเธอแล้วตั้งแต่เมื่อตอนหัวค่ำ เพราะเขากินกันกับเธอเสร็จแล้วเขาก็ไม่คิดจะสานต่อความสัมพันธ์แต่ทำไมเธอยังตามขึ้นมาถึงที่นี่ได้
" คุณขึ้นมาที่นี่ได้ยังไง ใครอนุญาตให้คุณขึ้นมา "
เขาถามออกไปแล้วกดเสียงต่ำทำท่าทางไม่พอใจ
" ก็เชอรี่คิดถึงคุณไงคะก็เลยกะว่าจะชวนคุณไปทานข้าวซะหน่อย "
เธอแก้ตัวออกไปน้ำขุ่นๆเพราะเธอไม่อยากจบความสัมพันธ์กับเฮเดนแน่นอนว่าเธออยากได้สถานะที่มากกว่านั้นเพราะว่าเฮเดนทั้งหล่อทั้งรวยและก็ทั้งแซบ
" คุยอะไรกันน่ารำคาญ ปล่อย ฉันจะกลับบ้าน "
ร่างบางที่เมาไม่ได้สติอยู่ตอนนี้พูดออกไปเพราะรำคาญเสียงใครก็ไม่รู้ทะเลาะกันตรงหน้าเธอ พอเธอเพ่งมองเธอก็พอจะจำหน้าผู้หญิงคนนี้ได้ผู้หญิงคนนี้คือคนที่เธอเห็นเมื่อตอนกลางวันเธอเห็นแบบนั้นก็นึกอยากแกล้งชายหนุ่มเพราะเข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้คือแฟนของเขา
" ที่รักขาคนนี้ใครหรอคะ ไล่เขาไปสิคะมิรินไม่ชอบเลย "
เธออ้อนเขาแล้วเอาหน้าไปซุกกับแขนของเขาที่กำลังจับไหล่เธออยู่
เธอพยายามอ้อนเขาทำให้เชอรี่โมโห เพราะเธอคิดว่าเขาคงจะต้องทะเลาะกับแฟนเขาแน่
เฮเดนที่ตอนนี้รู้ว่าร่างบางกำลังต้องการแกล้งเขาอยู่แต่เขาไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นเพราะเขาไม่ได้แคร์ความรู้สึกของเชอรี่อยู่แล้ว แต่เขากลับแคร์เธอมากกว่าเขารู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่เธอทำเหมือนกับกำลังหึงเขา
" เธอกลับไปซะฉันไม่มีธุระอะไรจะคุยกับเธอแล้ว "
เขาออกปากไล่เชอรี่อย่างไม่ใยดี แล้วไม่รอให้เธอได้ตอบอะไร เขาจัดการอุ้มคนตัวเล็กตรงหน้าแล้วเดินผ่านหน้าเชอรี่ไปทันที
ตอนนี้เขาพาเธอมาถึงที่หน้าโรงแรมและจัดการยัดเธอใส่รถ เขาบอกให้บอดี้การ์ดขับกลับไปยังคอนโดของเขาเขาไม่พาเธอไปส่งที่คอนโดเธอสภาพนี้หรอกถึงพาไปเธอก็ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อยู่ดี
- ผู้เขียน
