กรึบ…
ประตูห้องถูกปิดลง เมื่อบุคคลที่สามกลับไปแล้ว
ชายหนุ่มละสายตาจากประตูห้อง ไปยังสาวน้อยที่นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟา ร่างเล็กกะทัดรัด สั่นเทิ้มเหมือนกำลังร้องไห้ ตนจึงย่างกรายเข้าไปหา แล้วทิ้งน้ำหนักตัวลงนั่งข้างๆ
ซึ่งตนคาดหวังให้ฝ่ายหญิงโผล่กอด เพื่อที่เขาจะได้ปลอบใจ แต่ว่าครั้งนี้ เธอกลับนั่งฟุบหน้าร้องไห้อยู่อย่างนั้น เขาจึงเลือกที่หาของโปรดมาวางเอาไว้ตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็นเครื่องดื่มหรืออาหาร เขาสั่งมาเพื่อให้เธอสนใจสิ่งเหล่านี้แทน
ทว่าผลลัพธ์ที่ได้ คืออีกฝ่ายไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง ทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายใจ จนไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีกต่อไป จึงเลือกที่จะทลายกำแพงโลกส่วนตัว แล้วดึงแขนเรียวเบาๆ เพื่อสอดมือเข้าใต้วงแขน ก่อนจะโอบอุ้มคนตัวเล็กให้ย้ายขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง จากนั้นก็ลูบศีรษะปลอบโยนเธอ
“ฮรึก…”
ท่ามกลางความเงียบ มีเพียงเสียงสะอื้นไห้จากคนบนตัก ซึ่งปกติเธอจะเอ่ยปากเล่า โดยที
