ค่ำคืนอันยาวนานผ่านพ้น แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเหตุการณ์ร้ายๆ จะต้องพัดผ่านไปพร้อมๆ กับสายลม ตรงข้าม... มันอาจทวีความรุนแรงขึ้นเหมือนพายุอันบ้าคลั่งก็ได้ โดยเฉพาะในเวลาที่ผู้เกี่ยวข้องกับคดีทั้งหลายพร้อมใจกันหายตัวไปตลอดคืนเช่นนี้
“ พ่อยังไม่กลับอีกเหรอเนี่ย ” ธนูเดินกะโผลกกะเผลกลงบันไดมาในเช้าวันใหม่ ตามองเลยไปยังที่จอดรถว่างเปล่า รวมทั้งหน้าประตูรั้วซึ่งไร้เงารถคันเก่งของพ่อ แล้วถอนหายใจหนักๆ ท่าทางคดีนี้คงไม่ได้คลี่คลายง่ายๆ เสียแล้ว
“ ลงมาแล้วเหรอ ฉันต้มโจ๊กไว้ให้แล้ว กินเลยไหม กำลังร้อนๆ ? ” อริศราชะโงกหน้าออกมาจากห้องครัวหลังบ้าน ทำเอาชายหนุ่มร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ
“ เฮ้ย ! นี่เธอเข้ามาได้ยังไงเนี่ย ! ? ” สีหน้าของเขาบ่งบอกถึงอาการตกใจสุดขีด จนอีกฝ่ายอดขบขันไม่ได้
“ พ่อนายไปรับฉันมาน่ะสิ บอกว่าให้ช่วยคุมประพฤติลูกชายให้หน่อย อย่าให้เจ้านั่นเปิดทีวีเด็ดขาด วิทยุก็ไม่ได้... แบบน
