‘สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ’ คำนี้ไม่เกินจริงเท่าไหร่นัก ไอรดามองราตรีโยนความผิดให้พ้นตัวแล้วเข้าใจหลายสิ่ง มิราเติบโตมากับคนทัศนคติแบบนี้ การกระทำหลายอย่างเลวร้าย ผู้เป็นแม่ก็พยายามกลับมันให้ขาวได้ อย่างเช่นสิ่งที่กำลังถกเถียงกันตอนนี้
หญิงสาวลอบมองเสี้ยวหน้าชายหนุ่มที่จ้องราตรีตาไม่กะพริบ เธอรับรู้ได้ถึงความโกรธ
“แค้นที่พ่อเลือกแม่ผมเหรอ ผมว่าท่านก็เลือกถูกแล้วนะครับ ชอบด่าว่าคนอื่นต่ำแต่ไม่ดูการกระทำตัวเอง อยากแย่งผัวเพื่อนจน แก่จนตายเขาก็ไม่เอา เพราะรักคนที่คุณด่าว่าชั้นต่ำ”
ร่างสูงดันร่างไอรดาให้มาหลบอยู่ด้านหลัง
จากนั้นตอบกลับราตรีอย่างเจ็บแสบ วายุรับรู้มาตลอดว่าเพื่อนแม่คนนี้ชอบตีสองหน้า หลายครั้งพยายามอ่อยคุณพ่อ แต่ท่านไม่เล่นด้วย ความอยากเอาชนะนี้ช่างน่ารำคาญ
“ไอ้วายุ ไอ้มารหัวขน ถ้าอีเอมไม่ร่านจนมีมึง คิดเหรอว่ามันจะได้มาเป็นคุณนายอย่างทุกวันนี้ คนใช้แบบมันมีผัวเป็นแค่คน
